Hoofdstuk 48

Met een glimlach keek hij me aan. ‘Ik begrijp het niet helemaal. Hoe kan mevrouw Wemel me nou kennen? Ik ben daar nooit geweest.’ ‘Je bent bevriend met Ron Wemel en Fred en George Wemel. Ik denk dat ze over je verteld hebben.’ ‘Dan moet ik ze toch een uithoren,’ mompelde ik. ‘Doe dat vooral,’ grinnikte hij. ‘Nou ik ga, maar eens terug en douchen en zo. Ik zie jou straks wel weer.’ Ik drukte een kus op zijn zachte rimpelige wang. ‘Pas op! De douche kan nat zijn.’ ‘Ik neem wel een paraplu mee.’ Ik glimlachte breed en ging op weg naar de leerlingenkamer. ‘Kerstballen.’ Het wachtwoord was veranderd voor de feestdagen. ‘Lucekeee!’ Tetterde Fred in mijn oor. ‘Dude! Ik ben doof door je nou. Je wordt hartelijk bedankt.’ ‘Ja, ja, bla, bla, bla. Wat dacht je van een date?’ Met opgetrokken wenkbrauwen keek ik hem aan. ‘Wat? Wat heb ik gemist. Moet je niet naar de ziekenzaal? Ik denk dat ik madame Plijster even moet gaan halen.’ ‘Nee dat hoeft niet. Ik had belooft je mee te nemen naar de keukens. Wat dacht je van vandaag?’ ‘Oké dan.’ ‘Dat is mooi.’ ‘Dan ga ik maar eens douchen.’ ‘Doe dat en neem een tas mee. Doe vooral iets warms aan!’ ‘Yes Sire!’ Ik vertrok met een denkfrons in mijn gezicht naar mijn slaapzaal. Ik pakte wat kleding en nam een snelle douche. Ik trok mijn kleren aan en ging weer naar beneden. Ik trok de muts nog wat beter over mijn hoofd. Mijn jas had ik in mijn tas gepropt. ‘Verras me,’ mompelde ik tegen Fred. ‘Oké volg mij.’ Hij pakte mijn hand en trok me mee. Na een tijdje sloeg hij zijn handen voor mijn ogen. ‘Wat krijgen we nou?’ Roep ik uit. ‘Een verrassing.’ ‘Droogkloot.’ ‘Weet ik toch. Oké kijk maar en kietel de peer.’ ‘Waarom zou ik een peer kietelen?’ ‘Vertrouw me kleine.’ ‘Goed dan eierdoos.’ Aarzelend strek ik mijn hand uit naar peer. ‘Niet aanstellen gewoon kietelen.’ Om geen watje te zijn kietel ik de peer. Hij begint super schattig te giechelen. Een ‘aaaaaah,’ verlaat mijn mond. Daarna veranderd hij in een deurknop. Fred opent de deur en laat me voor gaan. Alsof ze wisten dat we kwamen, staan er ineens allemaal huiselfen om ons heen. Fred maant ze tot stilte. ‘We willen broodjes, chocomelk en een kleedje. Alles moet in deze tas als het kan.’ Hij geeft ze mijn tas aan. Binnen tien minuten staan ze al voor ons. ‘Alles zit er in meneer Wemel.’ ‘Bedankt.’ Langzaam trekt hij me weer weg uit de keuken. Hij geeft me mijn tas aan, die ik over mijn rug hang. ‘Maar Fred nog even een vraagje. Waarom heb je een trui met een G erop aan?’ ‘Nou onze moeder denkt dat wij onze naam niet kunnen onthouden, maar wij zijn heus niet dom hoor. We weten heus wel dat we Gred en Forge heten.’ Emotieloos kijk ik hem aan. ‘En dat is precies de reden waarom je moeder die truien maakt. Zelfs ik heb er een gekregen! Wat heb je verteld?’ ‘Ik heb verteld dat ik het leukste, kleinste maar aller schattigste meisje ooit heb ontmoet. Oh en dat je de dochter bent van Albus Perkamentus.’ Met een frons kijk ik hem aan. ‘Je hebt wat?’ ‘Precies wat ik zei.’ ‘Ik doe jou nog eens wat.’ Voor Fred of Gred, hoe je het wilde noemen, de deur naar buiten opende deed ik mijn jas aan. ‘Het sneeuwt!’ Schreeuwt Fred en hij rent krijsend als een klein kind over het terrein. Ik grinnik en ren achter de gestoorde rood harige idioot aan. Ik geef hem een fikse duw als ik dichtbij genoeg ben. ‘Dus jij wilde in de sneeuw gaan picknicken?’ ‘Helemaal waar. Kom ik weet een mooie plek.’ Hij trok me mee naar een grote eik. Hij pakte mijn tas van mijn rug. Hij spreidde het kleed en zette alles klaar. Daarna trok hij me naast zich op het kleed. Ik wreef er met mijn vingers over. Typisch picknickkleed, rood met wit geruit. ‘Op de vakantie,’ zei Fred die zijn chocomelk naar me op hief. Ik pakte de mijne en stootte hem aan. ‘Op de kerst. Fijne Kerstmis Gred.’ Fred glimlachte breed. ‘Jij snapt onze humor tenminste!’ ‘Jij kent mijn vader niet zo goed als mij. Jullie humor is hetzelfde. Raar maar waar. Ondanks dat je over die van hem soms moet nadenken.’ ‘En dat is bij ons nooit het geval,’ vult Fred me lachend aan. ‘Dat wilde ik niet zeggen, maar nu je het zelf zegt. Ja helemaal waar.’ ‘Ik hou ook van jou Luce.’ Ik bijt even op mijn lip. ‘Ja natuurlijk. Ik ook van jou.’ Het kwam er meer vragend uit. Die was, tja onverwachts. Het was een tijdje stil en ik begon aan het eten wat de huiselfen hadden meegegeven. ‘Luce?’ Vroeg Fred na een tijdje. ‘Ja?’ Vroeg ik en ik draaide me naar hem om. ‘Na de kerstvakantie is er een bal.’ ‘Echt waar?’ ‘Ja het is voor leerlingen vanaf de 3de klas, maar eerste- en tweedeklassers mogen mee als introducé.’ ‘Wat probeer je nou te zeggen?’ Ik zag dat hij een beetje rood werd. Hij haalde iets uit zijn jaszak. Hij klapte het open. Er lag een prachtige zilver met rodering in. ‘Zou je mijn introducé willen zijn? Of hoe ik het liever verwoord. Mijn date?'





Cliffhanger ^^