1.

Ik werdt wakker van een stikkende hitte. Ik was al een tijdje ziek, maar het ging elke dag weer wat beter. Als ik nog steeds zo ziek was als 2 dagen geleden, hadden mijn ouders me nooit alleen gelaten.
Mijn ouders zijn aan het werk, en mijn broertje en zusje zijn naar school. Ik heb me de hele dag verveeld, en ik heb het te warm om te slapen.
Ik doe de tv aan en zit op de bank met de kop thee in mijn handen. Ik kijk rustig tv als het tijd is voor het nieuws.
Het nieuws interesseert me normaal nooit, maar op de een of andere manier dwong ik mezelf deze keer te kijken.
Ik begon te trillen. En ik voelde me verdrietig, en leeg.
Ik had het gevoel dat ik in 1 klap alles kwijt was geraakt wat ik had.
En juist op dat moment, zag ik mijn moeder onder het puin vandaan gehaald worden, dood. Ik draaide mijn hoofd in een ruk naar de klok om.
Het was de tijd dat mijn ouders en mijn broertje en zusje normaal in de auto naar huis zaten.
"Osaka is door een aarbeving getroffen" Hoorde ik de nieuwslezer zeggen.
Ik rende als een gek naar boven en kleedde me aan alsof mijn eigen leven er vanaf hing. Toen ik eindelijk klaar gristte ik de sleutels van de tafel en rende naar buiten. Ik rende naar de plek waar mijn moeder uit het puin gehaald was.

Toen ik aankwam zag ik nog een paar mensen uit het puin gehaald worden. Sommige leefden nog, sommige niet. Uit alle wanhoop rende ik op de berg van puinzooi af en begon ik te graven, op zoek naar enige sporen van mijn familieleden.
Ik stopte met graven.
Ik voelde iets.
Iets of iemand liet mijn hand stoppen met graven.
Een hand greep de mijne vast en ik voelde een flits van kracht door me heen gaan. Voordat ik het door had trok ik de hand uit het puin.

Het was mijn oom.

Ik barstte in huilen uit omdat ik niet kon geloven dat hij 2 seconden eerder mijn hand nog vastpakte en nu dood was. Ik werd weggetrokken bij mijn oom.
Ik probeerde los te komen van de duivelse handen die me wegtrokken bij mijn geliefde familie..