037 || Beverly Sara Owens

"Zayn?" vroeg ik zachtjes. We liepen hand in hand door de straten in het centrum. Het was ondertussen al herfst: de blaadjes vielen van de bomen en het regende veel. Net zoals nu. Het miezerde zachtjes naar beneden en de kou door de wind was ondragelijk. Ik rilde even. Zayn liet mijn hand los en sloeg een arm om me heen om me warm te houden. "Yeah babe?" Hij keek me even moeilijk aan. Ik keek niet terug maar liep stevig door. Hier buiten lopen met dit weer was niet echt gezellig, eerder ondragelijk. Ik wou zo gauw mogelijk ergens heen waar het lekker warm was. "I have to tell you something." Ik legde mijn hoofd dichter bij zijn hart en voelde het zachtjes kloppen. "What?" vroeg Zayn kalm. "I'm not joining the cheerleaderteam anymore." Ik zuchtte even. Pas toen begon ik te balen. Ik vond cheerleaden leuk om te doen, het ging me niet alleen maar om de populariteit. In tegendeel zelfs. Ik zag een klein cafétje op de hoek van de straat en liep er rechtstreeks naartoe. Zayn begreep de hint en opende de deur voor me. "You're kidding me right?" zei hij terwijl hij ging zitten. Ik pakte de kaart en begon hem te lezen tot Zayn hem uit mijn handen trok en me serieus aankeek. "I'm not kidding Zayn. I'm serious." Ik beet zo hard op mijn lip dat ik bloed proefde. Zayn schudde verward zijn hoofd. "But why? I don't get it Beverly." Waarom begon ik met dit onderwerp? Ik wou het er helemaal niet over hebben! "Because... I forgot the training. And I was put out of the group." Ik staarde even naar de tafel. "That's horrible! But yeah... cheerleaders are hard. They do these things. Bitches." dat laatste fluisterde hij bijna. Eigenlijk kon hij dit natuurlijk niet zeggen omdat hij zelf in het voetbalteam zat en altijd aardig moest zijn tegen zijn teamgenoten EN de cheerleaders. Maar bij mij maakte het niks uit. "I don't want to talk about it." zei ik zachtjes. Ik keek hem even aan en hij knikte. "I get it." zei hij en hij wenkte de ober en bestelde. Niet veel later stonden er twee mokken met dampende chocolademelk met een grote toef slagroom op onze tafel. Mijn verdrietige bui was al bijna verdwenen. Ook werd er een groot stuk appeltaart op tafel gezet. Verlekkerd begon ik te eten. Dit was heerlijk! Zayn keek me glimlachend aan terwijl ik zat te schrokken. "I love it when you do this." zei hij en hij steunde met zijn hoofd op zijn handen." Ik keek hem even aan en bloosde. Zayn's vinger kwam heel dicht bij mijn neus en voordat ik het doorhad zat er slagroom op zijn vinger. Oh shit, dat zat toch niet echt op mijn neus?! Damn, als ik met eten bezig was kon ik zo smeren en ik schaamde me er dood voor. Gelukkig kon Zayn er om lachen.

Een uurtje later liepen we weer buiten. We waren bijna aangekomen bij mijn huis. Zayn kon waarschijnlijk niet lang blijven, hij moest nog veel huiswerk maken en gelijk had ie. Door al dit 'gedoe' met Zayn en cheerleading had ik bijna geen tijd meer gehad voor huiswerk. Mijn cijfers waren stevig gedaald. Gelukkig had niemand thuis er nog over geklaagd.
Ik liet mezelf op de bank vallen en Zayn viel op de andere bank. "You kinda feel home already don't you?" zei ik lachend. Hij knikte. "May I?" vroeg hij blozend. "Sure!" zei ik en ik pakte de afstandsbediening en zette de tv aan. Ik ging recht zitten op de bank en Zayn kwam naast me zitten. Ik verstopte me in zijn armen. "Let's watch this movie." zei hij. Ik knikte alleen maar, waarschijnlijk zag hij het niet eens. Samen keken we naar de film.

"Beverly. Beverly wake up." fluisterde een stem zachtjes. Voorzichtig opende ik mijn ogen en ik zag het mooiste gezicht dat ik ooit had gezien boven me hangen. "I'm going home, allright?" Ik knikte en rekte me uit als een kat die net wakker werd. Ik stond op en liet hem uit. Ik voelde zijn zachte lippen zachtjes op mijn wang terechtkomen. "I see you tomorrow at school." fluisterde zijn warme stem in mijn oor. Ik kon alleen maar knikken. "Love you." antwoorde ik nog gauw terwijl ik hem weg zag lopen. "Love you too!"
Zuchtend deed ik de voordeur weer dicht. Ik mistte hem nu eigenlijk al. Ongelofelijk dat je zoveel van iemand houd dat je op een gegeven moment niet meer zonder diegene kan. Het lijkt wel alsof je geobsedeerd word door die persoon. Ik strompelde naar boven en ging achter mijn bureau zitten. Ik moest en zou nu mijn huiswerk maken. Als het makkelijk was, was ik hopelijk gauw klaar en kon ik naar bed gaan, ik was doodmoe. Met een gezicht dat om te huilen was begon ik aan mijn huiswerk.

2 uur later
Vermoeid sloeg ik mijn economieboek dicht. Eindelijk klaar. Weer rekte ik me uit. Eindelijk was ik klaar. Klaar met mijn huiswerk. Ik had net zolang doorgewerkt totdat ik al het huiswerk voor de aankomende week af had. Wat een goed gevoel was dat! Ik kleedde me uit en trok mijn pjama aan. Ik liet mezelf op bed vallen en trok de dekens stevig over me heen. Naast mijn hoofd begon mijn mobiel te trillen. Ik keek op het scherm: bericht (1)

Sweet dreams babe, I love you! x Zayn

Vlinders in mijn buik begonnen hevig te fladderen. Bijna zo erg dat ik er buikpijn van kreeg. Ik hield zoveel van hem! En terwijl ik dacht aan al onze mooie momenten samen viel ik langzaam in slaap.

Het is een saai hoofdstuk ik weet het maar ik zal denken aan iets spannends ofzo wat nog kan gaan gebeuren ik weet het nog niet precies. Wat ik wel weet is dat ik weer meer wil gaan schrijven want ik heb het schrijven de laatste tijd nogal verwaarloosd en het is wel iets wat ik altijd leuk vind om te doen dus... hoera ik ga weer verder! xx