A life abroad 3

Terwijl jij je afvraagt waarom je het niet eerder merkte gaat zijn telefoon. Je hoort hem super enthousiast yes roepen en ziet hem in het rond springen. Hij legt af. Ik heb gewonnen roept hij, vol enthousiasme loopt hij op je af en draait je rond van blijdschap. Je moet met hem lachen en feliciteert hem. Hij zet je terug neer. Ik moet echt gaan zegt hij, iedereen wacht op mij. Eh ok stamel je. Kom vanavond naar de lehprahcaun, die nieuwe bar in de stad. Dan vieren we mijn overwinning en jouw verjaardag. Je wilt protesteren maar voor je het weet zie je hem over het strand terug rennen en hij roept "gewoon komen!"

Je twijfelt of je wel zou gaan vanavond. Je kent er immers niemand. Al kan het eigenlijk geen kwaad om nieuwe mensen te leren kennen. Want sinds je hier bent, ben je nog niet echt op verkenning geweest. Oké je gaat. Je trekt een jeans en een leuk topje aan. Je neemt je tas en wandelt de stad in. 's Avonds hangt hier echt sfeer in de straten. Overal hoor je muziek en alles is mooi verlicht. Echt gezellig. Je vraagt aan iemand de weg. "De eerste straat hier links en dan op je rechterkant." Dat is niet zo moeilijk. Je vindt het dan ook snel.

Als je binnenkomt zie je niemand bekend dus je besluit een drankje te halen. Plots hoor je je naam en je draait je om, Beau zwaait naar je en je loopt op hem af. Er zitten nog een paar meisjes bij hem. Je zegt vriendelijk hallo maar je wordt onmiddellijk overstelpt met verjaardagswensen. Echt lief van hen. Je begint dan ook met de meisjes te praten. Ze vertellen over zichzelf maar stellen vooral veel vragen. Van waar je afkomstig bent, of je een vriendje hebt, of je hier alleen bent. Er komt nog een jongen bijzitten maar je let er niet echt op. Je merkt dat een van de meisjes direct op hem af loopt dus je kijkt op.