McDonalds

Feline pov

De jongens waren klaar en roepten voor iedereen backstage: 'Yeah!'. Rami loopt naar Bjørgen en geeft hem en knuffel. 'Gaan we naar de McDonalds?' vraagt Jochem. De jongens knikken ja en kijken naar mij. Ik voel dat ik bloos. De knappe jongen stapt naar me toe en ik krijg het meteen warmer. 'Wil je ook mee?' vraagt hij. 'Ja hoor.' zeg ik kort. Ik kijk in zijn ogen en zie hoe mooi blauw ze zijn. 'Wauw.' fluister ik zacht. 'Wat zij je?' vraagt hij. 'Oh niets.'. Ik stap naar Rami om te vertrekken naar de Mc, we moeten wel eerder vertrekken want we zijn met de fiets gekomen. Eenmaal daar aangekomen zijn de jongens en een paar van de crew er. Bram loopt naar ons. Oh shit, helemaal vergeten denk ik bij mezelf. 'Louise!' roep ik. 'Wie?' vraagt Bram. Snel bel ik Louise. 'Hallo met Louise Kerckaert spreek een bericht in na de piep' hoor ik. Stil luister ik verder en wat later schiet ik in de lach. Langs de andere kant van de lijn hoor ik luid gelach. Rami en Bram kijken mij raar aan. Ik wuif het weg. 'Kom je naar de McDonalds?' vraag ik aan Louise. 'OMG ja supergraag. Maar ik heb geen vervoer.'. 'Wacht.' Ik stap naar Rami. 'Wil je Louise ophalen?' vraag ik. 'Wie is dat?'. 'Mijn beste vriendin.' antwoord ik. 'Maar ik was toch je beste vriend?' zegt hij met een pruillip. Ik kijk hem aan. 'Ok waar woont ze?'. 'Rondpunt 24' antwoord ik kort. 'Dankje.' zegt hij. Hij geeft me een knuffel en loopt naar zijn fiets. Ik moet lachen om hoe Rami fietst; zigzaggend en scheef. 'Die jongen gaat nog eens vallen.' zegt Bram. Hij heeft de woorden nog maar uitgesproken of Rami valt. Samen lachen we Rami uit. Hij lacht terug en stapt terug op zijn fiets. 'Kom' zegt Bram. We lopen naar de deur. 'Wat is je achternaam?' vraagt Bram plots. Ik kijk hem aan. 'Deklein.'. 'Waarom, dat is zo raar Deklein en niet eens klein zijn.' zegt hij. 'Wat is jou achternaam?' vraag ik om hem te kunnen plagen. 'de Wijs.' antwoord hij. 'Waarom, je bent toch ook niet slim?' zeg ik grappig. We moeten nog harder dan toen Rami viel. We gaan zitten aan de tafel en we praten nog wat. Wat later voel ik twee armen om mijn nek en draai me om. Ik zie Louise grijnzen. 'Bedankt.' fluistert ze en knipoogd. Louise gaat naast me zitten. 'Kon je niet nog eerder bellen zodat ik meekon naar het concert?' vraagt ze. 'Ik was het vergeten.' zeg ik. Zonder dat ik het door heb gaat de knappe gast naast me zitten. 'Kijk eens.' fluistert Louise. Ik kijk opzij en begin te blozen. Hij kijkt net op en ik kijk snel weg naar Rami die met Jochem eraan komt met het eten. Spontaan beginnen ze het eten uit te delen. Als we klaar zijn praten we nog wat. 'Weet je eigenlijk de namen van iedereen?' vraagt de jongen met steil zwart haar. Louise kijkt naar me. 'Ja, eigenlijk weet je iedereens namen wel?' herhaalt Bjørgen de jongen. Ik negeer ze en prak in wat koude frietjes. Louise staat op. 'Het is al laat, Feline en ik moeten naar huis. Rami kijkt raar naar me. Het is totaal niet van mijn gewoontes dat ik vroeg vertrek het is nogmaar half tien. Ik doe een teken naar Rami dat alleen hij begrijpt. We hebben zo'n grappig gebarentaaltje. Hij knikt en ik sta recht, zeg tegen iedereen dag en loop samen met Louise de McDonalds uit. Eenmaal buiten bedenken we dat we geen vervoer hebben. 'Zal ik anders naar binnen gaan en vragen aan Rami of hij met thuisbrengt?' vraagt Louise met puppyoogjes. 'Nee, ik bel wel een taxi.' zeg ik. Binnen vijf min. is de taxi hier. Als de taxi bij mijn huis is stap ik uit en gooi de deur dicht. De taxichauffeur had Louise als eerste afgezet zodat ze niet zou moeten betalen. Maar ik moet dus nu wel betalen. Achter dat ik de chauffeur heb betaalt loop ik naar de voordeur. Het is pikkedonker als ik door het raam kijk. Natuurlijk zijn mijn ouders niet thuis. Ze zijn beide toneelacteurs en hebben al veel geld daaraan verdiend. Ze willen dat ik en mijn broertje dat later ook gaan doen, maar ik heb andere interesses zoals gitaar spelen of dansen. Mijn broertje Mick wil later politieagent worden. Altijd als ik naar van die misdaadseries kijk zegt hij altijd: 'Later word ik ook zo'n speciale agent!' en maakt dan van die schiet geluidjes. Ik moet lachen van die gedachte als ik de sleutel in het slot doe en de deur open doe. Als ik binnen ben stap ik naar de woonkamer en zie ons buurmeisje uitgeteld liggen slapen op de bank met mijn broertje op haar benen. Ik pak hem voorzichtig op zodat ze niet wakker word en draag hem naar boven. In zijn kamer leg ik hem in zijn bed en stop hem in. Ik sluit voorzichtig de deur en ga de trap af. Beneden zie ik dat Ella - ons buurmeisje- wakker is. 'Oh hey.' zegt ze zacht en ik begroet haar terug. Ze staat op en fluistert: 'Jou broertje is echt moeilijk in slaap te krijgen.' en ze stapt naar de voordeur. Ik grinnik om wat ze heeft gezegd. 'Ik ga naar huis.' zegt ze en gaat naar buiten en sluit de deur achter haar dicht. Ik doe het licht uit en doe de deur op slot. Je weet maar nooit. Ik ga de trap op en loop naar mijn kamer. Eenmaal daar laat ik me op mijn bed ploffen en voel dat mijn oogleden zwak worden. Goh dit was een lange dag. Morgen moet ik naar het winkelcentrum om zwarte piet te spelen. Iets waar mijn ouders voor gezorgd hebben natuurlijk. Ik moet het samen doen met iemand anders maar ik weet nog niet wie. Ben nieuwsgierig. Ik sta op en doe mijn pyjama aan, daarna kruip ik in bed en stel mijn wekker nog even in. Als ik klaar ben ga ik rustig liggen en val in een diepe slaap.