Bevrijding - 224

“Ze zal terug achteruit gaan. Zonder jullie hulp was ze al lang gestorven.” Rin en de andere watermeesters keken elkaar aan.
“Dat kunnen we niet laten gebeuren, ze heeft veel voor ons gedaan”, zei iemand.
“Eén van ons moet hier blijven.” Ze keken elkaar aan.
“Ik blijf wel”, zei Rin. “Voorlopig.”
“Weet je het zeker?”, vroegen de anderen. Rin knikte. “Kunnen jullie het uitleggen aan mijn familie?”
“Zal ik hen uitnodigen?”, stelde Keylina voor. “Ik wou sowieso prinses Yue en haar familie uitnodigen, je familie kan dan ook wel meekomen.”
“Graag”, zei Rin dankbaar. Ze keek naar mij. “Hoe is het met uw arm.”
“Goed Rin, dank je”, glimlachte ik.
“Hoe is het thuis eigenlijk allemaal gegaan terwijl we weg waren?”, vroeg iemand. Ik aarzelde even.
“Is het goed als ik jullie dat onderweg uitleg? We hebben nog veel werk nu.” Ze knikten.
“Ik leg het jou wel uit, Rin”, bood Keylina aan.
“Dank u, prinses.”
“Jij bedankt, omdat je voor mijn moeder wilt zorgen. Maar nu moeten we gaan, een vergadering. Kom, Lizzie.”

“Kroonprinses Azulena van de vuurnatie.” Keylina liep de vergaderzaal in.
“Prinses Lizzie.” Aarzelend liep ik binnen. Ik keek om me heen, een hoop mannen zaten rond een tafel, geen vrouwen. Keylina zat op wat de duidelijk de plaats van de vuurheer was, omgeven door vlammen.
“Kom hier, Lizzie”, ze wees naar de plaats rechts van haar, niet aan de tafel, maar vooraan in de zaal. Ik liep erheen en ging zitten zoals alle anderen, in kleermakerszit. Ik keek haar aarzelend aan, ze glimlachte geruststellend. “Ik heb dit al vaak genoeg gedaan, alleen zat ik toen waar jij nu zit”, fluisterde ze. “Gewoon zwijgen tot ik je iets vraag.” Ik knikte. Ze wendde zich tot de raad. “Laten we beginnen.”
“Ten eerste, uw kroning tot vuurvrouw Azulena”, merkte iemand op. “Dat moet volgens de traditie zo snel mogelijk gebeuren.”
“Nee, ik zal me laten kronen tot vuurvrouw Keylina, de naam die ik meekreeg bij mijn geboorte”, zei ze meteen. “En dat kan wachten. Eerst moeten de stammen bevrijdt worden. Pas als dat gebeurd is zal ik me laten kronen.”
“Maar prinses…”