OO5.

Samen met Harry loop ik het schoolplein op. Ik hoor al allemaal mensen schreeuwen wat me laat lachen maar ook heel verlegen maakt. Ik word nerveus als iedereen me aankijkt. Ik begin zachter te lopen, met mijn hoofd naar beneden. 'Maddy, kom ik ben bij je.' Ik kijk hem niet begrijpend aan. Wat weet hij er nou van. Hij hoeft nooit bang te zijn, nerveus, zenuwachtig. Hij maakt iedereen dat? 'Ik wil dit niet.' Zeg ik en ren het schoolplein af.
Ik kom bij een bank aan en ga daar op zitten. Waarom was ik nou zo bang. Het is toch gaaf om met Harry Styles op school te komen. Ik zie van ver dat Harry komt aangerend, hij was dus achter me aangekomen.
Hij neemt plaats naast me. 'Wat is er?' Ik haal mijn schouders op. 'Vertel maar Madeline.' 'Straks als jij weg bent, dan.. Ik weet niet. Dan gaat iedereen tegen me praten en dat wil ik niet. Ik heb de vrienden die ik wil. Genoeg mensen kennen me op school. Maar ik heb geen zin in alle mensen die dingen over jou gaan vragen. Ik kan en wil dat niet.' 'Ik dacht al dat je zo meisje was?' Ik schrik door zijn woorden. Wat voor meisje denkt hij dat ik ben. Ohnee heb ik nou iets stoms gezegd. Nee. Ik wil de tijd terugdraaien. Nu. 'Zo meisje..' gaat hij verder. 'die niet van aandacht houdt. Die niet op status uit is. Waar het alleen draait om echtheid. Ik hou daar wel van.' Zijn laatste woorden laten mij zuchten van opluchting. Ik glimlach verlegen. 'Maddy, ik wil je graag beter leren kennen. Het maakt niet uit dat je verlegen bent. Nadat je zo tegen me bent gaan schreeuwen weet ik wat voor meisje er in jou zit, en ik wil die er graag uithalen.' Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Laat maar, het geeft niet als je me snapt. Het lijkt me leuk om eens een keer wat met je te doen. Om je beter te leren kennen. Als jij dat ook wilt natuurlijk.' Ik knik en ik glimlach. 'Lijkt me leuk.' 'Volgende week iets doen?' 'Sorry dan ben ik naar Londen, met mijn beste vriendin.' Ik zie dat hij een glimlach op zijn hoofd krijgt en kijk hem vragend aan. 'Voor hoelang?' 'twee weekjes, hoezo?' 'Niet volgende week, maar die week erna moet ik er ook heen. Voor een concert.' Ik glimlach. Terwijl ik steeds erger het gevoel kreeg dat ik nu moest wegrennen. Ik hoorde hier niet te zijn. Niet samen met Harry Styles. Er hoort een leuk meisje bij hem te zitten op de bank. Niet zo lomp, stom iemand als ik. 'Uhm, ik ga naar school.' Ik spreek je nog wel. Voordat Harry wat kan zeggen was ik al opgestaan en naar school gerend. Ik hoor niet met hem om te gaan. Ik hoor op school te zitten en om te gaan met mijn vrienden. Zo iemand als Harry past niet in mijn wereld. Hij is zoveel anders als ik. Ik hoor hier, ik heb het juiste gedaan.