Hoofdstuk 11

Toen Marjon haar spullen ging halen en mam het eten alvast aan het voorbereiden was, dacht ik –dit is mijn kans-Ik zocht niet langer binnen te zitten dus ik liep naar beneden en pakte mijn jas. Ik wilde eerst naar Daan en daarna naar Mabel, toen ik halverwege was voelde ik me niet lekker worden snel liep ik door, toen ik bij Daan de straat inliep begon alles te draaien en zag ik Daan nog net op me af rennen, even later werd ik wakker in een omgeving die ik niet kende. “waar ben ik?” “Je ligt in het ziekenhuis” hoorde ik iemand zeggen, “waarom?” “omdat, niemand wist waar je was en toen ik de straat op liep, zag ik je lopen en viel je flauw” “ik wilde alleen naar jou toe” “Ik zei toch dat je rustig aan moest doen” ik begon te huilen en voelde een naald in mijn arm prikken. “Het komt goed schat” “Waar zijn Marjon, Rein en mam?” “Je moeder is thuis met Marjon en Rein, die komen” “Ik ben bang, Daan” “Dat is nergens voor nodig, ik ben en blijf bij jou” Daan gaf me een kus en kwam bij me op bed liggen “Mag toch wel?” “Jij wel” Toen ik bijna sliep hoorde ik de deur krakend opengaan en kwamen Marjon, Rein binnen, ik kroop tegen Daan aan “Help me, ik ben bang” fluisterde ik, “ik blijf waar ik ben, bij mij ben je veilig” “Waarom ben je weggelopen?” vroeg Marjon, ze klonk bezorgd “Ik wilde naar Daan en daarna naar Mabel” “Had dan gewacht tot ik terug was, dan was ik mee geweest” “Dan had mam me wel tegen gehouden, dit was de enige manier” “Weet je hoe erg we zijn geschrokken” “het spijt me” De zuster kwam binnen en Daan ging rechtop zitten, “wat gaat er nu gebeuren?” vroeg Daan. “we houden haar nog een paar dagen hier” ik zag dat Daan tranen in zijn ogen had, “Schat ik wil bij je blijven” zei ik tegen Daan. Hij gaf me een kus en zei “Ik ook, maar dit is het beste” “Cindy, we gaan een paar onderzoekjes doen” zei de zuster “Wat voor onderzoeken?” “bloed prikken en CT-scan” “Mag Daan bij me blijven?” “Als je dat wil, maar alleen met bloed prikken” ik keek Daan aan en hij pakte mijn hand vast, Rein en Marjon keken elkaar aan en ik zag dat Marjon bang was. Toen de zuster de rolstoel naast mijn bed zetten tilde Daan me erin en zag ik dat Marjon haar hoofd tegen Rein aanlegde en dat ze samen de kamer uitliepen, de zuster zei "volg mij maar" Daan duwde de rolstoel richting de liften, " ben ik 1e kerstdag nog hier?" Vroeg ik "aan de hand van de uitslagen weten we ongeveer hoelang je hier bent" en lift deuren gingen open en ik werd naar binnen geduwd " je bent stil" zei ik tegen Daan "dat komt omdat ik je niet kwijt wil" ik wilde gaan staan, maar Daan zette me terug in de rolstoel gaf me een kus. De liftdeuren gingen open en Daan duwde me achter de zuster aan, we moesten gaan zitten in de wachtkamer en de zuster ging wat te drinken halen voor Daan. Ik kreeg niks, ik mocht niet eten of drinken. "Kom maar mee, dan gaan we eerst de scan maken" zei de zuster. "Ik wacht hier" en Daan gaf me nog een knuffel, ik werd in een lange ronde tunnel geschoven en kreeg een koptelefoon op met muziek, mainstreet stond op maar ik hoorde het niet. Het leek een eeuwigheid te duren, maar eindelijk werd ik weer uit die grote, lange witte tunnel gehaald en in de rolstoel gezet. Toen ik de wachtkamer in kwamen zag ik dat Daan op zijn mobiel zat en die meteen wegstopte zodra hij mij zag,"rijd haar maar naar haar kamer" Daan pakte de handvaten van de rolstoel en begon me richting de lift te duwen, in de lift zag ik dat hij huilde "wat is er?" Vroeg ik, "ik ben gewoon blij dat je er weer bent" ik keek achterom en legde mijn hand op die van hem, toen we mijn kamer binnenliepen zag ik mam zitten. Ze kwam meteen naar me toe lopen en knuffelde mij, ze hielp mij op bed en zei tegen Daan " bedankt dat je zo goed op Cindy past" Ik zag dat Daan rood werd "wilt u wat drinken?" Vroeg Daan aan mam "zeg maar je en ja, lekker doe maar koffie" Ik zag dat Daan nog even snel iets met zijn mobiel deed en daarna de kamer uitliep. Net toen Daan de kamer uitliep kwam de zuster binnen om bloed af te nemen, ik had al een infuus in mijn arm en hoefde dus niet geprikt te worden. Ik begon moe te worden en viel al snel in slaap, ik had niet in de gaten dat mam ondertussen haar drinken op had en tegen Daan zei " ik ga haar spullen even halen" "is goed, als u toevallig haar laptop mee neemt geef die nog maar niet" " ik geef de spullen straks wel aan jou" toen ik wakker werd zag ik dat Daan in de stoel lag en mijn hand vast had, zijn hoofd lag op het ziekenhuisbed. Hij sliep, hij was ook al de hele dag met haar meegelopen. Morgen zouden ze hun kerstsingle opnemen en de videoclip over een week, dat is de week voor kerst. Ik liet Daan maar slapen en besloot te gaan lezen. Naast mijn bed lagen een aantal tijdschriften, ik had de eerste bijna uit toen mam binnenkwam met mijn spullen. Ze liep naar de stoel waar Daan half lag, en zette de tas daar neer. "Waar zijn Marjon en Rein?" Vroeg ze " weet ik niet, geef mijn mobiel is dan sms ik Marjon" " is dat wel zo'n goed idee?Zal ik anders sms'en?" " nee, mam dat kan ik zelf" net toen ik het sms'je verstuurd had ging de deur open, Marjon en Rein kwamen binnen, Rein had een tas bij en liep naar Daan " ey, gozer wordt wakker" Daan schrok wakker en keek Rein raar aan. "Kom even mee naar de gang" zei Rein, "oké, dan neem ik dit ook wel mee" ik keek Marjon aan en zag dat zij hetzelfde dacht - wat gaan ze met mijn spullen doen?- toen Rein even later de kamer weer inkwam pakte hij Marjon vast en trok haar de kamer uit, ik pakte een tijdschrift en begon erin te lezen. De zuster kwam binnen en Daan liep erachteraan gevold door Marjon, Rein en mam, " we hebben niks ernstig gevonden, je hebt een hersenschudding en we laten je nog even hier. We kijken vannacht hoe het gaat en morgen nog, ik keek mam aan en zei tegen Marjon " blijf je dan hier slapen?" "Mag dat?" Vroeg Marjon, volgens mij meer aan de zuster dan aan mij." "Als jullie rustig doen en optijd gaan slapen, wil ik best voor een keer een uitzondering Maken"