001

"Spenc je moet echt opschieten hoor, zo komen we echt te laat voor onze auditie" roep Jaymi tegen mijn slaapkamer deur. Het was echt veels te vroeg om al op te staan. "Spenc!?" "Ja ik kom eraan" riep ik nu terug terwijl ik een poging deed mezelf uit bed te krijgen. Ik keek om mijn telefoon om te kijken hoe laat het was. "OMG!" riep ik nu ineens helemaal wakker. Ik dacht dat Jaymi me wakker had gemaakt en ik nog wel rustig aan kon doen maar we moesten al over 20 minuten gaan. "Wat is er?" vroeg Josh toen hij mij door het huis hoorde schreeuwen. "Het is al super laat" riep ik terug terwijl ik kleren bij elkaar zocht. "Ja we proberen je al een half uur wakker te krijgen maar jij wilde maar niet opstaan" zei JJ nu met een stomme glimlach op zijn gezicht. Ik reageerde er maar niet op en sprong snel onder de douche. Een kwartier later was ik eigenlijk behoorlijk ready om te gaan. Ik zou mijn make-up wel in de auto doen aangezien we toch 2 uur moesten rijden. "Oke we kunnen gaan" riep ik toen ik uit mijn slaapkamer kwam. Ik pakte nog snel mijn tas terwijl de jongens mij verbaasd aan stonden te kijken dat ik zo snel klaar was. "Gaan jullie nog mee of blijven jullie hier zo staan?" vroeg ik met een stomme glimlach op mijn gezicht waarna iedereen het appartement uit liep richting Jaymi zijn auto. Meestal wilde ik altijd voorin zitten maar ik besloot nu maar achterin te gaan zitten, misschien kon ik dan nog even wat slapen. Josh nam plaats naast Jaymi en ik zat met JJ achterin. Ik deed even snel mijn make-up en legde toen mijn hoofd wat naar achteren aangezien ik mijn ogen echt niet meer open kon houden. "Spenc wakker worden" hoorde ik ergens vaag terwijl iemand met zijn hand door mijn haar heen ging. Langzaam opende ik mijn ogen. "We zijn er slaapkop en JJ heeft die arm zometeen nodig om zijn microfoon mee vast te houden" riep Josh nu vanuit de voorkant van de auto. Ik keek een beetje verbaasd om me heen en realiseerde mezelf toen pas dat ik tegen JJ aan in slaap was gevallen. "Ooh sorry JJ! Het spijt me" zei ik toen geschrokken en gemeend. "Maakt niet uit, je zag er best schattig uit" zei JJ toen. "Serieus?" vroeg ik hem verbaasd. "Moet dit nu? We zijn al laat" zei Josh toen waarna iedereen de auto uit stapte. Nadat de jongens zich hadden ingeschreven begon het lange wachten. Gelukkig hadden we een comfortabele bank gevonden waar we op konden zitten. Er zal al een jongen met een gitaar en we vroegen hem of we erbij mochten komen zitten aangezien er verder niet heel veel plek meer was. We praatte wat met hem en hij was naast dat hij behoorlijk knap was ook nog eens ontzettend aardig. Na 1,5 uur gewacht te hebben werden de jongens eindelijk geroepen. Ze schrokken zelf een beetje dat ze ineens een de beurt waren maar eenmaal backstage stelde ik ze gerust dat het vast allemaal goed zou komen. Toen ze het podium opgingen bleef ik backstage staan om het optreden vanaf daar te bekijken. Meteen begonnen allemaal mensen te gillen en te klappen toen de jongens het podium opgingen. De jongens stelde zichzelf voor aan de jury en begonnen daarna te zingen. Een enorme glimlach kwam op mijn gezicht te staan, ik was zo trots! Ze kregen echt ontzettend goed commentaar en 4 ja's. Als 3 kleine kinderen kwamen ze het podium afgerend en omhelsde mij alle 3 tegelijk. Tranen stroomde bij alle 3 over de wangen heen. Nadat iedereen me weer had losgelaten bleef JJ me recht in mijn ogen aankijken. "Ik ben zo trots op je" fluisterde ik in zijn oor nadat ik hem nogmaals een knuffel gaf.