Chapter 1

Alles wat Liam zich kon herinneren was dat Niall hem had overgehaald om te drinken. Hij had geen excuus meer omdat hij nu allebei zijn nieren heeft. Nu had hij moeite om zijn ogen te openen en een vreselijke pijn in zijn achterhoofd. Met veel moeite kreeg hij het toch voor elkaar om zijn ogen te openen. “Goeie morgen, mooiboy” zegt een meisje, ze is prachtig. Liam merkt dat hij zijn armen en benen nauwelijks kan bewegen, ze zijn vastgebonden. Als hij naar links kijkt ziet hij Louis ook vastgebonden en rechts zit Niall. “Wat is dit?” Vraagt Liam verward. Het meisje glimlacht “ben je gisteravond vergeten?”

“Het is gewoon gelukt!” zegt Niall. Hij is helemaal hyper. Ze waren aan de beveiliging ontsnapt. Het was Louis’ idee geweest. Ze wouden gaan clubben maar het mocht niet van management. Ze verveelden zich en Louis had een plan bedacht en het was gelukt! Nu pas dacht Liam aan dat het best gevaarlijk was. Ze kenden het hier niet en het was erg laat s’avonds, maar de andere twee jongens waren zo blij en Liam had geen zin om hun humeur te verpesten. Ze gingen de club in en Liam voelde zich al wat meer op zijn gemak. Hij ging dansen en vermaakte zich wel. Na een uur voelt hij zich een beetje moe worden en gaat wat drinken. Hij begint zich af te vragen of iemand hen al aan het zoeken is. Hij zit hier net over na te denken als hij een sexy meisjesstem hoort fluisteren in zijn oor “wat zit jij hier nou alleen?” Hij wil zich net gaan omdraaien om te zien van wie de stem komt als hij een harde klap op zijn hoofd krijgt. Alles word zwart en hij valt.

“We zijn ontvoerd!” zegt Liam. “Wouw jij bent snel zeg” zegt het meisje sarcastisch. “Waarom?” vraagt Louis duidelijk verward. Het meisje dat tot nu toe alles heel grappig vond zegt “omdat niet iedereen het zo makkelijk heeft als jullie.” Precies op dat moment komen er twee jongens en twee meisjes binnen. “Oh kijk wie er wakker zijn” lacht een van de jongens. “Jullie komen hier nooit mee weg! Zelfs als onze beveiliging jullie niet vind zijn er miljoenen fans” zegt Louis. “Emma, deze jongen bevalt me niet zo” zegt een van de jongens. Dan loopt hij naar Louis toe en stompt hem in zijn maag. Louis kokhalst. De andere jongen lacht. Net als hij zijn vuist trekt voor een volgende stomp zegt Emma “rustig Ryan doe het niet.” “Niet zeggen wat ik moet doen!” Hij loopt naar Emma toe en Liam denkt dat hij haar ook gaat slaan. Maar hij zoent haar. “Ugh, serieus ga een kamer zoeken” zegt de andere jongen. “We moeten een brief ofzo schrijven voor onze beloning” zegt de ene jongen. “Ja Rose schrijf eens.” Rose moet het verlegen meisje zijn die eruitziet alsof ze hier liever niet is denkt Liam. Ze zegt “nee, Emma schrijft beter.” “Best ik schrijf wel, hoeveel vragen we?” Vraagt Emma. “Twintig miljoen?” zegt Ryan lachend. “Ja is goed, wie gaat de brief brengen?” “Rose en Amy dan denken ze gewoon dat het twee meisjes zijn met fanmail” zegt Ryan duidelijk blij met zijn idee. Rose en Amy zien er duidelijk uit alsof ze dit niet willen doen, ze zijn doodsbang. “Um” zegt Amy “je weet wat er gebeurd als je het niet doet en je wil er toch voor je moeder zijn?” Allebei hun gezichten gingen van bang naar doodsbenauwd. Alsof ze overal liever waren dan hier, wat Liam wel begreep hij zou nu ook overal liever zijn dan hier. Ryan heeft blijkbaar iets gezegd waardoor de meisjes wel moeten gaan, want ze pakken de brief en lopen de deur uit. "Ze worden sowieso gepakt" zegt Louis. Daar had Liam nog niet eens aan gedacht, maar tuurlijk zouden ze meteen vedacht worden als de beveiliging die brief las. Hij kon er niks aan doen maar vond het een beetje zielig voor de meisjes. Ryan lachte "weet ik."