Hoofdstuk29 Iris Elizabeth

Het is twee uur 's nachts en ik heb een rare droom over twee baby's gehad , die werden omgeruild en op het eind werd ik wakker van de 'klap' die ik in mijn droom van Meriam had gekregen. Ik sprong op uit het bed en in mijn pyama ging ik de kamer uit, de gang op. Drie kamers verder, nummer 207. De kamer van Meriam en Eline, ik bons op de deur en mijn hartslag verhoogt zich spontaan. De deur gaat open en een slaperige Meriam verschijnt in de deuropening. "Wat?", zegt ze en ik slik even. Was dit wel een goed idee? "Ik .. uhh.. ik wil met je praten.. privé", zeg ik en geloof ik hield ze nu heel erg haar lach in om mijn stommiteit.
Haar ogen worden groot en dan knikt ze, om even de sleutel te pakken en dan haar hotelkamer uit te komen en de deur achter zich te sluiten. Dan begint ons gesprek en word zoveel duidelijk, de woede, de angst en het verdriet wat er nu door mijn lichaam schiet is abnormaal.