Let me hear your voice!

Ik kijk in de lucht. De vogels fluiten en de zon schijnt. Wat wil je nog meer? Bij deze vraag wandel ik lachend het hotel binnen. Hier zal ik minstens twee dagen verblijven. Maar toch mis ik België al. Het is en blijft mijn thuisland. Wanneer ik de receptie bereikt heb, word ik van harte ontvangen door de directeur van het hotel. Hij vindt het natuurlijk fijn dat heel zijn hotel afgehuurd is door een bekende popster. De directeur geeft mij een rode brief. Nieuwsgierig open ik de brief waarin te lezen valt dat ik me moet klaarmaken voor een auditie.

Zwetend sta ik voor de zaal waar ik binnen moet. De druppels zweet glijden langs mijn wang naar beneden. Toch voel ik me zelfverzekerd. Wanneer ik een teken krijg van de bodyguard, loop ik de zaal binnen.
‘Ga je gang’, zegt Fergie.
Terwijl ik zing, zie ik hoe de jury toekijkt.

Ik verlaat de zaal en barst uit in tranen van geluk. Dat ik dit mag meemaken en Fergie in real life mag ontmoeten! Sommigen zouden hiervoor een moord plegen. Ik ben dan ook trots op mezelf dat ik de halve finale heb gehaald van ‘Let me hear your voice!’

Enkele uren verstreken. Eén van de organisatoren komt de zaal binnen en vertelt dat iedereen naar zaal B1 moet gaan. Alle deelnemers gaan enthousiast de zaal binnen. Maar ik weet dat dit enthousiasme voor sommigen snel zal veranderen in teleurstelling en verdriet. De organisator van daarnet roept de namen af van degenen die zullen moeten vertrekken.
‘Zo dit was het dan. De overigen gaan door naar de finale. Proficiat!’ Laat de organisator ons via de microfoon weten. Daarna vertrekken we richting de receptie voor een kamersleutel.

Zuchtend bereik ik mijn hotelkamer. Deze is eindelijk eens modern, leuk en bovendien verzorgd. Het is al laat dus beslis ik om eens vroeg onder de wol te kruipen. Ik droom over mijn toekomst. Hoe mijn toekomst er hopelijk zal uitzien.

De volgende ochtend ben ik al vroeg wakker. Dit moet ook, als ik de tekst voor de volgende auditie goed wil kunnen. Onder de douche zing ik meet met een liedje op de radio. Als ik me aangekleed heb, ga ik voor het oefenen nog een thee drinken aan de bar om me extra goed voor te bereiden. Wanneer ik aankom in de bar, zie ik Fergie op een barkruk zitten. Met grote zelfzekerheid stap ik op haar af en vraag hoe het met haar gaat. Ten slotte kiest zij wie er zal doorgaan en wie niet. We hebben een leuk gesprek gehad over hoe ik het hier allemaal vind en waarom ik zo van zingen hou. Ik voel hoe een vertrouwd persoon Fergie is. Na veel gepraat, verlies ik de tijd uit het oog en vertel haar dat ik nog verder moet oefenen.
‘Heb je anders zin om samen te oefenen?’ Vraagt Fergie.
‘Tuurlijk!’ Riep ik.

Samen gaan we naar m’n hotelkamer om daar ongestoord te oefenen. Na veel oefenen en lachen is het tijd voor de finale. Deze keer moeten we minder lang wachten omdat we dan ook maar met 10 deelnemers zijn. Eindelijk is het mijn beurt! Ik stap vol vertrouwen de zaal binnen. Fergie glimlacht en vertelt dat ik mag beginnen. Ik zing ‘break away’ van Kelly Clarkson.

Na zo’n twee uur wachten, komt Fergie de wachtzaal binnen.
‘Ik heb drie winnaars, twee mogen mijn achtergrondzangers zijn. De andere winnaar mag samen met mij in duo zingen. Overmorgen vertrekken de winnaars samen met mij op tour. Dus zullen we dit snel afhandelen’, zegt Fergie.
Ik pruts aan m’n trui van de zenuwen.
‘Hier gaan we dan, Larissa en Johan! Jullie mogen met mij samen op tour! En nu de echte winnaar, Sophie!’ Roept Fergie.
Wanneer ik m’n naam hoor, spring ik zo’n tien meter in de lucht van blijdschap.

Na de overwinning te vieren, kruip ik in bed.

Vandaag is het alleen maar inpakken en oefenen. Want morgen begint de tour. Dus moeten we goed voorbereid zijn. De dag vliegt voorbij. En snel is het weer avond. Ik lig in bed en kijk door het raam. Stilaan val ik in slaap.

De volgende dag is het een belangrijke dag. Eindelijk vertrekken we op tour. Ik sta voor de tourbus die wel zo’n tien meter lang is.
‘Klaar?’ vraagt Fergie.

De concerten gaan snel voorbij. Sindsdien kom ik in roddelboekjes terecht met als de titel ‘Heeft Fergie een boezemvriendin?’ Ik moet wel toegeven dat ik en Fergie goede vriendinnen zijn geworden. Samen doen we alles: lachen, shoppen, roddelen, huilen…