Second Chapter

“Lunch, finally” ik propte me naast Alice op onze vaste bankje, eigenlijk had zowat iedereen op deze school een ‘vast’ plekje. Ik gooide mijn tas rustig op tafel en zocht mijn eten er uit. Alice haalde, zoals altijd, een lekker slaatje boven. Ik keek met een pruillipje naar mijn droge boterhammen en toen met mijn puppy ogen naar Alice. “What ?” ze keek me aan alsof ze niet door had waar ik het over had. Ik keek met veel betekenende blik naar haar slaatje en keek Alice toen weer aan. “Slob...” ze rolde met haar ogen maar deed toch een beetje van haar slaatje in mijn brooddoos. Met een brede grijns keek ik haar aan. “Thank you Alice, you’re the best” probeerde Alice in mijn stem te zeggen. Lachend stak ik een stukje tomaat in mijn mond. Het leek opeens muisstil te worden in de eetzaal toen Zayn naar binnen kwam gelopen. Hij bleef even staan maar liep uiteindelijk gewoon verder zonder zich iets aan te trekken van de starende blikken. Enkele meisjes zuchtte diep toen hij voorbij liep, ik maakte kotsgeluiden naar Alice toen ik een paar meisjes overdrijven oogcontact zag maken met Zayn. Sommige meisjes schoven zelfs open en keken hem aan met een blik van ‘kom hier naast mij zitten’ maar Zayn liep gewoon verder en ging alleen aan een tafeltje in de hoek zitten. Ik kon een grinnik niet onderdrukken. Een van de meisjes wierp me een boze blik toe en ik beet op mijn lip om niet nog harder te beginnen lachen. Ik keek Alice aan en kon me echt niet meer inhouden. We begonnen allebei te schaterlachen, nu keek iedereen in de eetzaal naar ons. Inclusief Zayn, hij was weer met die donkere blik me recht aan het aankijken. Heel even keek ik achter me om te kijken of hij echt niet naar iemand achter mij keek. Maar toen ik besefte dat er muur was kon ik dus afleiden dat hij wel degelijk naar mij keek. Een beetje ongemakkelijk wendde ik mijn blik af. Maar ik voelde hoe zijn ogen nog op mij gericht waren dus keek ik opnieuw even op om te concluderen dat hij me inderdaad nog steeds aankeek. “Dude, he’s tottaly checking me out” fluisterde Alice in mijn oor. Mijn wenkbrauwen schoten de lucht in maar ik besloot om niets te zeggen. Ik wist hoe Alice kon zijn als het op jongens aankwam. Ik ging met mijn vinger langs de rand van mijn brooddoos om de laatste restjes van het slaatje op te likken. “Let’s go outside, it’s way to hot in here” ik stond op en was blij dat iedereen weer met hun gewone zaken bezig was. Alice stak nog snel wat voedsel in haar mond en stond toen ook op. “Come one” met snelle passen liep ik de eetzaal uit. Ik keek kort achterom om te kijken of Alice me wel kon volgen. “Wow, why the hurry ?” met een paar looppassen haalde ze me weer in. “This is my normal tempo, you’re just very slow miss Alice” ik porde in haar zei en liep toen gewoon verder. We kwamen buiten en de koele wind deed me deugd, ik snoof diep en keek toen met een glimlach naar Alice. “What now ?” ze keek me een beetje verbaasd aan. “Well, I have no idea” ik grinnikte en Alice keek alleen maar nog verbaasder. “What ? I just wanted to go outside!” ik ging rustig in het gras zitten en Alice volgde mijn voorbeeld. Langzaam trok ik enkele grassprietjes uit. Deze gooide ik op Alice toen ze even niet oplette. “OI WATCH IT!” snel trok ze ook wat gras uit. Het draaide algauw uit op een heus grasgevecht. Als twee kleine kinderen liepen we gillend over het grasveldje terwijl de grassprietjes alle kanten uitvlogen. Alice begon me te achtervolgen en natuurlijk liep ik zo snel mogelijk weg. Ik keek even kort achterom om te kijken hoeveel voorspring ik had. Het enige wat ik niet had voorzien was dat Zayn opeens voor mij zou staan. “HOLY SHIT” ik probeerde nog te stoppen maar het was te laat. Ik knalde tegen hem op en samen gingen we de grond op. “Oh my god, I’m so sorry” ik lag recht op Zayn en ik keek geschrokken in zijn ogen. “It’s okay” ik rolde van Zayn af en hij stond op. Ik zat nog steeds half op de grond en Zayn stak zijn hand uit, na een korte aarzeling pakte ik deze maar gewoon aan. Hij trok me rustig recht, met een verlegen glimlach klopte ik enkele grassprietjes van me af. “I’m…Amelia” een onzekere glimlach vormde zich rond mijn lippen en tot mijn grote verbazing glimlachte Zayn zachtjes. “Yeah I know that, I sit next to you in math’s class !” hoe kon ik nu zo achterlijk zijn. “Oh, right. Of course. That was kinde stupid of me.” Ik schudde mijn hoofd even en keek Zayn opnieuw aan. “Well, I should go back to Alice. She’s waiting for me” ik glimlachte nog even en draaide me toen om om naar terug naar Alice te lopen die me met een veelzeggende blik aankeek. Voor we samen om de hoek liepen keek ik nog snel even achterom en Zayn stond nog steeds op dezelfde plek.