• Eyes 029

Ik kijk om me heen naar de bomen, die hun herfstkleuren aannemen. Glimlachend kijk ik naast me, waar Janice met een big-smile van oor tot oor loopt.
‘Janice, zeg eens eerlijk, hebben jij en Cristian wat?’ geschrokken kijkt ze me aan, ‘Nee, eh, hoe kom je daar nu bij?’ stamelt ze ongemakkelijk. ‘Je hoeft het niet te verbergen hoor, we kunnen allemaal zien hoe zeer je straalt.’ ‘Maar we hebben echt niets hoor’ doet ze nog een verwoede poging zich uit de situatie te redden. Lachend schud ik mijn hoofd, ik weet toch wel dat ze niet gaat toegeven. Ik herken dat wel.
‘Kijk, Elena, daar hebben we jouw lover!’ roept ze plots, en ze wijst naar voren waar Ibrahim staat. Onze blikken kruisen elkaar, en snel draait hij zijn hoofd weg. Ik kijk een beetje beschaamd naar de grond, en als ik terugkijk bevinden zijn lippen zich ineens op die van een mooie blondine. Een steek gaat door mijn buik, -van jaloezie misschien? Schiet er door mijn hoofd. De knappe blonde dame lijkt even verrast, maar het duurt niet lang voor ze zich herstelt. Ze maakt haar lippen los, en haalt zonder te kijken uit. Pats, met haar vlakke hand op zijn gezicht, meteen kleurt de plek rood. ‘Blijf met je poten van me af, viezerik!’ sist ze naar hem. Ibrahim trekt een pijnlijk gezicht, en wrijft met zijn hand over de plek waar ze hem net sloeg.
‘Zag je dat?’ hikt Janice van het lachen, ‘Ibrahim werd zojuist afgewezen!’ met een neppe glimlach knik ik naar haar. Snel schiet mijn blik terug naar Ibrahim, die nog steeds met zijn hand over zijn gezicht wrijft.
‘Gaat het wel?’ vraag ik bezorgd als ik dichter bij kom. Vrijwel onmiddellijk doet hij een stap achteruit, wat heb ik hem misdaan? ‘Nou, Ibrahim, ik geloof dat je net werd afgewezen door een blonde snol.’ Probeert Janice met een serieus gezicht te zeggen, maar ze proest het snel weer uit van het lachen.
‘Zo grappig is het niet hoor, mevrouw Tello!’ sist hij. Haar gezichtsuitdrukking verandert meteen. Zie je wel, ze heeft dus wat met Cristian. ‘Misschien moet je er even een ijspack op houden.’ Zeg ik bezorgd. Zijn hele wang is inmiddels vuurrood, voorzichtig leg ik mijn hand op zijn wang. Zijn gezicht vertrekt van de pijn bij elke beweging die ik met mijn vingers maak.. ‘Het gaat wel, zo hard sloeg ze niet.’ Bromt hij stoer voor zich uit, maar ik zie aan zijn bruine ogen dat hij liegt. Hij kijkt me nog één keer kort aan, en draait zich dan om. Zijn gespierde lichaam verdwijnt in de drukke mensenmassa van Barcelona.
‘Volgens mij deed hij dat om je jaloers te maken’ fluistert Janice giechelend in me oor, als mijn blik nog steeds op het puntje is gericht waar Ibrahim zojuist verdween. Waarom doet het me iets, dat hij een andere vrouw kuste. Het zou me niets moeten doen als ik geen bepaalde gevoelens bij deze jongen had. Zou iedereen dan toch gelijk hebben gehad zaterdag? Maar hoe kan dat dan, hoe kan ik iemand leuk vinden die mij keer op keer zo beledigt, iemand die ik eigenlijk helemaal niet mag? Hoe kan het dat zijn gevoelige kant die ik kort heb gezien, zoveel indruk op mij heeft gemaakt, dat ik ineens een heel ander beeld van Ibrahim heb?
Maar ik vind hem toch niet echt leuk? Nee, ik geloof dat het meer iets is als, iemand een interessante verschijning vinden, meer over hem willen weten. Misschien is dat meer een beschrijving van het gevoel dat ik bij Ibrahim heb.
‘Ik ben niet verliefd, ik ben niet verliefd.’ Murmel ik zachtjes voor me uit. ‘Wat zeg je?’ vragend kijkt Janice me aan, ‘Niks, ik neuriede gewoon een stukje Ed Sheeran.’ Onverschillig haalt ze haar schouders op, ‘jammer, ik had gehoopt op een sappige roddel of zo.’
Lachend schud ik mijn hoofd, echt weer een opmerking voor Janice.
‘We moeten nu wel doorlopen Tello, anders komen we te laten bij het resaturant.’ Ze werpt me een boze blik toe, vanwege mijn bijnaam voor haar. Geweldig, dat ik haar zo kan plagen met het feit dat ze verliefd is, dat deed ik bij Dores en Sarah ook altijd, vréselijk vonden ze dat!