038 Harry Edward Styles

-Dit is in het Nederlands gesproken maar eigenlijk is het Engels, ik heb het gedaan in het Nederlands omdat het wat makkelijker is -

Ik zucht even en ik draai me weer om naar de andere kant. Ik lig al een paar uur wakker, na te denken over van alles en nog wat. Over de band, over een nieuw liedje, over dit hotel, over mijn moeder, over Gemma, maar het allermeeste toch wel over Katie. Ik had haar meteen moeten geloven, toen ze zei dat Liam niet haar vriendje was. Maar hoe kan ik haar geloven, na wat ik gezien heb? Ik heb toch echt met mijn eigen ogen gezien dat ze heel erg close was met Liam. En nu is ze vast boos op me. Net zoals Liam. Ik ben zonder reden heel boos op ze geworden, terwijl ze eigenlijk niks hebben gedaan. Ik heb me de hele dag opgesloten in mijn kamer, en ik ben er niet uit gekomen. Ik heb niemand binnen gelaten, zelfs Katie niet, toen ze alles uitlegde. Zelfs Louis niet, mijn best vriend waarmee ik deze hotelkamer deel. Wat ben ik voor een egoïst? Ik denk alleen maar aan mezelf. Wat maakt het me eigenlijk uit als Katie en Liam iets hebben? Het antwoord is simpel, heel veel. Ik wil het niet toegeven, maar ik ben echt verliefd. Écht verliefd. Katie is niet gewoon iemand waarmee ik mee flirt, net zoals al die andere meisjes, maar volgens mij ben ik echt verliefd op haar. Ik weet het niet zeker, want ik ben nog nooit echt verliefd op iemand geweest. Ik draai me weer om naar de andere kant. Waarom is het allemaal zo ingewikkeld? Als ik nou niet zo moeilijk had gedaan, was Katie nu misschien al mijn vriendin geweest. Dan lag ze nu naast me rustig te slapen, en dan lag ik ook te slapen. Dan waren we alle bei gelukkig, maar nu niet. Tenminste, ik niet. Ik lig alleen maar te piekeren over van alles en nog wat, terwijl Katie waarschijnlijk gewoon ligt te slapen.

Ik schrik wakker van een dichtslaande deur. Wie kan dat nou zijn? Midden in de nacht? Ik kijk op mijn wekker, en ik zie dat het al 9 uur is. Ik heb dus uit eindelijk wel geslapen. Niet dat ik lang heb geslapen, maar even slapen heeft me toch wel goed gedaan. Ik weet het zeker, ik moet met Katie gaan praten, en met Liam. Ik moet mijn excuses aan bieden, en hopen dat ze niet al te boos op me zijn. Ik stap mijn bed uit, en ik rek me even uit. Meteen merk ik hoe moe ik ben. Tja, eigen schuld, had ik maar langer moeten slapen, en niet zo veel moeten na denken.

Geïrriteerd knijp ik m’n ogen tot spleetjes als ik de gordijnen van de kamer open doe. Ik heb al een hele dag geen daglicht meer gezien, want gister zaten de gordijnen de hele dag dicht. Ik doe de gordijnen snel weer dicht, voor ik blind word. Ik kleed me even snel aan, en ik loop naar mijn privé badkamer. Best handig, je eigen badkamer. Die hoef je tenminste niet te delen met mensen die lang onder de douche willen staan – zoals Louis. Als ik mijn spiegelbeeld zie schrik ik. Ik had niet verwacht dat ik geen wallen zou hebben, maar dit? Donkere paarse kringen onder mijn opgezwollen rode ogen. Nouja, niks aan te doen. Als we een interview hadden gehad, hadden ze het allemaal weg gewerkt, maar vandaag hebben we geen interview, dus zal ik er zo de hele dag uit zien. Ik haal even snel mijn hand door mijn haar, en meteen valt mijn haar goed. Ik loop de badkamer uit, en ik haal de deur van het slot af.

Ik loop naar de woonkamer, waar Louis al zit. “Good morning.” mompel ik schor. “Harry? Je bent je kamer uitgekomen?” vraagt Louis verbaasd. Ik ben wel eens een paar dagen in m’n kamer geweest, een jaar geleden. Ik had gewoon geen zin om eruit te komen, dus kwam ik mijn kamer niet uit. Louis dacht waarschijnlijk dat ik nog wel een paar dagen in mijn kamer bleef. “Ja, wat moet ik anders? Ik ga straks praten met Katie, en daarna met Liam. Het spijt me trouwens heel erg dat ik de hele dag in mijn kamer was gister, maar ik moest even nadenken.” ratel ik. “Het geeft niet. Ik hoop dat je alles kan uit praten, want je mag Katie echt niet zo maar laten gaan.” knipoogt Louis. Ik rol met mijn ogen. “Ik heb ontbijt gemaakt trouwens, ik wilde het net naar je toe gaan brengen.” zegt Louis. “Thanks Lou.” zeg ik, en ik eet snel het ontbijt op wat Louis heeft gemaakt. Een hele dag niet eten zorgt toch wel voor wat honger, dat merk ik nu wel. “Ik ga naar Katie toe.” mompel ik. “Veel succes.” zegt Louis. Ik pak even snel mijn iPhone, en ik trek de deur achter me dicht.

Hopelijk vergeeft ze het me. En hopelijk Liam ook. Als ze me het niet vergeven, wat dan? Dan ben ik mijn beste vriend kwijt, én Katie. En Katie is ook belangrijk voor me. Je zou het niet zeggen, maar iemand die ik pas een paar dagen ken is heel belangrijk voor me geworden. Alleen al als ze naar me kijkt smelt ik bijna gewoon. Oké, dit klinkt veel te zoetsappig, maar je begrijpt het vast wel, toch? Ik dwaal over de gangen, tot ik bij Katie’s kamer uit kom. Hopelijk is ze al wakker, want het is pas half tien. Ik ken Katie niet zó goed om te weten of ze uitslaapt of niet, dus ik hoop maar dat ze al wakker is, want ik wil haar niet wakker maken. Het is natuurlijk niet een straf om haar te zien slapen, waarschijnlijk ziet ze er heel schattig uit als ze slaapt.

Oké Harry, even niet denken aan Katie, je bent hier om met haar te praten, niet om met haar te zoenen of wat dan ook, wat ze waarschijnlijk niet eens meer wilt. Ze vind me vast een grote sukkel. Welke jongen trekt ook zo snel conclusies? Ze vind Liam vast veel leuker als mij.. Ze kent Liam ook veel beter denk ik, want anders zou ze niet bij hem slapen. Of het kwam door mijn gedrag bij de bar, dat is het waarschijnlijk. Ik schud al mijn gedachtes weg, en ik klop op de deur. Ik wacht even, en dan gaat de deur open. Daar staat het mooiste meisje wat ik ken, in de deuropening.