001

Daar zit ik dan weer. In het vliegtuig richting London. Eigenlijk zou ik de personal coaching pas over 3 weken gaan doen maar er was iets ontzettend mis gegaan tijdens de eerste liveshow met een groep en Louis heeft me zowat gesmeekt of ik niet alsjeblieft deze week al wat tijd vrij kon maken. Ik had het echt nog ontzettend druk met een project in Nederland waardoor ik de eerste 3 weken alleen het groepsoptreden voor mijn rekening zou nemen bij X Factor UK, daar was alleen sinds gisteren verandering in gekomen. Ik ben wel blij dat ik de afgelopen week het groepsoptreden al wel gedaan had want daardoor had ik al wel kennis gemaakt met alle deelnemers en wist ik ook al het een en ander van Union J, de groep waar ik voorlopig even mijn tijd in zou gaan stoppen. Doordat ik nu nog niet de hele week tijd had was het nu al woensdag en hopelijk kenden de jongens het liedje inmiddels zodat ik me de komende 2 dagen alleen maar op de verdeling en zang hoefde te gaan richten. Tijdens mijn vlucht had ik even alle optredens van de jongens tot nu toe bekeken. Ze konden eigenlijk best goed zingen en eigenlijk kon ik Louis ook alleen maar de schuld geven van het feit dat het zo fout was gegaan. Hij had ze ook echt een onmogelijk nummer gegeven. Inmiddels stond het vliegtuig bijna aan de grond en dit voelde ergens wel een beetje als thuiskomen. Deze periode was de afgelopen jaren ook echt geprogrammeerd geweest. Doordat ik ook altijd nog wel wat dingen had die ik in Nederland moest doen regelde ze hier echt alles perfect voor me. Dat was nu ook weer het geval. Mijn auto stond netjes klaar, tijd om mijn spullen bij het hotel af te gooien had ik niet en reed dus maar meteen door naar de studio's. Gelukkig was het maar 10 minuutjes rijden en ik word meteen weer blij als ik bekende gezichten zie. Het is net 1 grote familie hier. Iedereen die voor het programma werkt is aardig en betrokken. Veel tijd om herinneringen in mezelf op te halen heb ik niet. "Ashley! Wat doe jij nou hier? repetities voor het groepsoptreden zijn toch pas morgen?" zegt Tulisa eerst blij maar dan verbaasd. Ik kan een kleine lach niet onderdrukken. "Ja klopt die zijn pas morgen. Ik ben een dagje eerder gekomen om Union J te helpen deze week" "Ooh" is haar enige reactie en ik zie haar denken. "Je kon toch pas over 2 weken beginnen met personal coaching?" "Ja klopt, ik ben ook echt nog ontzettend druk in Nederland maar Louis heeft me echt gesmeekt Union J te coachen deze week en na wat optredens van de jongens te hebben gekeken vind ik eigenlijk ook niet dat ze er nu al uit moeten gaan, er zit echt potentie in". "Nee klopt dat is zeker waar. De juiste keuze van het liedje brengt ze ook al een eind he" zegt ze dan lachend. "Ja ik weet het. Hopelijk heb ik iets goeds uitgekozen" "Jou kennende vast wel. Bleeding Love toch? Maar hee, heb je straks heel eventjes tijd om naar mijn meiden te luisteren en misschien wat kleine tips te geven?" Weer begin ik te lachen. "Ja Bleeding Love inderdaad in een mash-up met Broken Strings. Ja komt goed. Ik kom wel even langs als ik de jongens pauze geef ofzo". Ik loop verder en na verschillende mensen gedag te hebben gezegd kom ik bij 1 van de repetitie ruimtes terecht. De jongens zijn wat aan het zingen en zo zachtjes mogelijk loop ik de ruimte in om zo even wat te kunnen horen. Als 1 van de 4 mij ziet staan stopt hij gelijk met zingen en de rest volgt hem. "Jullie mogen wel door gaan hoor, het klonk best aardig" zeg ik dan om de stilte maar te verbreken. Dat was blijkbaar genoeg want meteen beginnen ze in het honderd uit te praten dat ze niet zo goed wisten wie ze moesten verwachten en dat ze het werken met mij die week ervoor fijn hadden gevonden etc etc. Ze stelde zich alle 4 nog een keer voor en ik vroeg ze wat over zichzelf te vertellen. Dit gaf mij meteen de kans een verdeling voor het liedje te maken aangezien iedereen altijd een eigen emotie heeft als ze ergens over praten. Emotie over brengen tijdens het zingen is iets wat ik bijna het belangrijkste vind aan een goede artiest. Inmiddels waren ze in een soort van discussie geraakt met elkaar door iets wat 1 van de jongens had gezegd. Ik moest er een klein beetje om lachen want ze kende mij nauwelijks maar waren wel meteen zo open en zichzelf, dat vond ik fijn om te zien. "Oke ik heb de verdeling nu bijna af, kunnen jullie allemaal even een stukje zingen zodat ik zeker weet dat ik goed zit met alles" onderbrak ik het gelach en gepraat van de jongens. Ze waren meteen stil en keken me verbaasd aan. "Sorry maar ik snap het even niet" zei JJ toen. De rest schoot meteen in de lach. "Jij snapt ook nooit iets he JJ" zei Jaymi toen tegen hem. "Snap jij het wel dan?" vroeg JJ nu serieus wat Jaymi aan het denken zette. Alle gezichten stonden nu serieus en was het aan mij om even te lachen. Ik legde ze uit hoe ik normaal gesproken te werk ga en het leek wel of er een wereld voor ze open ging. "Woow zo heb ik het het echt nog nooit benaderd" zei weer JJ. Het was me al duidelijk dat hij vaak niet 2 seconden langer nadacht voordat hij iets zei, wat best grappig was. Ik markeerde de stukken per persoon of voor 2 of alle 4 de stemmen en gaf ze even de tijd er na te kijken en wat te oefenen. Ondertussen was Louis al binnen komen lopen en spraken we wat dingen door. Een half uurtje later besloot ik dat het wel tijd was om te kijken en luisteren wat ze er tot nu toe van hadden gemaakt. Toen de muziek weer stopte was ik blij dat ik besloten had deze groep nu al te gaan coachen. Hier zat echt heel veel potentie in en ik wilde er nu al alles aan doen om dat eruit te gaan halen.