15.

Weken gingen voorbij. De jongens zaten nu in totaal acht weken in het schuilhuis. Ze hadden allen zo hun eigen manier om de tijd te verdrijven. Zayn tekende veel, Niall speelde vaak gitaar en gamede minstens twee uur per dag, Liam speelde vaak op het keyboard en keek af en toe TV, Harry en Louis lazen vaker boeken en speelden old skool bordspellen met elkaar.
Isabel was een stuk opener geworden na haar verhaal verteld te hebben aan de jongens. Ze ging op haar gemak tussen hen in zitten, vertelde hen vaker dingen die actueel waren, en ze glimlachte steeds vaker.
Louis mistte zijn vriendin, Eleanor, verschrikkelijk erg, maar hij kon niet ontkennen dat Isabel iets met hem deed. Als hij haar zag glimlachen, glimlachte hij automatisch mee. Als hij haar hoorde zuchten, vlogen zijn ogen direct naar haar toe. Hij was ook meestal de persoon die direct naast haar ging zitten. De andere jongens spraken er niet over, maar soms wierp een van hen wel een bezorgde blik op het tweetal.
Toen de jongens uiteindelijk aankondigden dat ze naar bed gingen, wenste Isabel ze een goede nacht en pakte een nieuw boek van de plank achter haar.
Ze hoorde de jongens lachend op de badkamer praten, het geluid van een elektrische tandenborstel wisselde hun stemgeluiden af, en na een paar minuten verdwenen ze allen in de kamers.
Isabel klapte zuchtend haar boek dicht en liep met onhoorbare voetstappen naar haar eigen slaapkamer. Ze had vanmiddag iets gelezen in de krant waarvan ze niet wist hoe ze erop moest reageren. Moest ze het vertellen, of juist niet? Zou het de situatie verergeren?
Ze poetste haar tanden, kleedde zich om en liep net terug naar de badkamer om nog even gebruik te maken van het toilet, toen ze haar eigen naam opving in het gesprek van de jongens.
Geruisloos sloop ze, tegen haar principes in, dichterbij en luisterde naar de woorden uit de kamer.
‘Hoe zit het nu tussen jou en Isabel, Lou?’ Als Isabel zich niet vergiste, was dat Harry. Harry en Zayn sliepen samen op de andere kamer, dus dit betekende dat ze allemaal samen waren, waarschijnlijk.
‘Ik weet het niet jongens. Ik weet het echt niet meer. Ik heb een relatie met Eleanor, ik ben niet het type om verliefd te worden op een ander.’ Zuchtte Louis.
‘Ben je verliefd op Isabel?’ Vroeg Harry.
Louis zuchtte diep en Isabel beet met een luid kloppend hart nerveus op haar lip.
‘Nee. Ik vind haar wel enorm leuk.’ Mompelde Louis na een tijdje.
Isabel legde haar hoofd in haar nek toen het stil bleef, en ze voelde meer twijfel op dit ene moment dan ooit in haar hele leven.
Zou ze het de jongens vertellen?
‘Ik weet ook niet zo goed wat je moet doen nu. Wie weet zitten we hier nog een jaar vast.’ Mompelde Liam.
‘Kijk het gewoon even aan. Wie weet wil Isabel hier niets van weten, regel van het protocol of zoiets.’ Zei Harry.
Louis maakte een murmelend geluidje, maar verder zweeg iedereen over het onderwerp.
‘Zou Isabel mij leuk vinden?’
Isabels ogen werden groot toen ze Louis’ vraag hoorde, en vol nervositeit wachtte ze de woorden van de anderen af.
‘Ik weet het niet.’ Zei Zayn zacht.
‘Ik denk het wel.’ Mompelde Harry echter.
‘Zou je denken?’ Vroeg Louis hoopvol.
‘Ze geeft je blikken die niemand van ons krijgt. Ze laat zich alles gevallen van jou. Maar denk eerst goed na voor je aan iets begint.’ Waarschuwde Harry.
Isabel wendde zich zuchtend af, ze had genoeg gehoord. Natuurlijk vond zij Louis ook leuk. Wie kon hem nou niet leuk vinden? Zijn vrolijke gedrag, zijn grappige uitspraken, zijn vriendelijke stem en zijn brede grijns die altijd wel te vinden was, waren nog maar enkele voorbeelden.
Het probleem was dat hij nog altijd met Eleanor in zijn hoofd zat. Isabel wist echter iets wat de rest niet wist.
Eleanor had een nieuwe vriend.

leave a message or a kudo please ^^