Bevrijding - 219

“Belastingen? Maar…”
“Laat me uitpraten”, onderbrak ze me. “Ik ga ook belastingen vragen aan de vuurnatie zelf. Iedereen zal betalen, maar het zal niet onmogelijk veel zijn zoals nu. Het geld hou ik niet zelf, ik ga het herverdelen. Stammen die erger getroffen zijn krijgen meer, omdat ze meer werk hebben om alles weer op te bouwen. In sommige gevallen stuur ik ook hulp uit de vuurnatie. Maar ik heb een verantwoordelijkheid nu, Lizzie, een grote. Zowat de hele wereld is in mijn macht nu, maar is verwoest door wie voor me was. Ik moet hen helpen alles terug op te bouwen. Als dat gebeurd is, als alle stammen terug op eigen benen kunnen staan, laat ik iedereen tegelijk vrij.” Ze keek me aan. Ik knikte bedenkelijk.
“Goed dan, je hebt gelijk, dat is waarschijnlijk het beste. Hoe wou je alles regelen?”
“Dat weet ik nog niet, ik hou vanavond een vergadering, en ik wil dat jij erbij bent. We moeten onder andere uitzoeken wie de verantwoordelijkheid van elke stam kan dragen, hoeveel belastingen ik ga vragen, welke stammen het ergst getroffen zijn, …”
“En hoe zit het dan voor de waterstam, wie ga je daar aanduiden?”
“Yue, als ze wilt”, zei Keylina. “Anders iemand van haar familie. Sokka niet, die is te lang weggeweest en we kennen hem niet goed genoeg. Maar als Yue niet wilt heb je Yle, Diana en Thomatio nog. Katara gaat niet, omdat ze de avatar is. En als zij allemaal niet willen, is er nog maar één mogelijkheid.” Ze keek me aan. “Jij.” Ik knikte, Keylina had gelijk.
“Ik denk dat Yue het wel zal willen”, glimlachte ik.
“Dat denk ik ook, ik hoop het.” Keylina keek me aan. “Dus, akkoord dat ik ze niet meteen laat gaan?”
“Ja”, knikte ik. “Wanneer laat je je kronen?”
“Dat kan wachten”, zei ze kalm. Ik keek haar verbaasd aan. “Eerst de stammen.”
“En wanneer ga ik naar de waterstam? Kan ik morgen al?”