005 - Hannah J. Smith.

Snel liepen we naar de wc. Noa en Chloe lopen zo snel. Volgens mij zijn ze echt heel erg benieuwd. ‘Rustig rustig. Zo heel bijzonder is het niet‘. Zeg ik snel. Ik loop gehaast achter ze aan. We lopen de wc‘s in. Noa doet de deur dicht, en Chloe checkt over er niemand op de wc‘s zitten. Ze steekt haar duidelijk. We zijn met z‘n drieën. Niet iedereen hoeft dit te weten. Snel begin in te vertellen over onze ontmoeting (die ook zo interessant was), waar we over hadden gepraat en dat ik hem heb aangeboden om hem te helpen met zijn Nederlands. Ze waren heel enthousiast en blij voor mij. Maar ik had wel een vraag in mijn hoofd. ‘Waarom zou hij met mij praten en met mij willen afspreken? Hij is te goed voor mij‘ zei ik tegen ze. ‘kijk naar mij, en dan naar George. Ik ben veel te lelijk voor hem‘ zei ik teleurgesteld. ‘Helemaal niet. Je bent helemaal niet lelijk. Kijk naar jezelf. Je bent hartstikke knap. Ik snap George wel hoor. Als ik een jongen was wou ik ook wel met jou afspreken' zei Chloe lachend. Typisch Chloe dit. 'Ja maar...' 'Niks ja maar. Je bent een hele leuke meid. George zal voor je vallen' zei Noa terug. 'Echt?' zei ik terug. 'Ja echt', zei Noa, 'Anders had hij écht niet zo snel met je afgesproken'. Ik zit helemaal in de zenuwen. Ik ben erg benieuwd wat er gaat gebeuren. Vast niks, maar oke. Ik hoop het wel natuurlijk. ´Ik denk dat ik hem leuk vind´ zei ik hardop. Snel sloeg ik mijn handen voor mijn mond. Shit, dat wou ik niet hardop zeggen. ´Je hoeft je niet t schamen hoor, dat hadden we meteen al door´ zei Chloe. We beginnen heel hard te lachen. ´Maar is dit niet veel te snel?´ ´Nee natuurlijk niet, je kent hem toch al langer dan vandaag?!´ zei Chloe alweer. ´Het komt allemaal wel goed. Kom dan gaan we weer naar de rest van de groep´.