Hoofdstuk 16

Hoofdstuk 16 :d xx

Harry’s Pov >
‘Haz, praat met me alsjeblieft’ smeekte hij. Ik hield het niet meer uit, ik moest het hard maken dus deed ik het stomste ooit. Ik draaide me abrupt om en duwde hem met al mijn kracht tegen de muur. De pijn was op zijn gezicht te lezen en hoeveel spijt ik ook had ik moest verder gaan. ‘Ga weg!’ riep ik in zijn oren waardoor hij zijn ogen dicht kneep. ‘Nee’ schreeuwde hij terug. En toen verloor ik het, ik voelde de woede opborrelen en mijn handen balden zich automatisch tot vuisten. En voor ik het wist sloeg ik Louis recht tegen zijn kaak. Hij viel met een geschokte en pijnlijke blik in zijn ogen op de grond. Mijn ogen vulde zich met tranen, hoe kon ik dit doen, ik heb Louis geslagen. Louis…the love of my life… ik kon het niet geloven.
Ik had meteen spijt toen mijn vuist zijn gezicht raakte. Ik wouw de tijd terugdraaien, ik wouw terug naar het moment waarop we nog samen in elkaars armen op het bed lagen. Zijn lippen op de mijne, zijn benen verwikkeld met de mijne. ‘Lou…’ begon ik maar hij stond ineens op en zijn ogen waren zo hatelijk. Hij duwde me opzij en liep de deur uit. Ik hoorde hem met Niall praten en even later riepen ze zijn naam en vervaagden hun stemmen.

De tranen liepen over mijn wangen en ik zakte door mijn knieën, wat heb ik gedaan. Ik kon hem toch dwingen om weg te gaan, ik heb hem geslagen, hij bloedde. Ik vond het verschrikkelijk wat ik had gedaan, ik moest het goed maken, of tenminste sorry zeggen. Ik kon hem zo niet laten gaan, ik wouw hem geen pijn doen, dit is niet wat ik wouw, ik wouw hem beschermen en nu heb ik hem gewoon pijn gedaan.
Zonder erbij na te denken stond ik op en liep zo snel ik kon naar de tuin, ik wist dat hij naar Philippe zou gaan dus rende ik naar de stallen. Om dat moment kwam een woedende Mary naar buiten gelopen. Haar ogen schoten vuur en haar gezicht was licht rood gekleurd van woede. Zodra haar ogen de mijne vonden, wist ik dat ik de reden was dat ze zo kwaad was. ik had Mary nog nooit zo kwaad gezien dus uit schrik wouw ik me omdraaien. ‘Harry Edward Styles, waag het niet om weg te lopen!’ riep ze luid. Ik bleef stijf staan en stampvoetend liep ze naar me toe. Bij elke stap werd haar blik kwader. ‘Wat heb je gedaan?’ siste ze. ‘i-i-ik eeuuuh’ begon ik maar ik vond de woorden niet in plaats daarvan ging zij verder.
‘waar haal je het in je hoofd hem zo te behandelen, je mag dan wel een prins zijn dit geeft je nog niet het recht hem zo te behandelen. Hij houdt van je, hij heeft je gered en jij stuurt hem weg en slaagt hem…je SLOEG hem!’ riep ze luid en ze maakte grote gebaren die gevaarlijk dicht bij mij kwamen, ik moest een paar keer duiken zodat haar armen mijn gezicht niet zouden raken al zou ik het wel verdiend hebben. ‘Waarom Harry? Zeg me waarom!’ riep ze. De tranen liepen nu over mijn wangen. ‘ik…ik wouw het niet doen’ fluisterde ik nauwelijks hoorbaar. ‘Je wouw het niet doen, maar je HEBT het WEL gedaan,!’ riep ze maar net op het moment dat ik wouw antwoorden ontmoete mijn ogen de zijne.

Die blauwe prachtige ogen van Louis. Hij keek meteen weer weg en ik zag dat hij met zijn hiel Philippe een tik gaf en hij rende weg. Mijn hart brak weer. Het laatste stukje dat nog over was, was nu ook in verpulverd. Ik viel op mijn knieën neer en liet de tranen over mijn wangen stromen. Achter mij hoorde ik de deur opengaan en 3 paar voeten haasten zich naar buiten. Ze liepe langs mij, naar de richting waar Louis nog een beetje te zien was. ‘Louis! Kom terug!’ hoorde ik Niall roepen. ‘Liam doe iets!’ zei hij tegen Liam. En ik zag hoe Liam begon te sprinten achter Louis aan. Hij bleef sprinten tot ook hij uit het zicht was.
‘Louis..’ fluisterde ik. ‘Harry, wat heb je gedaan?’ vroeg Justin die naast mij neerknielde. ‘ik heb hem laten gaan’ zei ik. ‘maar hij wouw niet weg, waarom heb je hem gedwongen?’ vroeg hij opnieuw. Ik werd weer boos en abrupt stond ik op en keek hem in de ogen. ‘die verdomde vloek! Als hij hier blijft zit hij hier vast.’ Justin zuchtte maar ik zag dat hij begreep wat ik bedoelde. Mary had medelijden gekregen en knuffelde me. Ik knuffelde haar terug, ‘het komt goed, het spijt me dat ik kwaad werd, ik was de vloek vergeten’ zei ze en ik zag een traan langs haar wang glijden. Met mijn duim veegde ik het weg en glimlachte naar haar. ‘Liam! Heb je hem?’ hoorde ik Niall ineens roepen. ik keek op en even hoopte ik dat Louis achter Liam zou staan, en me vergeven en voor altijd bij mij zou blijven. Maar ik had het mis.

