Third Chapter

Mijn ogen waren op de klok gericht en ik telde in mezelf af “...one...” de bel ging en ik stond meteen op. Ik had al enkele minuten geleden mijn spullen ingepakt dus nu kon ik meteen door. “See you tomorrow” ik gaf Alice snel een knuffel toen we voor de schoolpoort stond en zij naar de bushalte moest gaan. Ik woonde op 5 minuten stappen van school dus konden we jammer genoeg niet samen naar school. Ik draaide me om en liep met rustige passen weg van school. Opeens viel mijn blik op Zayn die voor me liep. Ik ging iets trager lopen en toen hij de tegenovergestelde richting uitging was ik best teleurgesteld. Natuurlijk was ik nieuwsgierig en wilde ik graag weten waar hij heen ging. Ik beet even kort op mijn lip en besloot om hem toen te volgen. Heel onopvallend natuurlijk, onopvallend was mijn tweede naam. Het duurde niet zo lang voor hij een verlaten straat insloeg. Hij liep in een wirwar van straten en kwam uiteindelijk in een kleine open plek tevoorschijn. Hij keek achterom en snel zette ik een stap achteruit. Lomp als ik was liep ik tegen een vuilbak aan. Deze kletterde de grond op en ik beet op mijn lip toen Zayn zich om draaide en mij aankeek. “Uuh. Hiii....hehe...” ik forceerde een glimlach en Zayn kneep zijn ogen samen.”What are you doing here?” ik zette enkele stappen vooruit en probeerde zo zelfzeker mogelijk te kijken. “I was...” “Who's the girl Zayn ?” er kwam een jongen achter hem tevoorschijn en die keek me met glinsterende ogen aan. “Just some girl from school. Apperently she followed me. I'm sorry Louis” “Why apologise ? You can take cute girls with you any time you want” hij grinnikte en liep naar me toe. Toen hij vlak voor me stond keek ik hem wantrouwig aan. “And do you have a name ?” hij liet zijn hand even langs mijn wang gaan en ik spande mijn lichaam op. “It's Amelia. And, don't touch me.” ik sloeg zijn hand weg en zette een stap achteruit. “Playing hard to get ? I'm starting to like you” hij grijnsde opnieuw en legde nu zijn handen op mijn middel. “Leave her alone Louis” er kwam nog een andere jongen bij staan. “Jealous Liam ?” hij begon te lachen maar liet me toch los. “Don't mind Louis, he's a lady killer. I'm Liam” Zayn zuchtte even en leunde nonchalant tegen een muur aan. “So, why did you follow Zayn ?” Liam leek me nog wel vriendelijk. Zijn zachte, warme stem deed me kalmeren. “Well, I saw Zayn walking around acting all mysterious and shit. So I decided to follow him.” oke, dit was niet helemaal waar. Zayn deed niets speciaal maar ik moest toch iets verzinnen. “What ? I didn't act mysterious. I was just walking. There's nothing mysterious about walking.” hij had een wenkbrauw opgetrokken en keek mij een beetje verontwaardigd aan. “Okay, maybe that's not completely true. I was just curious where you were going.” ik beet opnieuw op mijn lip en richtte mijn blik naar beneden. "Looks like you have a stalker Zayn" Louis keek hem geamuseerd aan en zette zich neer op een ton. "I'm...I'm not a stalker" ik keek Louis verontwaardigd aan en trok een pruillipje. "Well, stalker or not she's here now. There's nothing we can do about that anymore." voegde Liam er aan toe. "Well I'm sorry that I discovered your secret little club..." mompelde ik zachtjes. Ik zuchtte opnieuw en volgde Louis' voorbeeld. Rustig zette ik me neer op een ton. Eerst wiebelde ik heen en weer om zeker te zijn dat het stabiel genoeg was. Louis keek me lachend aan en trok even uitdagend zijn wenkbrauwen op. Ik rolde met mijn ogen maar kon een grijns toch niet helemaal onderdrukken. "And we're not a little club by the way" Zayn keek me aan en ging toen ook op een van de tonnen zitten. Ook Liam deed dit nu. "I would see us more as a little gang" zei Louis nadenkend. "Well, we're not a gang like Harry's gang." "Who's Harry ?" viel ik het gesprek bij. "He's...the head of the sharks. The most feared gang in Bradford." Zayn keek me nu wat vriendelijker aan. "Oh, that explains a lot." mompelde ik toen hoewel ik het nog steeds niet helemaal begreep. "They terorize every 'gang' that exists. Because they think they are superior to everyone in the city." We bleven zo nog enkele uren doorpraten, hoewel het gesprek vaak gewoon stil viel en we er toen allemaal een beetje zaten zonder iets te zeggen. Het werd langzaam donker en ik besefte dat ik mijn moeder niets had laten weten. "Oh shit, I should go home. I'm sorry guys..." ik stond op en glimlachte verontschuldigend. "Feel free to drop by hot stuff!" Louis knipoogde naar mij en hoofdschuddend liep ik het steegje uit. Het duurde even voor ik mijn weg weer vond ik de wirwar van kleine wegjes maar uiteindelijk lukte het me om de hoofdweg weer te vinden. Ik begon te lopen toen ik bijna thuis was en buiten adem kwam ik binnen. "I'M HOME!" ik hoopte maar dat mijn moeder niet te boos zou zijn. "Where have you been ? I was worried sick !" ze zette boos haar handen in haar zij en ik staarde naar de grond. "I'm sorry I was with...Alice, she didn't understand something so i had to explain it." "You could have text!" ze fronste haar wenkbrauwen en ik probeerde niet zenuwachtig over te komen. "My battery died..." "Well, make sure you call next time. Now we eat at 7 because your sister's not home yet." "Okay mom..." ik glipte snel naar boven en op mijn kamer zette ik luid muziek op. ik liet me op bed vallen en staarde nadenkend naar het plafond. Zou de bende van Harry iets te maken hebben met het blauwe oog van Zayn ? Een zucht gleed over mijn lippen, misschien moest ik dit morgen eens vragen...