1.

Het was een koele, donkere,maanloze nacht, met een zacht windje dat haar lange blonde haar deed opwaaien.
Hij keek toe hoe de jonge vrouw langzaam over het parkeerterrein van de universiteit naar haar, kleine,blauwe cabriolet liep.
Zijn nachtkijker pikte alle details op. Hoewel het parkeerterrein verlaten was en vol donkere schaduwen, leek ze ietwat met haar voeten te slepen,
alsof ze te moe was om zich iets van mogelijk gevaar aan te trekken.
Hij genoot ervan.. hij genoot van de onschuld waarmee ze niets vermoedend op hem afliep.
Hij wist alles van haar. Hij had haar wekenlang gadegeslagen en plannen gemaakt voor deze bijzondere nacht.
Hij wist waar ze woonde, in het appartement vlak bij de universiteit, dat ze deelde met een paar andere studenten.
Hij had de chaos van haar rommelige kamer bekeken, en zich uitgestrekt op haar bed, de vage geur van haar rijpe jonge lichaam aan de gekreukelde lakens geroken. Om die herinnering te bewaren, had hij een slipje van de haar meegenomen op de stapel wasgoed van de grond.
Hij had het slipje tegen zijn gezicht gehouden in een vlaag van hartstocht die hem bijna deed klaarkomen.
Om zichzelf te beheersen en het wilde genot en de pijn voor later te bewaren, had hij vol walging het appartement bekeken.
Vol weerzin had hij zich afgevraagd hoe zij zo kan leven.
Hij had het kanten slipje in zijn zak gestoken en was rustig weggelopen. Haar appartement uit.
Hij wist hoe laar de colleges van het meisje waren en dat ze medicijnen studeerde.
Hij kende haar naam, en wist de merk van haar ondergoed. Hij wist waar ze elke morgen een kop koffie en een croissantje ging eten, waar ze 's avonds was en hoe laat ze thuis was.
Hij wist ook dat ze geen vaste vriend had,dat ze zelden uitging en hard studeerde voor haat tentamens.
Daarom was ze nu zo moe.
Hij droeg zijn 'uniform' een zwarte coltrui, een bivak muts, een zwarte joggingbroek en zwarte sportschoenen. Hij zat in elkaar gedoken achter in haar cabrio.
Zijn hart maakte een salto, toen ze dichterbij kwam..