''Nu de andere helft nog''

Kiro is helemaal in gedachten verzonken.
Ik leg mijn hand kort op zijn schouder & hij kijkt op.
'Wat?' mompelt hij verward, alsof ik hem wakker gemaakt heb uit een rare droom.
'Je dag-droomde,'antwoord ik lachend.
Hij knikte. 'Maar Strify?'
Hij wacht even, totdat ik 'ja?' zeg. Bij Kiro doe ik dat expres nooit.
'Nee-hee, ik vertel het niet door,' zucht ik. 'Vertrouw me maar...'
Kiro knikt. 'Ik vertrouw je,' zegt hij zacht.
We zijn inmiddels een stuk verder gelopen. Ik blijf staan. 'Ehm...' begin ik. 'Weet jij de weg terug?'
Kiro barst in lachen uit, maar eigenlijk is er niets grappigs aan!
Ik zie ons al zitten, in het midden van de nacht, kou lijdend, met huilende wolven... Yuk!
'Bel Samantha gewoon,' zegt Kiro nonchalant als hij uitgelachen is.
Ik word rood. D'uh Strify!
Ik pak mijn mobiel en bel Samantha.
'Met Strify! We zijn de weg kwijt...'
Ik hoor op de achtergrond Yu hard lachen, en ik bijt op mijn lippen.
'Ja...' Ik knik. 'Is goed. tot zo!'
Ik kijk Kiro aan. 'Ze komt ons met de auto ophalen.'


- tijdsprongetje -
Even later komt Samantha ons inderdaad ophalen. Samen met Yu, Shin en ROMEO <33
Er is nauwelijks plek voor ons, maar het past net allemaal.
Ik ga naast Romeo zitten en sla mijn armen om hem heen.
'Het is koud...' jammer ik.
Hij wrijft over mijn armen, en ik leg tevreden mijn hoofd op zijn borst.
'We zijn er al,' fluistert Romeo.
Met tegenzin maak ik me los uit zijn armen en stap uit de auto.
Stiekem kijk ik naar Kiro en Sam. Ze zijn druk in gesprek, lachen, en af en buigen ze iets dichter naar elkaar toe.
Tevreden loop ik verder, samantha's huis binnen.
Volgens mij, lukt mijn plannetje nu helemaal.

<3