If you believe - 33

Nel POV

Na het TV kijken, spongebob dus, ga ik me douchen. Het is een zware dag geweest. Ik heb nood aan een douche. Kan ik lekker lang onder stromend water staan en nadenken over alles. Of mij laten gaan op de muziek. Wat dan ook, ik heb het nodig. Rustig ga ik de douche in. Ongeveer een twintigtal minuutjes later heb ik gedaan. Ik droog me af en doe wat kleren aan. Eerst loop ik nog even naar de keuken. Ik sterf namelijk van de honger. Ik eet snel iets op en ga terug naar de badkamer. Zonder het te weten, volgt Harry tot in de badkamer. Als ik voor de spiegel sta, schrik ik me rot als hij achter me komt staan. "Zie ik er dan zo slecht uit?", vraagt hij lachend. Ik draai me om en kijk hem glimlachend aan. "En wat is de stalker van plan?" Hij lacht hoofdschuddend naar mij. "Misschien je een paar dagen zonder eten zetten?" Oké, die jongen weet mijn zwakke plekken echt wel. Eten is én blijft mijn grootste liefde. Hij gaat me echt niet zonder zetten. Ik kijk geschokt naar hem. "Grapje. Ik zou dat nooit durven doen. Ik ben daar te braaf voor, weet je wel." Ik kuch eens luid, wat hem doet lachen. Vervolgens neemt hij de haardroger en een kam. "Draai je om." Vragend kijk ik hem aan. "Doe nu maar gewoon." Ik doe wat hij zegt en draai me op. Hij begint door mijn haar te kammen. Plots zet hij ook de haardroger aan. Hij kamt rustig verder door mijn haar en laat de haardroger zijn werk doen. Echt zo lief van hem. Ik kan maar niet stoppen met glimlachen. Maar wat ik niet snap is, waarom hij nu zo doet. Voor hij een beetje haar neemt aan de zijkant, wrijft hij even over mijn kaak. Het geeft me lichtjes een rilling. Hij merkt de rilling en begint te glimlachen. Wanneer mijn haar droog is, zet hij de haardroger uit. Maar hij kamt nog verder. Nu het geluid van de haardroger niet meer overheerst, moet ik mijn vraag wel lossen. "Je bent nog steeds zot van mij hé? Ook al zit Zayn in de kamer hiernaast, je doet er alles aan om tijd met me door te brengen. Om me te verwennen." Hij legt de kam neer en laat zijn handen op mijn heupen rusten. Zijn blik wordt meer en meer schuldig. Hij kijkt via de spiegel in mijn ogen. "Sorry. Ik zou het eigenlijk ook liever anders willen. Veel liever." Ik draai me om en geef hem een knuffel. Om de sfeer een beetje beter te maken, wrijf ik eens door zijn krullen. Hij doet hetzelfde bij mij. Een korte gil gevolgd door een lach verlaat mijn mond. Hij begint luid te lachen met zijn aanstekelijke lach. Ik kom echt niet meer bij van het lachen. Na eindelijk een beetje uitgelachen te zijn, gaan we terug naar de andere jongens. We gaan beiden aan tafel. Ik zet me met een grote plof neer. Harry komt ook maar nonchalant neer op de stoel. Alle jongens kijken ons beide raar aan. We kijken lachend naar elkaar. Na het eten gaat iedereen terug zijn eigen kamer. Niall blijft nog even zitten. Hij vindt dat hij nog steeds niet genoeg op heeft. Ik kijk hem lachend aan. Hij kijkt op na mijn gelach. "Wat is er?", vraagt hij geschokt. "Heb je nu wel niet genoeg op?" Hij kijkt naar zijn bord en haalt zijn schouders op. Hij ruimt af en loopt naar buiten. "Ik zal dan maar bij anderen gaan schooien he." Het doet me echt lachen. Maar als we alleen zijn op de kamer, begint Zayn rustig te praten. "We moeten eens praten, vind je niet?" De sfeer is plots heel anders.