002

Het leek wel gisteren dat de jongens auditie deden voor X Factor. Het was inmiddels al 3 weken geleden en op dit moment waren ze naar bootcamp toe. Ik baalde best wel dat ik niet met ze mee kon, ik wilde er zo graag voor ze zijn. Maar naast het feit dat bootcamp alleen voor deelnemers was moest ik ook gewoon werken. Ik werkte voor een soort artiestenbureau. We haalde mensen binnen en zorgde ervoor dat ze optredens kregen en dat dat dan ook weer allemaal op elkaar aansloot. Het bureau was van een vriendin van Jaymi en hij had de baan ook voor me geregeld. Ik was er best blij mee en kreeg ook behoorlijk veel vrijheid. Normaal gesproken als ik thuis kom van mijn werk is het 1 kippenhok, maar aangezien de jongens er nu niet waren was het ontzettend stil. Ik maakte wat te eten voor mezelf en net toen ik met mijn eten voor de televisie wilde gaan zitten ging mijn telefoon. 'Josh' stond er op mijn beeldscherm. Meteen nam ik enthousiast op. "We zijn doooooooor" hoorde ik ze alle 3 tegelijk aan de andere kant van de lijn schreeuwen. Meteen was ik weer helemaal happy. Ze waren een dag verder en hopelijk kwamen ze morgen ook door want dan mochten ze naar Judges houses. We praatte nog een tijdje hoe het daar was en hoe het er aan toen ging. Toen ik naar driekwartier ophing keerde de stilte meteen weer terug. Ik besloot nog een filmpje op mijn kamer te gaan kijken en daarna maar te gaan slapen. Onderweg naar mijn slaapkamer stopte ik even bij de kamer van de jongens. Het was eigenlijk gewoon een logeerkamer en ook niet heel erg groot voor 3 mensen. Het was ook echt een troep op deze kamer. Ik raapte snel wat dingen op van de grond toen mijn oog viel op een 2 foto's op het nachtkastje van JJ. 1 foto was van hem en mij samen en de andere foto was van de jongens samen maar er was iemand vanaf geknipt. De foto kwam me bekend voor en na er een tijdje naar gekeken te hebben liep ik naar het dressoir in de woonkamer. Ik wist dat de foto me bekend voorkwam want hier stond dezelfde foto. Het was een foto van mezelf met de jongens, maar waarom had JJ mij eraf geknipt bij de foto die op zijn nachtkastje stond? Ik besloot er maar niet te lang over na te denken en liep door naar mijn eigen kamer.

Toen ik de volgende dag thuiskwam van mijn werk had ik nog steeds niks van de jongens gehoord. Ze zeiden die dag ervoor aan de telefoon dat ze in de middag te horen zouden krijgen of ze door waren of niet. Ik begon me eigenlijk best wel een beetje zorgen te maken. Ik zette de TV aan en 20 minuten later ging de deur van mijn appartement open. Ze bleven alledrie verslagen in de deuropening staan. Ik hoefde niet eens te vragen of ze door waren want aan de rode ogen en sippe gezichten kon ik het antwoord al zien. Jaymi liep meteen door en ik gaf hem een stevige knuffel. Toen ik opkeek zag ik dat Josh weer tranen in zijn ogen kreeg. "Ooh kom hier" zei ik en gaf ook hem een knuffel. JJ was inmiddels al op de bank gaan zitten met zijn handen voor zijn hoofd. Nadat ik Josh had losgelaten liep ik naar JJ toe en gaf ook hem een knuffel. Hij brak wat mij ook deed breken. Jaymi en Josh gingen op de andere bank zitten en ik raapte mezelf bij elkaar. Ik moest nu sterk voor ze zijn want ze hadden niks aan me als ik zo down was. "Jullie mogen echt super trots zijn op jezelf en op de groep. Het is erg moeilijk door die rondes heen te komen maar in ieder geval weet Engeland nu dat er 3 hele getalenteerde jongens rondlopen. Ik ben in ieder geval trots op jullie." zei ik uiteindelijk om de stilte een beetje te verbreken. Het bleef stil maar gelukkig zag ik wel weer wat kleine glimlachen op de gezichten verschijnen.