Plus que ma propre vie. 1

Na een ongemakkelijke begroeting met mijn vader zat ik nu boven op mijn kamer. Er moest nog veel gebeuren voordat ik me hier een beetje thuis zou voelen. Ik was snel te tevreden hoor, daar niet van. Ik opende een van mijn tassen en pakte daar een fotolijstje uit. Op die foto stond ik, samen met mijn vrienden. Die hadden we een tijdje geleden gemaakt en ze gaven me het cadeau in een fotolijstje toen ik afscheid van ze nam. Ik zat diep in gedachten toen ik beneden van alles op grond hoorde vallen. Ik sprong op van mijn bed en liep naar beneden om te kijken wat er aan de hand was. Het geluid kwam vanuit de keuken. ‘Charlie, -het was raar om pap op papa te zeggen na al die tijd -, wat ben je allemaal aan het doen?’ Ik keek naar de troep in de keuken. Overal lagen pannen op de grond. De koelkast stond open en er zat ook bijna geen enkel kastje meer dicht. ‘Oh Bella, ik eh.. Ik dacht het is de eerste avond dat je hier bent, ik wou wat voor je gaan koken. Alhoewel ik moet toegeven dat ik niet zo’n goede kok ben. Ik trok de koelkast open om te kijken wat we in huis hebben en daarna de kastjes en voordat ik het wist ging het fout en…’ Charlie ratelde maar door. ‘Maak je niet zo druk Charlie. Ik ben toch gekomen om te helpen.’ Probeerde ik geruststellend, maar toch ook een beetje ongemakkelijk. ‘Ja, maar ik wil jou ook niet alles laten doen. Je hebt iedereen en alles daar al achter gelaten voor mij.’ Zei Charlie en ik zag aan hem dat hij zich een beetje schuldig voelde. Zonder er verder op in te gaan zei ik ‘Ga maar op de bank liggen en neem je rust. Anders bestellen we gewoon wat eten vanavond. Ik ben ook moe van de reis.’

~later die avond, na het eten

Ik lag op mijn bed, nadenkend. Ik genoot van de momenten die ik voor mezelf had. Ik was niet zo een uitbundig open meisje. Ik was het liefst in een vertrouwde omgeving en in de buurt van mensen die ik kende. Nou, laten we zeggen het tegenovergestelde gevoel voor wat ik morgen ga krijgen. Een nieuwe school, een nieuw jaar. Nadat ik mijn kleren voor de volgende dag had uitgezocht, een korte douche had genomen en mijn tanden had gepoetst was ik in mijn bed gekropen. Ik keek mijn kamer rond. Het was een kleine kamer, mijn tweepersoonsbed nam nog de meeste ruimte in. Ik trok de dekens zo ver mogelijk over me heen, Forks was koud. Ik was nog helemaal niet klaar voor morgen, maar zonder dat ik me er te veel zorgen over kon maken, lag ik al te slapen. Het was een lange dag.