OO1.

'Ik ga naar school.' Zeg ik tegen me ouders. Ik geef ze snel een kus en loop dan de woonkamer uit. Laatste weekje. Spreek ik mezelf moed toe. Ik kan niet wachten op vakantie. Gewoon niet denken aan school, lekker niks doen. Ik zeg mijn beste vriendin gedag en fiets samen met haar naar school toe.
'Maddy, die jongen gister..' 'Vanes, even niet.' onderbreek ik haar en glimlach. 'Wat is er?' 'We hoeven toch niet altijd alleen maar over jongens te praten? Begrijp me niet verkeerd Vanes, maar soms gewoon even niet oke?' Ik versnel het tempo waarin ik fiets. 'Wat heb jij?' 'Niks, oke. Er is niks. Houd er gewoon over op.'
We rijden het schoolplein op en zie van een afstandje al Jason, Steven en Cellia staan. Ons vriendengroepje.
Ik zet mijn fiets neer in het fietsenhok en loop zonder te wachten naar de rest toe. 'Mad wacht nou, Madeline!' Hoor ik Vanessa achter me roepen. Ik loop gewoon door naar de rest. 'Hee.' Zeg ik vrolijk en begroet iedereen met een knuffel. 'Laatste weekje!' schreeuwt Steven luid. Ik grinnik. 'Gelukkig wel.'
Toen Vanessa ook bij ons was liepen we met z'n alle de school binnen. Helaas zaten we niet met z'n alle in de zelfde klas. Ik zat alleen met Jason, mijn beste vriend en Cellia in de klas. En de rest zat in een andere klas.
'Beetje zin in de vakantie kleine meid.' Vraagt Jason me wanneer hij een arm om me heen slaat. 'Pff, dat kan je wel zeggen. Wie niet?' Zeg ik. Lachend lopen we het lokaal binnen en nemen we plaats achterin het lokaal. 'Cel?' Ze draait haar hoofd om naar mij. 'Ja?' 'Ga je vanmiddag mee, huiswerk doen?' Ze schud haar hoofd. 'Sorry, ik kan niet.' 'Geeft niet. Dan ga ik de stad even in. Ga je mee?' Zeg ik als ik mee hoofd keer naar Jason. 'Heel eventjes, moet nog veel doen voor school.' Ik knik en pak dan de spullen uit mijn tas voor de les.

Eindelijk de schooldag was voorbij, nog 4 dagen te gaan. Ik blijf het zeggen, maar ik kan niet wachten totdat deze dagen voorbij zijn.
Samen met Jason was ik onderweg naar de stad. 'Wat moet je eigenlijk in de stad doen?' Vraagt Jason me. 'Niks, ik had alleen geen zin om gelijk weer met school bezig te zijn.' Hij knikt begrijpend.
Toen we eenmaal waren aangekomen in de stad liepen we een restaurantje binnen om even wat te gaan drinken.
'Één cola en een water.' Bestel ik en loop dan naar de tafel waar Jason zit. 'Had je ruzie met Vanes?' Ik schud mijn hoofd. 'Je weet hoe ze is. Soms kan ik der even niet tegen. Meestal laat ik het maar gaan, maar soms word het teveel. Ik ben benieuwd hoe ze in Londen is met de jongens. Ik vind het echt niet erg, ze moet het helemaal zelf weten natuurlijk. Maar ik ben gewoon niet zoals haar. Ik ben precies het tegenovergestelde snap je?' Ik zie Jason knikken als teken dat hij luisterd. 'Ik snap gewoon niet dat zij zo makkelijk met jongens durft te praten. Ik kan dat gewoon niet. Ik heb daar ook geen behoeften aan. Laat me lekker me gang gaan. Ik zie wel wanneer de eerste jongen komt. Het heeft toch geen haast?'