The Perfect day -- Deel 2 (HazzaTheBest)

Als we na nog een half uurtje aanschuiven eindelijk binnen zijn loopt Elise meteen voor ons uit naar de eerste attractie. Eigenlijk voelde het aanschuiven niet zo lang, en het heeft uiteindelijk ook 1 voordeel mijn ochtendhumeur is volledig uitgewerkt. Maar mijn honger is gegroeid. “Nee Elise. We moeten eerst eten zoeken ik heb honger!” roept de blonde die zichzelf als Niall voorstelde. We slenteren naar het eettentje en gaan aan een tafel zitten.

Van op het bankje kijk ik naar Elise en Niall die in de over-kop attractie zitten. Ik schrik op door Harry die me zijn flesje aanbied. “Thanks.” Zeg ik terwijl ik het flesje aanpak. “geen probleem.” Zegt hij met een glimlach. “ik snap niet dat ze zoveel plezier kunnen hebben op zo’n attractie.” Mompel ik als ik het flesje terug toedraai. “Ik ook niet. Ik heb het nooit echt gehad voor dat soort attracties. Ik ben blij dat we jullie tegenkwamen, nu hoef ik tenminste niet mee met Niall.” Zegt hij voor zich uit starend. Ik grinnik en Harry kijkt me nep boos aan. “ben je me nu aan het uitlachen?” vraagt hij nep geschokt. Lachend schud ik mijn hoofd. “dat doe je wel.” Grinnikt hij. Nog voor ik iets kan terugzeggen worden we onderbroken door Niall die ons met een grijns aankijkt. “Eumh, Niall je grijnst nogal eng.” Mompelt Harry. “Ik en Elise willen in die bootjes attraktie.” Zegt hij glimlachend. “Dat is toch voor verliefde stelletjes?” zeg ik kijkend naar Elise die Niall zijn hand vastheeft. “En trouwens waarom zouden jullie dat moeten vragen?” “We komen het niet vragen, jullie moeten mee.” Zegt Elise met een lach. Geschrokken kijk ik haar aan. “Wat?” kom nou maar gewoon.”

Twijfelend ga ik in het bootje zitten met Harry naast mij. “Waar hebben we ons nu weer laten inpraten?” ik lach en het bootje vertrekt. Na een tijdje stil in het bootje te hebben gezeten stopt het voor een zogezegde zonsondergang. Harry kijkt me lachend aan. “Eigenlijk is dit best nog wel romantisch” zegt hij. Ik knik “eigenlijk wel.” Harry buigt naar voren. “Maar weet je wat nog bij een zonsondergang hoort?” in zijn ogen staren schud ik mijn hoofd. Hij grinnikt “een kus” hij buigt nog wat meer naar voren “dus mag ik?” ik knik zachtjes met mijn hoofd. Een paar seconden later voel ik Harry zijn zachte lippen op de mijne. Het beste gevoel ooit.

Sorry voor het lange wachten, maar ik heb de vorbije weken zo veel werkgehad met school dat ik geen tijd meer had om nog iets anders te kunne doen en nu ben ik ziek! Maar ik heb hem wel kunnen afschrijven dus veel plezier!