041 Katie Jane Adams

“FAYE WAKKER WORDEN!” roep ik keihard, als ik Faye nog zie slapen. Faye schrikt wakker, en ze valt haar bed uit. Ik schiet in de lach. “Ik zei niet ‘val je bed uit’!” Faye kijkt even pijnlijk, maar als ze door heeft hoe grappig het eigenlijk is schiet ze ook in de lach. “Ik kan er niks aan doen dat ik zo snel schrik, hoor. Als jij schreeuwt betekend het meestal niet veel goeds.” mompelt ze glimlachend. Ik lach even. “Maar oké, kom je- je bed uit? Harry en ik willen net naar de jongens toe gaan, en we willen dat je mee gaat.” leg ik uit. “Harry? Is hij hier? Is het weer goed tussen jullie?” vraagt Faye meteen. “Ja, Harry, zo heet hij, remember? Ja, hij is hier en ja, het is weer goed tussen ons. Nog meer vragen?” zucht ik. “Nee.” grijnst ze.
Ik rol even met mijn ogen. De humor van Faye is gewoon niet te begrijpen. Het is zo droog, dat je er helemaal om stuk kan gaan, of het helemaal niet kan begrijpen. Dat laatste heb ik vaak. Maar soms is het zo droog dat het heel grappig is, waardoor je niet meer kan stoppen met lachen. “Maar HUP HUP! Als je naar Liam toe wilt moet je nú meekomen.” zeg ik. Faye weet niet hoe snel ze haar bed uit moet komen, en staat binnen een seconde voor me neus. Ik kijk haar even onderzoekend aan. “Ik weet dat je graag naar Liam wilt, maar om nou in een pyjama te gaan die alleen uit een bh en een kort broekje bestaat? Is dat niet een béétje overdreven?” merk ik sarcastisch op. Faye kijkt snel naar beneden, om haar kleding te checken. “Oeps. Wacht even, ik kleed me even snel aan, niet weg gaan zonder mij hoor!” roept ze gestrest. Ik grinnik even. Faye rent door de hele kamer om haar kleding te zoeken, en binnen een halve seconde, ja serieus een halve seconde, is ze al klaar. “Wow, ik wist niet dat je zo snel kon zijn.” zeg ik. “Dat wist ik van mezelf eigenlijk ook niet.” zegt Faye verwonderd over wat ze net heeft gedaan. “Nou, go go go!” roep ik, en ik loop de deur uit, richting Harry.

Faye rent ongeveer naar de kamer van Liam toe. Ze heeft geen idee welke kant ze op moet, en dat is juist zo grappig. “Faye, hier naar links!” roep ik, als ze bijna rechtdoor wilt lopen. “Ik weet heus wel de weg hoor.” zegt ze, en ze rent verder. “Why is Dutch so difficult? I really want to understand all those Dutch words and sentence’s you said.” mompelt Harry. Harry en ik lopen best langzaam vergeleken met Faye. Ze wil écht heel graag naar Liam toe, dat kan zelfs een gek merken. Wij lopen net de hotelkamer uit, en Faye is al bij Liam. Niet letterlijk natuurlijk, maar zo kan je het wel het beste omschrijven.
“Maybe you have to learn some Dutch words, then?” stel ik voor. Maar Harry schud zijn hoofd. “No, I don’t like study.” zegt hij. Ik grinnik even. “I’m so jealous of you, you don’t have to school anymore! I’m in my last year now.. I had to do the second class two times, I’m not very smart, though.” zeg ik. Ja, ik was blijven zitten in de tweede. Alleen maar omdat ik een onvoldoende stond voor godsdienst, GODSDIENST! Ik stond voor de rest nou niet bepaald goed, dat geef ik toe, maar door godsdienst moest ik wel blijven zitten. Ach, ik geef niks om godsdienst. Ik ben niet gelovig, dus waarom zou ik gaan leren voor godsdienst? Tja, misschien was dat niet zo’n goede instelling. Daar was ik toen wel achter gekomen, ja. “I’m living my dream. Maybe you should do that. What’s your dream?” vraagt Harry. “I don’t know.. I’m not a big dreamer, but I really want to go to London, but that dream is already completed.” zeg ik. “You don’t have a dream? You don’t want to be a singer or something?” vraagt Harry verbaasd. “Nope.” zeg ik. Wacht, waar is Faye? “Do you know were Faye is?” vraag ik aan Harry. “Nope, maybe she have find the room of Liam?” grijnst hij. “Yeah, I think so.” zeg ik als we aankomen bij Liam’s kamer. De deur staat op een kiertje, en ik hoor Faye’s stem al vanaf hier. Harry en ik lopen naar binnen, en we doen zachtjes de deur achter ons dicht. Tijd voor een verrassing.