Nablijven

Feline pov

Ik keek snel naar de klok. De les Wiskunde of was het Engels is bijna om, nog 5 minuutjes. Na school ga ik met Louise mijn beste vriendin naar een concert van Only Seven Left. Louise is al mijn beste vriendin sinds we geboren zijn. Onze moeders waren ook beste vriendinnen of zoiets. Louise en ik doen echt alles samen, samen op vakantie, samen shoppen, bij elkaar gaan slapen en nog zo van die dingen. Toen we 10 waren ging ik verhuizen naar Hilversum. Grote stad, groot huis en nieuwe school en nieuwe vrienden. Wat ik niet wist is dat Louise ook naar daar gingen verhuizen. Om een lang verhaal kort te maken. We waren superblij. Plots ontwaak ik uit mijn droom. Mevr. Marijn kijkt me kwaad aan. ‘Wat is het antwoord op mijn vraag?’. Hoopvol kijk ik naar Kevin. Hij schud zijn hoofd. Shit. Snel probeer ik me hier uit te redden. ‘Euhm…32?’zei ik. ‘We zitten in de les Engels Miss Deklein. U mag nablijven.’. ‘Maar Mevr.’ protesteer ik. ‘Geen gemaar Miss Deklein’ roept ze luid. De bel gaat. De meeste leerlingen lopen het klaslokaal uit, maar ik slenter. Kevin is net het lokaal uit en ik loop hem achterna. ‘Bedankt om me te helpen.’ zeg ik sarcastisch. ‘Graag gedaan’ lachte Kevin. Ik geef hem een tikje en loop weg. Soms haat ik hem echt niet alleen omdat hij mijn ex is maar ook omdat hij zo domme commentaar geeft. Misschien was dat de reden dat het uit is. Snel opzoek naar Louise. Ik kon toch geen concert missen? Ik zie Louise en roep naar haar, ze draait zich om en ik zie dat ze met een jongen aan het praten is. Het is die jongen waar ze altijd bij staat. Ze ziet me lopen en zwaait naar me op dat moment stapt de jongen weg. Ik minderde mijn looppas toen ik bijna bij haar was. ‘Hey lieffie, wat is er?’. ‘Ik moet straks nablijven en ik kan niet mee naar het concert.’ zeg ik bedroefd. ‘Wat, dit meen je niet!’ roept ze boos. ‘Sorry, ik kan er niets aan doen.’ 'Ja blijkbaar wel anders kon je gewoon mee'. Ik haat deze momenten, Louise is mijn beste vriendin en een lief kind en heeft nergens problemen mee behalve als het iets met concerten te maken heeft. 'Sorry,.. 'zeg ik stil. Ik wou net mijn uitleg geven toen er twee handen voor mijn ogen schieten. 'Huh, wie is dit, wie is dit?' riep ik. Al snel schieten de handen weg. Ik draai me om en zie Rami. 'Heb jij nog een plan om niet te hoeven nablijven?' vraag ik. 'Nee sorry, ik moet straks achter school. Hoezo wie is er nog stout geweest?' grapte Rami. Hij legt zij arm mijn schouder. 'Ik!' zeg ik lachend. Louise staart naar Rami. Elke keer als Rami bij ons staat kan ze haar ogen niet van hem afhouden. Gelukkig dat ze elkaar nog niet kennen. 'Louise..' fluister ik. Ze ontwaakt uit haar trance. Plots gaat de bel. Het laatste lesuur gaat beginnen. Snel geef ik Louise en Rami een knuffel. Op naar Wiskunde nu hopen dat ik niet ga dagdromen en Engels ga spreken. Ik loop snel naar het lokaal want ik ben al laat. Ik klop op de deur en ga naar binnen. 'Zo mevr. Deklein komt ook nog' zegt de leerkracht. Ik bied mijn excuses aan en ga zitten op een lege plek. Helemaal achteraan is er nog plek tussen de populaire kinderen van de school. Ik vind ze maar raar, ze denken dat ze alles zijn en dat heel de wereld aan hun voeten ligt. Ik ga zitten en probeer de les te volgen, al snel word ik afgeleid door Lotte en haar vriendjes. Ze kijken me aan alsof ik er gek uitzie. Ik trek een 'Wat'-gezicht en ze schieten in de lach. Ik reageer er niet op en probeer terug op te letten maar de leerkracht staat al voor mijn neus. Shit. 'Zou mevr. haar groene kaart willen geven?' vraagt hij en ik geef hem dan maar. De groene kaart, het enige ding waar je liefst niets op ziet geschreven staan. Als er vijf opmerkingen op staan mag je een week lang elke dag nablijven. Ik had er nog maar drie met deze dus vier. Normaal had ik er al meer maar gelukkig heb ik Rami die plannetjes heeft om ze weg te krijgen. Die jongen is toch slim ik snap wat Louise in hem ziet. Ik word weer uit mijn dagdroom gewekt maar nu door de bel. 'Laat eens zien!' vraagt Kevin of was het nu meer roepen aan mij. 'Wat?' vraag ik want ik had echt geen zin in zijn commentaar. Ik zit nu al vijf jaar bij hem in de klas en ben ondertussen nog samen met hem geweest, de twee ergste jaren van mijn leven. 