22.

Elena Johnson

Toen ik 's avonds doodmoe thuis kwam van werk, lag Louis languit op de grond met Tommie te spelen. Tommie kreeg mij in de gaten en rende enthousiast naar me toe. 'Hey meisje,' glimlachte ik terwijl ik door mijn knieën ging en het kleine beestje oppakte. 'We hebben elke zaterdagochtend in de even weken puppytraining,' vertelde Louis terwijl hij naar me toe kwam lopen. Ik drukte een kus op zijn lippen en zette Tommie weer op de grond neer. 'Hoe was het repeteren?' vroeg ik. 'Niall en Harry moesten beide werken, dus we gaan vanavond repeteren,' zei Louis. Ik beet op mijn lip en draaide me om. 'Maar de avond zou van ons worden. 's Avond zou ik je voor mij alleen hebben,' zei ik. De teleurstelling was duidelijk in mijn stem te horen. Louis liep naar me toe en pakte mijn beide handen vast. 'Dit is maar voor een aantal dagen, daarna ben ik er weer voor jou.' 'Dat is niet waar, dan duik je de studio in en daarna zit je in facking Amerika,' riep ik kwaad. Louis schrok duidelijk van mijn uitbarsting, en ik had er meteen spijt van. 'Sorry,' fluisterde ik zachtjes. 'Dat bedoelde ik niet zo.' Louis veegde met zijn duim over mijn wang en ik kreeg door dat ik aan het huilen was. 'Zal ik de jongens afbellen?' stelde hij voor. Ik schudde mijn hoofd. 'Je moet gaa, je moet oefenen,' zei ik met een gebroken stem. Louis trok me stevig in zijn armen. 'Ik wou dat ik dit anders kon doen. Dat ik mezelf in tweeën kon delen. Dat ik en met de jongens kon oefenen en bij jou kon zijn.' Ik maakte me los uit zijn omhelzing. 'Tommie en ik gaan wel een filpje kijken,' zei ik terwijl ik even naar de pup keek, die zijn eigen staart achterna aan het rennen was. Ik grinnikte om het vreemde gezicht. 'Volgens mij heb je een mentaal gestoorde hond uitgekozen,' lachte ik, waardoor ook Louis in de lach schoot. 'Tja, die kan mij wel het beste vervangen als ik er niet ben.' Ik lachte en keek weer naar Louis. 'Hoe laat heb je met de jongens afgesproken?' 'Zeven uur.' 'Dan kunnen we nog samen eten,' zei ik, blij met dat uurtje dat ik nog met Louis kon delen. 'Ik heb lasagne met crème fraîche, gehaald.' Ik glimlachte. Louis had mijn lievelingseten gehaald. Waarschijnlijk had hij al verwacht dat ik niet blij zou zijn met het nieuws dat hij weg moest. Louis liep de keuken in. 'Waar had je Tommie's eten ook al weer neergezet?' vroeg ik hem. Hij wees naar het keukenkastje. Ik vond inderdaad een grote zak hondenvoer en vulde haar etensbakje. Tommie stoof meteen naar het eten toe, alsof ze de hele dag nog niks gegeten had. 'Heb je haar vanmiddag wel eten gegeven?' vroeg ik aan Louis, die de paprika's schoon stond te maken. Hij knikte en keek even naar Tommie, die gulzig aan het eten was. Ik trok nog even mijn wenkbrauw. 'Te veel energie verbruikt,' was Louis' verklaring. Ik was het er wel mee eens en ging naast Louis staan. 'Waar kan ik mee helpen?' vroeg ik.