• 014 Maxine Grace Scott

"Maxine!" James keek me waarschuwend aan. "het spijt -" - "Je mama wacht" onderbrak James me. Ik stond op en liep James achterna. Hij mompelde wat tegen zijn eigen, maar er was echt niks van te verstaan. Ik vertraagde mijn passen, dat een gevolg had dat ik een heel stuk achter James liep. "Daar ben je dan eindelijk!" riep mijn moeder kwaad. Ze maakte er echt een drama van. "En nu naar huis jonge dame, je hebt ons nog een heel deel uit te leggen" zei ze met een kwade ondertoon. "Pak je spullen, ik verwacht je binnen precies 5 minuten in de auto" ze draaide haar met een ruk om en liep de hoteldeur uit. "Overdrijf!" mompelde ik. Slenterend liep ik naar het personeelsgedeelte en haalde mijn rugzak en jas uit m'n kluisje.
Net toen ik terug aan de deur stond om het hotel te verlaten. Hoorde ik geren achter me. Ik draaide me geschrokken om. "Niall?" zuchtte ik verwonderd. Hij knikte en hijgde even. "Sorry" mompelde hij en hij wreef over zijn voorhoofd. "Conditie? niks" lachte hij.
Hij keek me even twijfelend aan maar stak toen toch zijn hand op en gaf me een papiertje. Ik opende het en er stond een telefoonnummer op. Niall zijn nummer.
"Voor als je erover wilt praten, of als je me nodig hebt" zei hij en zijn wangen kleurde lichtjes rood.
"Dankje Niall" zei ik oprecht. Hij keek me tevreden aan. "Maar nu moet ik echt gaan. Mama wacht op me" zei ik en opende de deur.
"Stuur me!" riep hij en keek me afwachtend aan.
Ik schudde m'n hoofd. "Tot morgen Niall!" riep ik en liep naar de auto.


De rit naar huis was ondraagbaar. We zeiden niks tegen elkaar we keken enkel gevoelloos naar buiten. De spanning was van mama haar gezicht af te lezen.
Toen we de oprit opreden klikte ik al snel mijn riem los. Van zodra de auto in stilstand stond sprong ik de auto uit. Ik gooide de deur met een harde klap dicht. "Hey pap" zei ik en drukte een kus op zijn wang. Hij stond ons aan de voordeur op te wachten. Net toen ik de trap wou oprennen kwam mijn moeder binnen.
"Maxine! Kom onmiddellijk terug naar beneden!" riep ze. Ik draaide me om en deed van de eerste keer wat ze vroeg. Ze keek me verbaasd aan, en ik liep haar voorbij naar de keuken. Toen we alledrie in de keuken stonden stortte ik in. "Sorry" fluisterde ik en mijn ogen vulde zich al met tranen.