Proloog

Harry pov

Lachend kijk ik naar Louis die net is gestruikeld. “Lach niet idioot, ren door.” Gromt hij terwijl hij terug opstaat. Ik kijk snel over mijn schouder en zie dat de man nog steeds achter ons aan zit. We hebben net een beetje van zijn geld gestolen. Alsof hij daar niet genoeg van heeft pff. Na een tijdje naderen we ons bekende vluchtplaatsje en snel springen we in de struiken. “Waar zijn jullie? ik weet dat jullie hier zitten. Toon jezelf.” Ik kijk Louis aan die me geruststellend aankijkt. “Geen zorgen.” Hij vormt de woorden stilletjes en zonder geluid maar ik weet perfect wat hij me wil zeggen. Na een tijdje lijkt de man het op te geven en loopt, eerder stamt, hij boos weg. Opgelucht haal ik adem en kijk Louis grinnikend aan. “we hebben eten vanavond. “zeg ik met een welgemeende glimlach.

Zayn pov

Met een moeilijk gezicht kijk ik naar de krant die mijn vader vast heeft. Op de voorpagina staat in grote letters :

“weer een tovenaar ontmaskert”

“Gaan ze die zoektocht naar nieuwe tovenaars nu nooit opgeven.” Zucht ik terwijl ik me in mijn stoel laat zakken. Meteen geeft de hulp me een glas met water. Mijn vader kijkt me aan en wacht tot de hulp weg is, voor hij praat. “Geen zorgen Zayn, we zorgen er wel voor dat ze jullie niet ontdekken.” Ik knik maar het gevoel van onveiligheid trekt niet weg. “ik snap gewoon niet waarom ze zo’n afkeer voor ons hebben?” “Jullie zijn machtig, kunnen meer dan een gewone man. In hun ogen zijn jullie een bedreiging.” Ik kijk hem aan “Denk je dat echt?” mijn vader knikt. “Goede avond Liam”. “Goede avond, sir.” Antwoord mijn beste vriend die naast me komt zitten. “Blijf je hier eten?” vraagt mijn vader aan Liam. “Graag, als dat voor u geen probleem is. Natuurlijk.” “tuurlijk niet, alleen even melden aan de kok.” Mijn vader stapt de woonkamer uit. Ik pak de krant van de tafel en geef hem aan Liam. “Ze vangen er steeds meer he? We moeten echt beter gaan oppassen.” Ik knik. “Gaan we vanavond nog de stad in?” vraagt Liam als hij de krant teruglegt. “Jep waarom niet? We gaan ons toch niet laten afschrikken door hen? We kunnen ons best gedragen als normale tieners.” Liam knikt en kijkt me met een lach aan. “Jongens eten.” Ik lach naar mijn moeder en sta rustig recht. “bedankt, mevrouw;” hoor ik Liam nog mompelen. Die jongen is echt veel te beleefd denk ik terwijl ik me in de stoel aan de tafel, die rijkelijk gevuld is, plaats.

wow dat ging snel. super leuk en ook super bedankt! Zoals beloofd is hier dan de proloog. Ik wil nog even zeggen dat ik in de week geen stukjes zal posten, door veel te veel werk voor school zal me dat niet lukken. Maar ik probeer ze in het weekend wel te posten. Veel plezier!