*27*

‘ik weet ook niet hoe het kan, ik voelde opeens iets en deed mijn ogen open’ klinkt het zachtjes. Iets om me heen geeft een fijne warmte af. ‘waar begon het?’ iets tilt mijn hand op en ik open mijn ogen langzaam. ‘ik voelde het duidelijk in mijn rechterhand’ even hebben mijn ogen moeite om zich te verstellen. ‘hebben we je wakker gemaakt?’ vraagt diegene die mijn hand op heeft getild. Ik knik langzaam en dan besef ik me dat ik naar Steve kijk. ‘Steve je bent wakker!’ roep ik uit. Ik duik in zijn armen en voel gelijk een pak van mijn hart af vallen. ‘en blijkbaar heb jij dat gedaan Molly’ ik draai me een stukje om en zie Nick staan. ‘wat bedoel je?’ even kijk ik naar Steve en die pakt mijn hand. ‘ik voelde iets op mijn hand en langzaam werd ik wakker, we weten niet hoe het kwam maar we weten dat het door jou is gekomen’ ik denk diep na. Waarom kwam dit me zo bekend voor. ‘vertel’ ik kijk op naar Nick die naar voor stapt. ‘ik zie aan je dat er iets is’ ik knik langzaam en ga zitten. Er ligt een deken over de stoel en nu snap ik dat ik in slaap was gevallen en iemand een deken over me heen had gelegd. ‘ik kan me er bijna niets van herinneren maar toe mijn moeder zwanger was van mijn broertje werd ze ziek. Mijn ouders wisten allebei al dat mijn moeder de bevalling niet zou overleven. Op een van die nachten dat mijn moeder het ernstigste ziek was, was ik bij haar in slaap gevallen. De dag erna was ze beter.’ Nick knikt langzaam en schrijft iets op het klembord. ‘je bent voor de rest van de dag vrij, maar vanavond wil ik dat je naar mijn kantoor komt. Ik wil iets experimenteren’ hij loopt weg en ik zucht even. Natuurlijk, waarom niet? Ik wil wel het proefkonijn zijn…niet. ‘bedankt’ Steve staat met een beetje moeite op en terwijl ik zijn arm ondersteun. ‘nee, ik ben de reden dat je in coma bent geraakt’ Steve grinnikt even. ‘ik wilde je beschermen, terwijl het niet nodig is. Het is echt niet jouw schuld’ de deur gaat open en Tony loopt naar binnen. ‘kijk eens aan, meneer is wakker. Zo te zien is je schoonheidsslaapje niet echt gelukt… je bent nog even lelijk’ mompelt hij.