Hoofdstuk 10 Epilogue

Het is beter als je deze inleiding achteraf leest.

“Lieve Viola, het spijt me dat ik gisteren naar je schreeuwde. Er is een oude legende die vertelt dat een heks in het bos woont, en ze ontvoert kinderen die er verdwalen. Het huis van je vriendin is dichtbij het bos, dus… Ik was gewoon bezorgd. Je vriendin heet Ellen, toch? Ik vind het niet erg als je naar haar huis gaat, maar blijf bij het bos vandaan. Ik hoop dat je gauw thuis komt. Liefs, pap."

Het meisje maakte zulke rare geluiden, maar aan het eind zegt ze ‘va… vha… aaa… d…dh… dha… di…’ Voor degenen die het niet door hadden, ze probeert 'vader' te zeggen. Zo zielig...