Hoofdstuk 1

Langzaam loop ik langs de rekken. Overal staan boeken. Ik herken ze allemaal. De titels en rugkaften. Ik loop verder. Eindelijk zie ik iets wat ik nog niet ken. Even later kom ik nog een boek tegen dat ik nog niet heb gelezen. “Het leven van morgen” Ook de schrijfster ken ik niet. Zonder te lezen waar het boek over gaat, stop ik het in mijn tas. Wanneer ik de hele bibliotheek heb doorzocht en eindelijk vier boeken heb gevonden, ben ik tevreden. Met een glimlach loop ik naar de kassa. Erachter zit een oude vrouw. Volgends mij is ze blij dat ik er ben. Zoveel mensen komen er namelijk niet in onze dorpsbibliotheek. Ze lacht vriendelijk, tegelijk zie de diepe groeven in haar gezicht verschijnen. “Ah, daar ben je weer. “ Ik lach vriendelijk terug. “Ik zou deze graag willen lenen” zeg ik beleefd. “Maar natuurlijk ik ben inmiddels al niet meer anders van je gewend! Je bent onze trouwste bezoeker.” Ze kijkt erbij alsof ze heel trots is.

Met de boeken in mijn tas loop ik de bibliotheek uit. Mijn fiets is de enige in de stalling, maar het zou me verbazen als dat anders was. Ik ken weinig mensen die er naartoe gaan. De meesten vinden lezen suf of weten niet eens dat het een bibliotheek is. Vanaf buiten valt het er ook niet aan te zien. Het is een verlaten oud gebouw, maar prima om boeken te stallen. Net wanneer ik wil wegfietsen, doet de oude vrouw de deur open. “Kind, heb je even tijd. Misschien heb ik nog iets wat je kan interesseren. Ik was het bijna vergeten, maar het is echt iets voor jou! “ Ik kijk haar verbaasd aan. Ze kijkt zo blij en haar lach is zo breed dat ik niet anders kan dan teruglachen en afstappen. “Dit lijkt me echt iets voor jou. Misschien moet je er eens over nadenken! “ Ze steekt me een flyer toe. “Ik heb het speciaal voor jou meegenomen vanuit de stad. “ Dankbaar neem ik het aan. Nu ben ik toch wel een beetje nieuwsgierig geworden. Ik bekijk het kartonnen papier.

Gezocht met spoed!
Zaterdaghulp gezocht voor de bibliotheek in de Meersterstraat 45 te Zwolle.
Bent u sociaal, vriendelijk en houdt u van lezen? Meldt u dan nu aan!
Contact opnemen kan via: sollicitatie@bibliotheekzwolle.net

Dit klinkt ideaal. Wanneer ik de vrouw wil bedanken, zie ik dat ze al naar binnen is gelopen. Ik stop het kaartje zorgvuldig in mijn tas. Snel fiets naar huis. Wanneer ik thuiskom ren ik gelijk naar mijn moeders werkkamer om het te laten zien en toestemming te vragen. Er is niemand in de kamer. Ik tref een leeg huis. Er zit niet veel anders op dan te wachten tot er iemand thuiskomt. Een half uurtje later zit ik aan mijn bureau. Wiskunde huiswerk ligt voor me, nog 10 opdrachten en dan ben ik klaar. Op het prikbord hangt het kaartje. Mijn concentratie is helemaal verdwenen. Telkens wanneer ik er naar kijk voel ik een gelukkig gevoel door mijn lichaam stromen. Ik probeer wel aan huiswerk te denken, maar wanneer ik een som begin te snappen moet ik weer naar boven kijken alsof ik bang ben dat het gestolen wordt. Dit kaartje is belangrijk. Het gaat mijn leven veranderen.