"01"

‘Kristal, kom je eten ?’ roept mijn vader van beneden. ‘Ja, ik kom!’ roep ik snel terug en ga mijn kamer uit. Ik ren de trappen af. ‘Doe je wel voorzichtig ?’ ‘Ja tuurlijk.’ Zeg ik dan wanneer ik de keuken binnen stap. ‘Het leek er niet op dat je voorzichtig deed.’ ‘Tuurlijk wel papa, ik doe heel voorzichtig.’ Papa is nogal ja, heel bezorgd. Zeker in verband met mij. Daarom dat ik zo opgevoed ben, dan kan hij me tenminste zeggen wat ik wel en niet mag doen. Dat is nu eenmaal in die Christelijke families. De vader is de baas in huis en je moet er altijd naar toe luisteren. Ik heb soms ook al wel is ruzie gehad met hem, met meisjes dingen moeit hij zich ook niet meer. Maar hij let wel op mij, zodat ik zeker niks verkeerd doe. Want als ik iets verkeerd doe, zegt hij altijd dan gaat hij het te horen krijgen in de kerk en ja dat wil hij niet. Ik heb er ook niet echt problemen mee, ik heb dezelfde visie als mijn vader. Wanneer we gedaan hebben met eten, help ik met afruimen en afwassen. ‘Mag ik even tv kijken ?’ ‘Heb je je huiswerk af?’ Zuchtend schud ik van nee, altijd het zelfde liedje. Kristal eerst je huiswerk maken, daarna mag je dat pas. Soms krijg ik het wel van hem, dat moet ik eerlijk toegeven. Maar je mag het alleen maar denken en niet zeggen, dat heb ik geleerd. Je moet niet alles zeggen wat je denkt, dat is verkeerd en wie weet heb je er later spijt van dat je het gezegd hebt. Na mijn huiswerk mag ik dan eindelijk tv kijken. ‘Ik ga nog even naar de buren, als er iets is bel je meteen hé?’ ‘Ja, tuurlijk papa ga nou maar.’ Met een klein lachje gaat hij naar de hal en wanneer ik zeker weet dat hij weg is, zet ik het snel op tmf. Als papa thuis is dan flipt hij helemaal als die post opstaat. ‘.. En dan nu het nieuwe liedje van Tokio hotel!’ galmt er door de boxen. Sure, weeral hun. Een echt nieuw liedje kan je het niet meer noemen ik heb het al duizend keer gehoord. Net wanneer ik het wil afzetten, galmt het liedje automatic door de boxen. Huh, die heb ik echt nog niet gehoord en zonder dat ik het zelf besef sta ik een paar seconden later dansend op de tafel. ‘Ik was mijn gsm vergeten anders kan je me ..’ en mijn vader staat terug in de woonkamer. Zijn zin maakt hij niet meer af en ik maak me zo snel mogelijk onder de voeten.