Episode 1

"weetje sabrina mischien moet je gewoon niet meer denken aan Harry dat jongetje die je die armband heeft gegeven want waarschijnlijk als hij jou ziet herkent hij jou toch niet meer" zegt myrthe nadat ze ziet dat ik naar de armband staar. Ik kijk haar aan en begin tegen haar te praten "maar over 1 maand dan gaan we weer naar het park en mischien zie ik hem wel weer!" antwoord ik met een glimlach. Eigenlijk had ze wel een punt want het is al 10 jaar geleden dat ik hem zag en toen was ik nog maar 7. En als ik hem weer zou zien zou hij mij geeneens herkennen. Toch hoop ik nogsteeds dat dat kleine jongetje weer zal verschijnen alleen dan in een grotere versie en dat we weer zoveel lol hebben zoals toen, tikkertje spelen zoals toen en weer struikelen en weer over elkaar heen rollen en dat soort dingen. Gellukig is dit de laatste les want dan ga ik mijn vakantievriendin bellen van datzelfde park die ik onderhand ook al 10 jaar ken. Dan gaat de bel en pak ik mijn boeken die met een zachte stof zijn gekaft, ik moet wel zeggen dat het wel lekker zacht is en wel veel heeft gekost maar daar heb ik het wel voor over. Als ik op de gang loop hoor ik iemand mijn naam roepen het is antigona die roept dat luc achter mij loopt, Luc is een jongen die ik al een tijdje heel erg leuk vind maar ik durf nogsteeds niks tegen hem te zeggen. Eigenlijk vind ik hem al leuk vanaf het eerste moment dat ik hem zag. Ik loop wat langzamer en wil net iets zeggen maar dan hou ik me in. Want ik durf nogsteeds niks te zeggen, elke keer zeggen ze dat ik is iets moet zeggen tegen hem maar hun weten gewoon niet hoe ik me dan voel, alsof er duizenden vlinders in mijn maag allemaal door elkaar kriolen. Maar ik vind dat gewoon moeilijk om iets tegen een jongen te zeggen. Ik ben elke keer bang dat ze me in de steek laten net zoals Harry dat deed. Maar echt niemand snapt dat. Ik loop de school uit en stap op mijn fiets. Ik doe de deur open mijn mijn knalroze voordeur sleutel en laat me gelijk op mijn bed zakken, ik heb nu echt geen zin om demi te gaan bellen dat doe ik dan morgen wel.

juli 2010

Over 1 dag gaan we weer naar het vakantiepark waar ik Harry heb ontmoet, en ik hoop zo dat hij er is. Ik leg mijn hand op de armband die ik van hem heb gekregen en kijk is goed naar het hartje, ik vind het raar dat het me al die jaren niet is opgevallen dat er in het hartje 'my love' staat en nu pas zie ik het.
We zitten in de auto naar het park want we moeten nog iets van 13 uur rijden en het is nu pas 7 uur 's avonds. Ik probeer maar wat te gaan slapen en ik val gelijk in slaap, ik word wakker en dan moeten we nog iets van 10 minuten rijden voordat we er zijn. Als we zijn geariveerd stap ik uit en loop naar het veldje. Terwijl ik onderweg ben naar het veldje zie ik allemaal bekende plekken de boom waar ik mijn naam in heb gekrasd met Harry zijn naam ernaast, ik begin gelijk te glunderen en struikel bijna over tak die op de weg ligt.