029 Katie Jane Adams

Ik loop richting mijn hotelkamer. Ik ben nog even bij Liam gebleven, en we hebben even gepraat over Harry. Liam probeerde me uit te horen over wat ik voor Harry voel, maar ik heb niks los gelaten, ik heb zelfs niks gelogen. Harry was niet meer terug gekomen, voor zover ik weet. Ik heb nu wel mooi mijn eigen geniale plan laten mislukken. Als Faye gisteravond nou niet sliep, als ik niet tegen Harry had gelogen over dat ik een vriendje heb, als ik nou niet bij Liam in bed lag, als Harry nou niet binnen kwam.. Als dit, als dat, ik heb het gewoon verpest. Ik klim de laatste traptrede op, en ik loop de gang door naar onze kamer. Ik klop op de deur, en Faye doet open. “Waar was je nou? Ik heb je gister helemaal niet meer gezien en vanochtend was je er ook niet!” roept Faye, terwijl ze me in een knuffel trekt. “Ik had geen sleutel, en jij sliep al dus ben ik naar de kamer van Niall, Liam en Zayn gegaan, wat ik beter niet had kunnen doen denk ik.” zucht ik. Faye kijkt me verbaasd aan. “Hoezo?” “Ik leg het zo wel uit, ik ga eerst ontbijten, ik heb honger.” zeg ik, en ik duw Faye een beetje aan de kant, zodat ik naar binnen kan lopen. Ja, ik duw haar een beetje aan de kant, gewoon omdat ik chagrijnig ben. Normaal ben ik niet zo, maar ik heb mijn dag vandaag niet. Ik loop naar ons keukentje, en ik kijk even in de kastjes. Alleen nog oud brood, fijn. Ik eet snel een boterham, die overigens niet eens zo vies is, en ik drink even wat koffie. Langzaam aan word ik wat wakkerder, en minder chagrijnig. Ik loop terug naar de bank, waar ik met een zucht op plof. “En nu ga je me alles vertellen! Ik wil geen detail missen!” zegt Faye. “Laat die details anders maar weg, die hoef ik denk ik niet te weten.” mompelt ze er achter aan. Ik lach even kort. “Er zijn niet echt veel details.” zeg ik. “Maar vertel nou!” onderbreekt Faye me. “Dan moet je wel stil zijn!” “Oké, ik ben al stil.” zegt Faye. Ik kijk haar even aan, en aan haar gezichtsuitdrukking te zien gaat ze het niet lang volhouden om stil te zijn. Ik blijf expres een minuut stil. “Vertel nou! Ik ga echt stil zijn, maar dan moet je het wel vertellen!” zegt Faye gefrustreerd. “Oké, gisteravond had ik die date met Harry, weet je wel?” begin ik. “Oja, hoe was het?” roept Faye er meteen door heen. “Faye” zucht ik. “Sorry ik ben al stil” zegt ze. “Het was heel gezellig, en we hebben ook gezoend. We bleven nog even doorpraten, maar toen kwam jouw smsje. Ik borg blijkbaar mijn telefoon op met een glimlach, waardoor Harry dacht dat mijn vriendje me smste. Ik luisterde niet goed naar hem, dus wanneer hij vroeg of het mijn vriendje was knikte ik, en toen liep Harry weg. Ik liep terug naar onze kamer, maar ik had dus geen sleutel, en jij sliep al. Ik ging toen maar naar Liam, Niall en Zayn toe, omdat het niet echt handig was om naar Louis en Harry te gaan. Ik kon gelukkig bij Liam blijven slapen, maar er was geen extra bed, waardoor Liam en ik in een bed moesten slapen. De volgende ochtend kwam Harry opeens binnen, toen Liam me net aan het kietelen was voor een opmerking die ik maakte. Harry dacht meteen dat Liam mijn vriendje was en werd heel erg boos. Hij zei dat zijn en Liam’s vriendschap over was, en dat hij weg ging, en niet meer terug zou komen. En ja, dat is alles wel zo’n beetje, maar ik heb het nu heel erg verpest, ik heb ons plan verpest.” ratel ik. “Jij hebt veel mee gemaakt in zo’n korte tijd!” zegt Faye als ik klaar ben met praten. “Dat kan je wel zeggen, maar hoe gaan we het nu aanpakken met Harry en Liam? Jij moet met Liam zijn, en ik met Harry. Maar Harry wilt me niet meer zien, en straks is het mijn schuld als One Direction uit elkaar gaat. Dan word ik wel beroemd, maar niet op een goede manier.” zucht ik. “Het komt wel goed, maar niet stressen nu, dat is niet goed voor je. Bovendien moet je straks al naar de opnames van de reclame, dus hebben we geen tijd om nu na te denken over een plan.” zegt Faye. Oja shit, ik heb straks de opnames ook nog.. Ik graai naar mijn iPhone, om op te zoeken hoe laat ik er moet zijn. Drie uur starten de opnames, en het is nu al twaalf uur. Ik spring op, en ik loop naar mijn kamer om een outfit uit te zoeken voor straks.