Episode 2

Ik plof neer op het zachte gras waar Harry en ik 10 jaar geleden lagen te rolloen en te stoeien. Ik sluit mijn ogen en luister naar het gezang van alle vogels, het klinkt mooi en ik val langzaam in slaap. Een paar minuten word ik wakker door een jongen die naast me komt zitten, mijn ogen schieten open en de jongen komt me wel heel bekend voor. Hij heeft hemelse groene ogen die me aankijken, hij heeft krullend haar en glimlacht naar me, hij heeft hetzelfde armbandje om als mij "Harry?" vraag ik "yes thats me! Are you sabrina?" ik hoor duidelijk zijn Britse accent met zijn hemelse stem blijkbaar is hij het Nederlands verleerd en uiteindelijk antwoord ik "yes thats me are you really Harry because you look much older now!" maar hij is het echt want hij heeft nogsteeds precies dezelfde mooie groene ogen en prachtig haar. En zijn hemelse stem die nu wle iets zwaarder is geworden. Ik spring omhoog en geef hem een knuffel. "well you are much heavier than last time" grapt hij, ik sla hem en ren weg hij rent achter mij aan maar krijgt me niet te pakken, ik ren de weg op en er komt net dat moment een auto richting mij tegemoet rijden, hij kan nog net optijd remmen anders had ik waarschijnlijk in het ziekenhuis gelegen. "sabrina look better when you cross the road". Hij is nog geen haartje verandert dan de vorige keer merk ik, ik hoop dat hij me deze keer niet weer alleen achterlaat zoals de vorige keer. Hij merkt het op dat ik zijn armband omheb "sabrina did you west my bracelet all the time when i left?" ik kan er gewoon niet tegen hoe hij dat tegen mij zegt en ik ga er van blozen. Blijkbaar ziet hij het en hij tilt me op en geeft me een kus op mijn voorhoofd nadat hij me neer heeft gezet. Ik pak mijn iPod en vraag of hij met me op de foto wil, hij wil en we trekken allebei een gek gezicht en ik druk op het knopje, ik bekijk de foto en wil hem bewerken omdat ik heel erg bleek eruitzie maar dan houd Harry me tegen "no sabrina you are perfect just llike the way you are" en hij pakt mijnn iPod af en rent er mee weg. Ik ren hem achterna maar hij is te snel dus ik loop naar mijn huisje toe, hij merkt dat ik niet meer achter hem aan ren en hij gaat naar me toe lopen. Onderhand zou hij wel moeten weten naar welk huisje ik loop dus ik stap naar binnen en even later hoor ik hem op de ruit kloppen, ik doe de deur voor hem open en loop met hem naar mijn kamer.