Liam’s POV (jaa kweet et raar x)
‘Liam doe iets!’ riep Niall. Ik zag de tranen in zijn ogen opkomen, ik kon hem zo niet langer zien dus besloot ik alles op alles te zetten en Louis achterna te lopen. Ik liep en liep zo snel ik kon. Ik zag hem in de verte op Philippe maar de afstand tussen ons werd steeds groter en groter. ‘Louis! Kom terug’ riep ik maar hij reed gewoon verder. Ik nam een diepe hap lucht en dwong mijn voeten nog sneller te gaan.
‘Louu…’ begon ik, maar ik kon mijn zin niet afmaken. Ik had die stam niet gezien en met een smak viel ik op de grond. Dat deed eerlijk gezegd heel veel pijn. Ik wreef over mijn knieën en zag dat ze open geschaafd waren. Ik keek op maar Louis was weg. Ik probeerde recht te staan maar viel weer. Ik dwong mezelf alles te geven en het nog eens te proberen. Het lukte, langzaam liep ik richting het kasteel. Ik moest aan Niall het nieuws vertellen dat zijn lief hem had teleurgesteld. Ik had Niall teleurgesteld. Maar vooral Harry. Ik kwam dichter en dichter in de buurt van het kasteel, en zag de schimmen van iemand aan de poort die zenuwachtig van de ene been op de andere sprong en 3 schimmen een beetje verder die van Justin en Mary herkende ik meteen. Harry was ook niet moeilijk te raden, hij knuffelde Mary. Hij was gebroken.

Ik mankte naar de poort en werd meteen herkend door Niall. ‘Liam! Heb je hem?’ vroeg hij hoopvol. Ik keek even naar hem en dan naar Harry die mij met tranen in zijn ogen zo hoopvol aankeek. Ik kon het niet zeggen dus keek ik naar beneden en schudde mijn hoofd. ‘wat is er gebeurd?’ vroeg Niall zacht. De tranen stonden in zijn ogen. ‘ik liep hem achterna, ik was er bijna maar ik had die stam niet gezien, ik viel en toen ik opkeek was hij te ver om nog in te halen, het spijt me, het spijt me echt. Ik kon niet meer, het spijt me.’ Zei ik het laatste deel fluisterend. ‘je hebt je best gedaan Li’ zei Niall zacht. Met een vinger onder mijn kin bracht hij mijn hoofd naar omhoog zodat ik in zijn ogen moest kijken, ik zag een waterige glimlach en al snel ontmoete zijn lippen de mijne, het was een korte maar betekenisvolle kus. Het betekende voor mij dat hij me vergaf, dat hij wist dat ik mijn best had gedaan maar dat het niet gelukt was. ik glimlachte terug maar mijn aandacht gleed naar Harry die roerloos aan de trap stond. ‘Harry? Harry zeg iets!’ moedigde Mary aan, maar hij bleef voor zich aan staren.
De tranen stroomde over zijn wangen, ik snapte het niet.

Hij was kapot maar waarom deed hij het. Ik keek hem vragend aan toen Niall dichter naar mijn oor kwam en de woorden ‘de vloek’ fluisterde. En toen viel alles op zijn plaats bij mij. De vloek had een tweede deel, die ik totaal vergeten was. De mensen van het kasteel werden niet ouder, en we mochten niet verder dan 1km van het kasteel gaan. Hij had Louis vrij gelaten, hij wouw niet dat de vloek ook aan hem kon. Hij wouw Louis zijn leven niet afnemen. Ik liep naar Harry toe, en zonder iets te zeggen knuffelde ik hem, eerst gaf hij geen reactie maar na een tijdje legde hij zijn hoofd in mijn schouders en begon harder te huilen. ‘wat heb ik gedaan?’ vroeg hij. ‘je hebt het juiste gedaan Haz’ fluisterde ik terug. ‘waarom voelt het dan zo slecht?’ ik gaf geen antwoord maar drukte hem dichter tegen mij.
Na een tijdje liet ik hem gaan, en hij gaf me een glimlach en zonder meer te zegen liep hij het kasteel binnen. We keken elkaar aan, niemand wist wat te doen. Opeens drong het tot me door dat we maar 1 ding konden doen. ‘we moeten Louis terug halen’ zei ik plots. Iedereen gaf een aanmoedigende knik, wat betekende dat ze helemaal mee waren. Nu nog een plan verzinnen…