The Gift of Blood... 12 (twilight)

"Je weet dat Edward een tijdje zonder Carlisle heeft geleeft?"

Ik knik. "Hij heeft me dat verteld. Dat was het jaar dat hij het niet met Carlisle eens was. Hij kon niet leven zonder bloed. Maar die tijd duurde niet lang toch?"

Jasper schut zijn hoofd. "Edward heeft 55 jaar los van Carlisle geleefd. Hij was het zat om zich te moeten voordoen als een mens. Hij vermoorde dan wel geen onschuldige mensen. Maar geloof me in die 55 jaar hebben er wereldwijd haast geen mensen in de gevangenis gezetten. En niet omdat ze zo braaf waren die jaren. Accet was in die jaren een joodse kruimeldief. Het was oorlog in die tijd. De 2e wereldoorlog geloof ik. Met haar prachtige lichaam verleide ze rijke mannen. Stal hun geld en deelde het uit aan de mensen die het echt nodig hadden. Op Accets hoofd stond meer dan een miljoen gulden.

In die jaren was het voor vampier makkelijk om aan voedsel te komen. Niemand misten een paar soldaten of ondergedoken Joden. Toen Edward een aanplakbiljet met haar hoofd zag was hij opslag verliefd."

"VERLIEFD! Edward vertelde mij dat hij... dat ik." "Rustig Bella, het is al meer dan 50 jaar geleden." gelijk kwam er een kalm gevoel over me heen. Als het kon had me vreselijk geërgerd maar Jasper had me totaal in zijn macht.

"Dus was ik al zei hij was opslag verlieft. Het duurde niet lang voor hij haar gevonden had. Hij vond jaar in haar nog altijd perfect witte jurkje slaped in de kelder van een kerk. Edward was stilletjes naar haar toe geslopen en beet haar. Een hoge kreet van pijn kwam uit haar mond. Met groote angstige ogen keek ze hem aan. En op dat moment onwapende ze Edward totaal. Door die blik was en is nog steeds zijn honger naar bloed verdwenen. Het enge was dat zo hem totaal in haar macht had.

Samen overvielen ze veel Duitste kampen om de mensen te bevrijden. Edward zat op een gegeven moment totaal in het wereldje van moord, overvalen en inbraken. Ze noemden zichzelf het verzet maar stonden zeker niet allemaal aan die kant om de mense te helpen.

Edward en Accet waren onafscheidelijk en waren zelfs getrouwd. Toen kwam de dag dat de oorlog voorbij was. En op die morgen was Accet verdwenen. Edward was er kapot van. Niet snel daarna zocht hij Carlisle weer op en begon het leven dat we nu kennen."

Ookal werd ik totaal verdooft door Jasper liepen de tranen over mijn ogen. Jasper sloeg een arm om me heen. En probeerde me te troosten. Gelijk druk ik mijn gezicht tegen zijn borst aan.

"Het spijt me, maar het is beter voor als je het weet. Edward voelt nu helemaal niets meer voor Accet. Haar macht over hem is verdwenen toen hij jou ontmoeten. Jij en Edward horen bij elkaar en daar komt geen verleden tussen" "Dankje Jasper," snik ik zachtjes. "Hé, misschien ben laat ik het niet zo vaak merken. Maar je bent ook mijn kleine zusje hoor." glimlacht hij voorzichtig.

Ik glimlach terug.

"Zullen we dan nu maar is terug gaan naar thuis. Straks denken ze nog dat ik me niet in kon houden," lacht Jasper. Ik knik. En samen lopen we evne stil maar stukken minder gespannen naar het huis.

Binnen zie ik dat Edward me vragend aankijkt. In zijn ogen is een gebroken hart aftelezen. "Ik heb alles gehoord," begin ik. "Bella ik kon het je niet vertellen. Voor mij ben je mijn eerste liefde. Mijn eerste echte." "Rustig Edward. Het maakt me niet uit. Ik wil liever dat je eerlijk tegen me bent. Dan dat ik zulke dinge achteraf moet horen." Ik een flits staat Edward voor me. En knuffeld me voorzichtig. Ik druk het zo hard ik kan tegen me aan.