Inleiding

'Ja mam, het is superleuk hier,' zeg ik in de telefoon.
'Ben je al een beetje succesvol?' vraagt ze. Ik zucht. Waarom denkt mijn moeder alleen maar aan mijn carrière?
'Ik heb een baantje bij een coffeeshop.' Met de telefoon onder mijn oor loop ik naar de koelkast.
'Ja, maar ik bedoel met je échte carrière! Als designer!' Mijn moeder verwacht duidelijk dat ik al de nieuwe cd voor Lady Gaga heb ontworpen of zo. Ik pak een pak sinaasappelsap en giet het naar binnen.
'Mam, het komt nog wel, oké?' zucht ik als ik het pak terugzet. 'Geduld.'
'Ja ja, ik weet het... Nou schatje, ik moet ophangen hè! Kusje!'
'Kusje.' Ik klap de ouderwetse Nokia dicht en gaap. Ik woon hier nu een week, morgen begint mijn baantje. Het echte leven. Nou ja, echt, ik hoop dat ik ooit wel wat meer word dan coffeeshop-serveerster. Ik voel me nog helemaal niet Engels.
Mij appartement hier in Bristol is vrij ruim, mijn ouders hebben het gekocht. Ze zijn rijk, ik ben altijd al gewend geweest aan luxe. Dat is ook waarom ik ben verhuisd naar een ander land. Om beter voor mezelf te kunnen zorgen, niet meer van hen afhankelijk te hoeven zijn.
Terwijl ik me omkleed om te gaan slapen, krijg ik een smsje. Het is van Hugo, mijn tweelingbroer.
Hee zusje!
Morgen begint je baan toch? Hoop dat er leuke mensen werken!
Ik mis je, Lee.
xxx H
Ik glimlach. Mijn broer noemt me altijd Lee, terwijl de meeste mensen me Em noemen, of gewoon Emily natuurlijk.
Ik stuur een smsje terug en kruip in mijn bed. De dikke, lichtblauwe dekens sluiten zich om me heen en ik vertrek naar dromenland.