004 - Belladonna Lestrange

De volgende ochtend was ik vroeg wakker. Ik keek snel op het rooster wat we gister hadden ontvangen en zag dat we eerst bezweringen hadden van Mrs. Draws. Het was inderdaad de lange dame die ik al verdachte. Met een beetje moeite maakte ik de gordijnen weer vast aan het bed en ik keek naar de nog slapende meisjes. Zo slapend leek Rosalinda me eigenlijk best aardig. Ik moest maar wat minder sarcastisch naar haar doen. Kijken of ze zou bijdraaien.
Ik glipte tussen de lakens uit en klede me snel aan. In de badkamer fatsoeneerde ik mijn haar een beetje en poetste mijn tanden. Stilletjes sloop ik de slaapzaal uit, naar de leerlingenkamer. Er was nog helemaal niemand. Was het dan zo vroeg? Fronsend liep ik door. Ik ging gelijk maar naar de grote zaal, want verder wist ik de weg toch niet. Eenmaal in de grote zaal merkte ik dat er al enige leerlingen aanwezig waren. De minsten zaten aan Zwadderich - daar zat wel geteld maar één persoon - , de meesten aan Ravenklauw. De meeste Ravenklauwtjes zaten met hun neus in een boek of bespraken iets op een nogal serieuze toon. Mijn blik gleed naar de tafel van Griffoendor. Een jongen die er zat kwam me bekend voor. Volgens mij was het de oudere broer van de tweeling, hij zat te praten met een zwartharige jongen naast hem. Met zachte voetstappen, ik had geen zin om gelijk gezien te worden, liep ik naar hem toe en ging naast hem zitten. 'Hey, Zwadderich zit dáár.' kreeg ik gelijk naar mijn hoofd geslingerd door een meisje tegenover me. Ze moest ongeveer een jaar ouder zijn. 'Nou en. Gisteravond had ik net zo goed Griffoendor kunnen worden. Die afdelingen maken me niet bepaald veel uit. Bovendien heb ik hier meer vrienden dan daar.' antwoordde ik en pakte een beker pompoensap van tafel. Met gulzige slokken dronk ik hem leeg. 'Dus. Als ik dit pakkie niet aan had gehad, had je niet doorgehad dat ik geen Griffoendor ben.' vervolgde ik met een vriendelijk glimlachje. Naast me klonk gegrinnik. Ik keek opzij naar de jongen die ik ervan verdacht Jai en Luke's broer te zijn. Dat werd al snel bevestigd. 'Hey, jij bent Belladonna Lestrange niet? Jai en Luke konden niet meer stoppen met over jouw "fantastische opmerkingen" te praten.' de Jongen grijnsde breed. Ik grijnsde overdreven terug. Waarom moesten mensen me altijd óf naar beneden halen, óf de hemel in prijzen? Was er geen simpele tussenweg? 'Ik ben Beau. Zit in de derde dit jaar. En dit is Daniël. Vriend van me, al zit hij een jaar lager.' vervolgde hij. 'Belladonna. Zeg maar Bella. Dacht al dat je hun broer was, had gisteren al wat glimpen van je opgevangen.' legde ik uit terwijl ik voor me zelf een toast met aardbeien jam maakte. 'Daniël dus, maar je kunt me ook gewoon Skip noemen. Dat doen de meesten.' zei de jongen naast Beau, waar hij net mee zat te praten. Ik knikte en hapte grote stukken van de toast af. 'Hongerig? Je zit wel ons voedsel op te eten.' lachte Beau. Ik slikte snel alles door. 'Hoe vaak moet ik nog duidelijk maken dat ik niks geef om die afdelingen? Even zonder sarcasme, ik probeer die barrière nu juist te doorbreken!' zuchtte ik. De twee jongens grinnikten alleen maar.
De deur van de grote zaal zwaaide open, op het moment dat ik eraan dacht maar eens naar een andere tafel te verhuizen - Huffelpuf of zo - en twee drukke jochies kwamen de zaal in. Al stoeiend stevende de tweeling op ons af. 'Morgen Bella - ah Jai!' probeerde Luke maar Jai duwde hem hard weg. Luke wankelde en viel bijna, maar ik wilde hem de schaamte besparen en sprong naar voren. Ik klemde zijn schoolgewaad in mijn handen en trok hem weer overeind, met hulp van Skip. 'Pff, dank je Bella! Ik geef je dat terug Jai!' mompelde hij. Jai gniffelde alleen maar en nam aan de tafel plaats. Ik ging ook weer zitten en uiteindelijk zat Luke ook. 'Wij hebben Bezweringen het eerste uur. Van jouw afdelingshoofd.' riep Jai opgetogen. 'Echt? Ik óók!' gilde ik verbaasd. De mensen die me nog niet doorhadden, zouden dat nu wel doen. 'Vet!' juichde Luke. 'Highfive!' Hij stak zijn hand in de lucht en Jai en ik mepte er tegelijk tegenaan, wat een nogal onaangenaam getintel veroorzaakte, maar ik zou er waarschijnlijk niet aan dood gaan. 'Kleine eerste jaartjes...' mompelde Beau grinnikend aan mijn andere kant. 'Oh, en Bella. We hebben ook al een vriend gemaakt op onze afdeling. Hij heet James. Maar hij wilde niet wakker worden, je ziet hem wel tijdens de les straks.' vertelde Jai. Ik glimlachte, maar als een boer met kiespijn. Ik was best wel een irritante claimer als het op vrienden aankwam, maar ik accepteerde het. Ze konden niet alleen met mij overleven. Dan haalden ze het eerste jaar niet. Ik was vreselijk irritant, en had altijd wel een sarcastische opmerking klaarstaan als reactie. 'Ik kijk er naar uit.' glimlachte ik. 'En de meisjes zijn volgens mij ook wel aardig bij ons. Bij jouw? Hoe zit het met Rolanda?' vroeg Luke. Even keek ik hem onderzoekend aan. Nee, hij was écht serieus. 'Rolanda? Bedoel je Rosalinda?' vroeg ik proestend. 'Ja die.'
'Arrogant, als altijd. En de rest denkt dat ik gevaarlijk ben of zo. De jongens bij mij heb ik nog niet echt gezien. Al denkt de klassenoudste dat ik een ontsnapte crimineel ben.' Ik grinnikte even hoofdschuddend. 'Dus het gaat wel.'