The start after the end

Rustig geniet ik van mijn kopje thee, kijkend naar de film die zich achter het raam afspeelt. Een koekje zou me nu wel smaken. Het donsdeken, dat ik om mijn benen had gewikkeld, leg ik even opzij en schuif dan snel mijn voeten in zijn zachte wollen pantoffels. Ik trippel snel naar de keuken, die bij ons altijd wel ruikt naar de lekkere gebakjes die mijn mama altijd maakt. Als ik de keuken binnen wandel zie ik meteen de vers gebakken koekjes op tafel liggen. Ze zijn nog warm. Met een grote glimlach neem ik een hap. Kaneelkoekjes, mijn favoriet. Ik maak ineens een nieuw kopje thee. Munt deze keer. Wanneer het water kookt giet ik die in een nieuwe mok. Een klontje suiker, want ik drink mijn thee liever zoet. Met mijn nieuwe kop thee en nog een tweede koekje loop ik weer naar mijn slaapkamer. Ik zet me weer knusjes op de vensterbank, wikkel mezelf weer in mijn donsdeken en kijk verder naar de film achter het glas. Het is nog altijd even druk en nog altijd even grijs. Zouden ze daar beneden zich wel eens afvragen hoe het zit met al de anderen? Waar houden zij zich mee bezig? Waar gaan ze naartoe? Hun zorgen? Hun dromen? Hun plannen? Hun leven? Wanneer ik me die dingen afvraag, voel ik me klein. Zo klein en onbelangrijk in deze grote wereld. Al ben ik zelf nooit verder geweest dan daar waar mijn fiets mij kan brengen? Ik verlang ernaar om de wereld te zien? dingen ontdekken, ervaren, bestuderen. Ik wil iets bereiken, iets betekenen. Ik wil IEMAND zijn…
Mijn eigen gedachten maken me depressief en een steek van angst schiet door mijn hart. Een angst om op te gaan in de vergetelheid. Te verdwijnen in het niets zoals de stoom die opstijgt vanuit mijn kopje thee. Ik knibbel nog wat aan mijn koekje en neem nog een slokje thee. Het zorgt voor een warm gevoel in mijn maag. Buiten is het gestopt met regenen. Het is de zon zelfs gelukt om met haar stralen doorheen het grauwe wolkendek te komen. Voorzichtig zet ik mijn thee op de grond en zet het raam helemaal open en vul mijn longen met de frisse lucht. Ik vind de lucht, wanneer het nog maar ent gestopt is met regenen, het allerbeste. Zuiver en fris. Je ruikt de regen zelfs nog. Met het raam open hoor ik de geluiden van de buitenwereld veel duidelijker. Het geroezemoes van de mensen, het verkeer in de straat, het zachte gezang van de vogels en de zon die door de wolken breekt verjagen mijn depressieve gedachten en geven mij weer een nieuw gevoel. Het geeft mij hoop.

Buiten adem zet ik me neer op één van de vele lege bus stoelen. De eerste prijs voor de 200 meter bus sprint heb ik zeker verdient. Ik ben absoluut geen fan van het openbaar vervoer, maar het brengt me wel naar mijn bestemming. Deze keer is dat het huis waar ik met mijn beste vriendinnen heb afgesproken. Wanneer ik een beetje op adem ben gekomen, neem ik mijn Ipod uit mijn handtas. Terwijl de eerste tonen van een kalm liedje mij afsluit van de buitenwereld wrijf ik met mijn vinger over de gegraveerde tekst op de achterkant van mijn Ipod. ‘Chase Your dreams!’. Een glimlach kan ik niet onderdrukken. De dag dat ik de Ipod had gekregen behoort tot één van mijn ven mijn meest geliefde herinneringen. Het was een cadeau voor kerstmis. Ik wou al langer een nieuwe mp3 aangezien mijn vorige het geregeld begaf. Ik kan me alles nog precies herinneren.
Het was kerstmis. Ons huis was volledig versierd en onder de kerstboom lagen vele netjes ingepakte cadeautjes. Mama en ik hadden heel de dag in de keuken gestaan voor het kerstdiner. De hele tafel stond vol met al onze lievelingsgerechten. Papa en mijn broer hadden het haardvuur al aangestoken. Tijdens de hele kerstperiode klinkt er kerstmuziek doorheen heel het huis, zo ook die avond. Na het eten gingen we met zen allen bij het haardvuur zitten. Muziek op de achtergrond, een warm knisperend vuur en een lekkere warme chocomelk. Een perfecter kerstfeest kan ik me niet voorstellen. Eén voor één maakten we om de beurt een pakje open. Als allerlaatste bleef er een klein rood pakje over met een grote witte, glinsterende strik. Mijn ouders keken elkaar even lachend aan, wanneer ik het pakje begon open te maken. Ik was zo nieuwsgierig. In een net wit doosje zat die dan. Een mooie, rode, glimmende Ipod. Op de achterkant had mijn papa dan speciaal iets laten graveren. Ik was er zo blij mee dat ik mijn ouders, met tranen in mijn ogen, rond de hals ben gevlogen. ‘Chase your dreams!’ Diep in mijn hart beloofde ik, dat ik dat ook echt ga doen.
De muziek veranderde constant. Van pop naar rock naar jazz, filmmuziek, … doorheen het busraam kijk ik verder naar de film over het leven rondom. De muziek biedt de ideale achtergrondmuziek waarop ik mijn gedachten de vrije loop op kan laten gaan. Wanneer ik weer een leuk idee heb, neem ik snel mijn notitieboekje uit mijn tas en schrijf het snel op. Dit kan ik zeker gebruiken voor mijn verhaal. Ik ben dol op boeken al van toen ik erg jong was. Thuis staan er honderden. Vele daarvan zijn nog van mijn vader geweest. Mijn voorliefde van boeken heb ik waarschijnlijk van hem overgenomen. Al hield hij meer van natuurboeken en ben ik meer voor de literatuur. Ik wou altijd al zelf een boek schrijven. Een wereld creëren met zwarte inkt dat uit mijn pen vloeit. Ik heb al vele ideeën die zich afspelen in mijn hoofd. Nu nog het zien te verwoorden.