A christmas memory

Ik zit in de les geschiedenis naar de docent te kijken hoe hij uit de bijbel het verhaal van Jezus voorleest. Ik ben dol op dit verhaal, hoe Maria met Jozef uit Nazareth liepen en aankwamen in Bethlehem net voor de geboorte van Jezus. Als Christenen moest je dit verhaal wel kennen. Ik was daarbij een uitzondering. Ik wist niks van het verhaal. ' En ze kwamen aan in de stal waar een os stond te kauwen van het hooi en de kip kakelde.' Bij die zin kwam ik uit mijn trance en keek om me heen. Iedereen was uit hun wereld gekomen. "TRRRRRrrrrr" De bel gaat en ineens was de rustige sfeer veranderd in een remoerige bui. Iedereen probeerd tegelijk door de deur te komen. Ik pak mijn schoudertas in, sta rustig op en loop naar de deur die nu gelukkig vrij is. ' Amy, kan je nog even blijven,' zei de docent. Ik keek om. 'Tuurlijk, ik moet alleen zo naar de kerk,' zei ik en ga aan het tafeltje voor de docent zitten. De docent had een blad voor zich. ' Het is bijna kerstavond en omdat jij de enige in de klas bent die een geloof heeft.' Ik bleef gespannen kijken. ' Zou jij de het kerst verhaal willen voordragen, want ik hoorde dat je het graag wilde doen,' zei de docent en gaf het blaadje waar datum en tijd op stond. ' Ja, ik wil het heel graag en ga er zeker aan beginnen,' zei ik vrolijk en ga staan. Ik bedank de docent en liep met snelle passen het lokaal uit. Bij mijn kluisje trek ik mijn jas aan, doe mijn kluisje weer op slot en loop de school uit.
Het was fris buiten en de sterren stonden aan de hemel. Ik kruip wat meer in mijn jas om het niet koud te krijgen. Mijn laarzen kraaken onder de net gevallen sneeuw. Bij het ademhalen komen er kleine rookwolkjes uit mijn mond die verdwijnen in het donker.
Onder het lopen kijk in naar de met sterren bezaaide lucht opzoek naar die ene heldere ster, maar die was er niet. Ik laat mijn hoofd hangen en probeerd te achterhalen hoe het verhaal ging.
'Jozef en Maria op de ezel liepen mijlen door het dorre landschap opzoek naar een plek waar het kind geboren kon worden.' Dat was de enige zin die ik van het verhaal wist. Ik zucht onder het lopen en de sneeuwvlokken dwarrelen langzaam naar beneden. Ik stop even om te pauzeren. Ik kijk naar een huis, waar een man bij de deur met een vrouw aan het praten is. Ineens word alles een stuk duidelijker. Uit mijn tas pak ik pen en schrift, nam plaats op het rande van een muur die nog vrij was van de sneeuw en begin het kerstverhaal te schrijven.
De eerste zinnen kwamen op papier en zag het helemaal voor me. Hoe de man als engel Gabriel met de vrouw aan het praten was als de vrouwe Maria. Na die zinnen sta ik weer op en loop verder het dorp in.
In het dorp was het rustig en het enige wat ik nog hoor is het slaan op metaal. Ik zoek naar waar het geluid vandaan komt. 'Het slaan op hout is net als bij Jozef in zijn werkplaats' , dacht ik en stopte bij een winkel waar het geluid vandaan moest komen. Maar ik zag niets, helemaal niets. Het sneeuwen begon heftiger te worden. Ik zet het op een lopen en alles ging als een flits voorbij. Jozef die te horen kreeg dat Maria zwanger was. Dat ze moeten vertrekken naar Betlehem en dat ze dringend opzoek waren naar een schuilplaats. Hijgend kom ik bij een boerderij aan. Ik besluit om even te zitten en mijn schouder te ontlasten van de schoudertas. Mijn pen gaat als een razende over het papier en ik schrijf iedere zin op die naar boven komt. Het was raar, want mijn blik was ineens gericht op de heldere ster boven de schuur. Ik richt me op de schuur waar een man en vrouw naar binnen gingen. Zachtjes sluip ik naar de deur van de schuur en gluurd door een van de vele gaten. Een man zat naast de os bij een bak hooi. De kribbe. De vrouw die een hoofddoek droeg zat voor de ezel en keek met tranen van vreugde naar de kribbe. 'Heer ik dank u voor dit wonder kind,' bad ze en haalde de baby uit de kribbe. De baby had een lende doek om en zijn haar was donker bruin. ' Ik ga niet huilen,' fluisterd ik en loop weg van de schuur richting mijn tas en zonder ook maar wat te zeggne loop ik naar huis.