'Je kaart.' vraagt hij. 'Hoeveel heb je er al op?'. 'Vier.' 'Huh maar je hebt er toch wel meer?' 'Toch niet.' bijt ik hem toe en loop naar de aula. Ik vind het jammer voor Louise ze wou supergraag naar het concert. Ik ga zitten bij de andere leerlingen die waarschijnlijk ook iets hebben uitgespookt. Ik zoek Rami als ik deze twee uur wil volhouden doe ik dat wel het beste met hem. Ik zie de jongen met zijn wilde bruine haren binnenkomen. Hij wenkt me en ik loop naar hem toe. 'Gaan we ontsnappen?' fluistert hij. Ik kijk hem aan en knik ja. Ik ga geen concert missen en Rami gaat daar voor zorgen. 'Zeg het plan maar.' fluister ik. Rami legt het plan uit en we beginnen er zo aan. Het geniaalste plan dat hij ooit heeft verzonnen gaat nu van start. Rami loopt naar de deur en laat het brandalarm afgaan. Gelukkig is de leerkracht even naar de wc. De andere leerlingen kijken ons raar aan. 'Vlug, ren weg!' roep ik naar ze. Ik heb de woorden nog maar uitgeroepen en ze lopen allemaal weg. Ik doe het licht uit en word aan mijn arm meegetrokken. Ik kijk verbaasd naar Rami die voor me staat. 'Kom we gaan' zegt hij zacht en we lopen samen de school uit. Buiten zien we leerlingen wegfietsen of wegrijden. Ik denk aan die arme leerkracht, straks stapt ze de aula binnen en is het licht uit en iedereen weg. Ik lach luidop bij deze gedachte en stap ik achterop Rami's fiets. Hij kijkt me raar aan wanneer hij me ziet lachen. 'Lukt het?' lacht hij. 'Ja hoor, ik had gewoon een binnenpretje' proest ik uit. Hij kijkt me genietend aan en gaat op zijn zadel zitten. Plots slaan de deuren van de school open en loopt de leerkracht roepend naar ons. Ik verberg snel mijn gezicht. 'Stop met staren en rij gek!' roep ik tegen Rami. Het kwam er botter uit dan ik bedoelde. Na een tijdje waren we er. De hele weg had Rami niets gezegd. We stappen van zijn fiets en Rami zet hem tegen de muur opslot. 'Sorry, ik bedoelde het niet zo.'. Hij kijkt naar zijn voeten. ‘Het is oké.’ zegt hij zacht. Ik kijk hem aan en trek hem in een knuffel. Rami is mijn beste vriend sinds de kleuterklas, ik kan me precies de dag nog herinneren wanneer ik hem ontmoette. Hij had mijn koekje afgepakt en toen hadden we een klein gevechtje maar toen klikte het al. Rami trekt me aan mijn arm mee naar binnen. Gelukkig kunnen we zonder probleem naar binnen omdat de eigenaren van de zaal Rami kenden en hij kende Bjorgen goed. Eenmaal binnen gaan we direct backstage, van Rami moest ik mee, ik kende de band niet goed en heb soms totaal geen zin om mee te gaan. 'Moesten jullie niet naar de strafstudie?' vraagt een jongen met kort blond haar. Hij moest waarschijnlijk Jochem zijn. Ik haat het als mensen mij kennen maar ik hun niet. 'Ja, eigenlijk wel maar '. 'We zijn ontsnapt.' vervolgt Rami mijn zin. Ik stap naar achteren en ga achter Rami staan die uitlegt hoe we zijn ontsnapt. 'Dat jij durft ontsnappen, van Rami had ik het wel verwacht maar van jou.’ hoorde ik Bjørgen zeggen. Hij had het blijkbaar tegen mij. Ik lach en pak Rami’s had beet. Plots zag ik een jongen met kort bruin haar. Ik herkende hem hij was de jongen die vanmiddag bij Louise stond. Hij loopt naar ons toe, eenmaal dichter kan ik hem beter zien. Hij was niet lelijk maar zeker wel knap. Zijn lach, zijn haar, alles is zo perfect. Ineens kreeg ik een raar gevoel in mijn onderbuik. Wacht was ik verliefd? Ik, Feline Deklein verliefd? Sinds het over is tussen mij en Kevin had ik besloten om nooit meer verliefd te worden. Ik krijg een duw in mijn rug. Pijnlijk kijk ik naar achter en zijn een lange jongen met halflang lichtbruin haar grijnzen. ‘Wie is dat?’ fluister ik naar Rami. Hij schiet in de lach. 'Hey jongens, Feline weet niet wie Bram is!' roept Rami. Ik draai me snel om en zie de jongens lachen. 'Weet ik wel!' protesteerde ik. 'Oja wie?' vraagt de jongen met zijn prachtige ogen lachend. 'Bram' antwoord ik. Opeens horen we: 'Hier is Only Seven Left!'. Ik kijk de jongens aan die snel hun instrumenten nemen en het podium oprennen. Ik hoor luid gejuich en moet lachen. Rami kijkt me raar aan maar hij begint ook al te lachen. Dit gaat nog een leuke avond worden.