H1 Aine

Zachtjes wrijf ik met mjin vuisten in mijn gezicht. Ik haal al mijn slaap uit mijn ogen. Dan open ik ze en kijk ik slaperig om me heen.
Ik ben in mijn kamer en het is vrij donker, ik ben dus alweer te vroeg op gestaan. Dat heb ik de laatste tijd wel heel vaak...
Ik sta op en pak een broek en een wijd T-shirt, ik trek ze aan en doe er nog een cape'je overheen. Mijn moeder is heel erg tevrede over mijn kledig keuze, zelf draagt ze ook bijna altijd zulke kleding. Toen ik 10 jaar was heb ik een tijdje wel jurken gedragen... mijn vader was daar zo blij mee dat hij zo'n 100 fairths heeft gemaakt, ik geneer me nog altijd voor die tijd, en nu, telkens als ik de woonkamer binnen kom, moet ik bijna kijken naar de 100 stenen schilderijtjes die fairths worden genoemd. Verschikkelijk.
Ik pak een riem en bind die rond mijn T-shirt en doe daar een dolk in. Ik ben nu 14, best oud, tenminste dat vind ik. Mijn moeder en vader lijken me wel te verwennen, heel anders dan de andere elven. Misschien komt dat omdat zij toen zij nog jong waren zo veel hebben mee gemaakt... Opstandig haal ik mijn schouders op, het maakt me niet veel uit... Al doet het me wel pijn als ik mijn moeder zie huilen en mijn vader haar zie troosten. Ja, mijn vader heeft me het verhaal verteld, maar nooit alle details, ik denk dat dat pas komt als ik ouder ben.
Ik loop naar de deur en open hem zachtjes, ik luister gespannen. Mijn ouders weten niet dat ik bijna elke ochtend op stap ga, vooral mijn moeder zou gek worden als ze dat wist. Maar ik moet toch oefenen?
Mijn ouders weten dat ik sterke magie bezit, zeer waarschijnlijk geëft van mijn vader, maar toch mag ik er niet mee oefenen voordat ik oud genoeg ben. Ook de andere elven kinderen hebben dat probleem. Maar zij hebben iets wat ik niet heb, of ik heb iets wat zij niet hebben: een half-elf moeder. Heel fijn. Waar de ander elven kinderen gewoon kunnen zingen en de natuur in beroering brengen ben ik die gene met de krachtige andere soort magie. Bloemen laten groeien? Nee. Natuur rampen veroorzaken? Ja. Misschien betekend dat wel dat ik heel erg een ben met de natuur, of dat ik te sterk ben voor de natuur. Ik weet het niet. Het soort er in iedergeval voor dat de andere kinderen wel mogen trainen, meer dan ik, en dat ik nog tot mijn 16e moet wachten. Iets wat me maateloos irriteerd.
Zachtjes loop ik door de gang en als ik langs de eet tafel kom gris ik een groot stuk fruit mee. Terwijl ik er zachtjes aan sabbel en er kleine stukjes vanaf bijt loop ik door de deur naar buiten. Daar kijk ik even naar achteren en begin ik te rennen. Mijn voeten maken zachte ritselende geluidjes als ze op de bladeren van de grond stappen.