Thuis gooide ik mijn tas in een hoek en trok mijn laarzen uit. In de woonkamer brande de openhaart. Ik maak een warm kopje thee en ga voor de openhaard zitten en schrijf mijn kerstverhaal helemaal af. Morgen is het zover dan mag ik het verhaal aan de hele school voordragen. Gespannen neem ik een nipje van de thee als ik mijn mond verbrand. Ik probeer om niet te vloeken, maar komt er toch uit: 'Godver....' Ik voel een koude rilling over me heen gaan en kijk geschrokken achterom. Zonder dat ik het wist staat mijn moeder bij de deur. Ze heeft een boze uitstraling. ' Amy, ga je excusses aanbieden,' riep ze kwaad. ' Mam ik wilde niet, maar sorry God dat ik vloekte het was niet mijn bedoeling,' zei ik, maak een kruis en drink weer zachtjes aan mijn thee. Ik hou van mijn moeder. Het punt was dat ik niet durfde te vertellen dat ik altijd het kerstverhaal vergat. Ik drink de laaste slok op en loop langs mijn moeder naar boven. Boven begon ik op een nieuw blaadje het kerstverhaal te schrijven. De pen brand op het papier, en ondanks dat ik last kreeg van mijn vingers ik ging gewoon door. Het vol geschreven blaadje vervang ik voor een nieuw blaadje en begon mijn verhaal te vervolgen. Het was elf uur toen ik mijn verhaal eindelijk af had. Zuchttend knip ik het lampje uit en kruip met kleren aan in mijn bed. Even kijk in naar het plafond en val na een aantal seconden in slaap. De volgende morgen had ik nog een ochtendje vrij en was druk bezig met het repeteren. Alles zat nu vers in mijn hoofd. Ik had mijn mooiste zondag jurkje aan en bad aan god of hij me zou helpen met het kerstverhaal.
Opeens krijg ik een idee. Ik ga aan tafel zitten en pak mijn schrift en kijk op de klok. Nog een halfuur. Als een razende stier schrijf ik alsof mijn leven ervan af hangt.
Vijf minuten voor tijd was ik klaar met het verhaal en rende de deur uit naar de kerk.
Eenmaal in de kerk kijk ik gespannen om me heen. Ik ben bang dat ik het verhaal zou vergeten. Dat iedereen me raar aan gaat kijken of in slaap valt tijdens het verhaal. De docent komt naar me toe gelopen. ' Het is tijd,' zecht hij kort en krachtig.
Met een gespannen zucht loop ik het podium op en ga voor de versierde standaard staan. Een microfoon is aan het blad bevestigd. ' Goedenavond dames en heren en een vrolijk kerstmis. Ik ga een zelf geschreven kerstverhaal voordragen,' zeg ik en leg het papiertje voor me neer. 'Er was eens een dorp waar een oude vrouw die Maria heette woonde. Zij was verloofd was met een man die Josef heette. Op een dag klopte een vreemdeling op de deur. Maria wist niet wie het was. ' Ik ben Gabriel,' zei de vreemdeling ' En ik heb je gebed gehoord.' Maria kon niet geloven wat ze hoorde tot de man verder sprak. 'U bent gezegend door god om de moeder te zijn van een jonge koning,' zei de man en Maria werd bang. ' Maar wat als het...' Ze kon haar zin niet afmaken, want de man was in het niets verdwenen. Maria sloot de deur en liep weer terug naar het avondeten. Verder in het dorp hoorde je van 's ochtends tot 's avonds het geluid van slaan op metaal. In een winkel was er een man bezig met het maken van een ijzeren bakje. Die man wasJosef. Hij was drie uur bezig en had al drie bakjes af. De deur ging open en twee vrouwen stapte druk pratend naar binnen. ' Heb je het gehoord?,' zei de eerste vrouw. ' Ja, over dat een vrouw onverwachts een kind heeft gekregen en dat maanden voor kerst,' zei de andere. Josef bleef luisten en liep rustig naar de vrouwen. ' Is het echt zo?' Vroeg hij. ' Ja, het gaat om een ene Maria. Arm kind ze is al zo oud,' zei de vrouw die het dichtstbij de man stond. Josef rende de deur uit naar haar verloofde.
Dagen gingen voorbij en er kwam een nieuwe regel in het dorp. ' Iedereen moet extra belasting betalen,' had de burgemeester gezegt. Bij die woorden verhuisde Josef en Maria tevoet naar een plek waar het kind zonder zorgen geboren kon worden. Het was een lange en vermoeide reis en de buik van Maria werd steeds dikker. Hun enige hoop was dat ze veilig aan kwamen bij het volgende dorpje.
Ze waren dagen onderweg en het duurde niet lang meer voor het kind geboren kon worden.
In het dorpje Bethlehem zochten ze naar een plek om te rusten, maar alles was vol. Uiteindelijk kwam er iemand met een plek. Een schuur bij een verlaten boerderij. Josef bedankte de man en ze liepen naar de schuur. In de schuur was het vol met dieren, maar het was er schoon. Op diezelfde avond werd het kind Jezus geboren. En bovenaan de schuur schitterde een heldere ster.'
Ik kijk de kerk rond en iedereen was in trance. Toen ik naar achter liep begon iedereen te klappen, en keek me dankbaar aan. Aan de ene kant twijfelde ik, maar aan de andere kant was ik blij. Nu is de viering voorbij, en er lopen nog steeds mensen naar me toe. 'Heey, dat was echt heel mooi voor gedragen!' Ook een onbekende man komt naar me toe met een bos bloemen. 'Dat was een herinnering die tot leven kwam. Hoe ben je eraan gekomen?' Vraagt de man die de bloemen aan me gaf. ' Hoe ik eraan kwam?' Ik denk even na en zeg dan: ' Dat, meneer is mijn geheim.'