Hoofdstuk 15~Nicholas Samuel Archibald Collingwood

Micajah kwam redelijk reirriteerd terug. Ik keek hem verbaast aan.
'Jij daar!' hij wees naar een van de vampierhulpjes die naast de deur stonden.
'Ga mijn bibliotheek bewaken; vanaf nu mogen alleen Nicholas en ik er nog binnen.' bromde hij. Ik keek hem verbaast aan. Iedereen wist dat alleen wij daar binnen mochten van Micajah. Hij was behoorlijk trots op zijn collectie, maar er zaten boeken tussen die het daglicht niet behoorden te zien. En heksenboeken van zijn zusje, en boeken die zowat de hele vampiergeschiedenis beschreven; ook de minder aangename kanten die sommige mensen niet moesten weten.
'Iedereen weet dat alleen wij daar binnen mogen.' vertelde ik hem. Micajah keek me strak aan.
'Jouw nieuw schoothondje blijkbaar niet.' zei hij monotoon. ik sloot mijn ogen. Elisabeth...
'Het spijt me, ik had er niet aan gedacht. Maar ze is volwassen, en een heks, en laat ik zeggen dat ik niet dacht dat ze zou beginnen rondsnuffelen.' gaf ik toe.
'Nu ja, het leek erop dat ze verdwaald was. Ze is dus nog niet helemaal veranderd, anders had ze haar weg wel terug gevonden of desnoods geroken waar ze heen moest. nee, wat me meer irriteerde was dat ze meteen met een heksenboek in haar handen zat.' mompelde Micajah. Waarom was ik niet verbaast?
'hmm.. een boek dat je liever niet in haar handen ziet?' vroeg ik subtiel. Hij zuchtte en deed teken dat ik hem moest volgen.
We liepen naar de bibliotheek. Micajah had het bevel gegeven aan een van de vrouwen om naar Elisabeth toe te gaan en haar bezig te houden. Nee, om het haar naar haar zin te maken, maar om te zorgen dat ze niet te veel meer ronddwaalde. Er waren bepaalde redenen waarom buitenstaanders hier niet welkom waren. De man aan die bij de poort stond, liet ons binnen en kon ons vertellen dat Elisabeth al weer gepasseerd was, ik begon medelijden te krijgen met de vrouw die achter haar aan moest lopen. Ah, lopen was goed voor de fysiek.
Micajah haalde een van zijn boeken uit, in de heksenafdeling. Hij bladerde, ik zag een heleboel stambomen en stopte bij.. hoe raad je het, de stamboom van de Bennett-familie. De eerste en de laatste waren dezelfde; Elisabeth Bennett. Ik vroeg me af of ze erom gedaan hadden, de laatste van de lijn dezelfde naam geven als de eerste. Ik bladerde naar andere stambomen. Het kwam overal voor. in de lijnen die al geëindigd waren toch.
'Heeft het een speciale betekenis? Die namen die overeen komen?' vroeg ik Micajah, hij keek me aan met een spottende blik. Tuurlijk, bijna vergeten, buiten zijn zusje, had hij het niet echt op Heksen. Hij was er liever niet mee bezig als het even kon, maar heksen waren nu eenmaal een deel van onze levens, net zoals de wolven dat waren.
'Het enige dat ik weet dat er een grote overeenkomst is tussen de eerste en laatste heks van de stam. En dan niet alleen de namen. Sommige zeggen dat het dezelfde persoon is, dat ze opnieuw is geboren.' ik onderbrak Micajah verbaast..
'Maar dat zou betekenen dat Elisabeth...'
'Ja, dat klopt. Ik weet het niet. Het zou zo kunnen. Als het inderdaad klopt van dat reincarnatie, dan zou dat betekenen dat ze veel weet en misschien zelfs kan worden herkent door oudere vampiers die haar misschien ooit hebben ontmoet. Ze zou ze dan moeten kennen.' zei Micajah met enige zorgen. Het zou niet goed zijn als ze herkend zou worden. Het geheim dat je heksen inderdaad kan transformeren naar vampiers en dat ze dan hun krachten behouden zou uitlopen en zou misschien zelfs tegen ons kunnen worden gebruikt.
'Staat er niks over in die boeken van je?' vroeg ik om de stilte te doorbreken.
'Het lijkt er niet op dat ze zich iets van haar vorige leven kan herinneren, hoop ik .' zei ik.