#1

Ja ja ik weet het is niet de orgineelste verhaal ever, maar ik zal er een orginele draai aan proberen te geven okidokie?


Het was zaterdagavond, de bomen waren zwart gekleurd en staken donker af in het maanlicht. Het was bijna twaalf uur 's nachts.
Je vriendin had bedacht dat we Seven Minutes in Heaven gingen doen. Met voor nog mij, 5 onbekende jongens. Ze waren stuk voor stuk knap, en hadden allemaal hun charmes.

De wijzer van de klonk kwam steeds dichter bij de twaalf in de buurt, nog een paar secondes en dan was het zover. Ze moest een kaartje pakken, het voelde bijna als loodje trekken bij sinterklaas. Zeven keurig opgevouwen briefjes lagen in een schaal. Je kon niet zien welk briefje bij wie hoorde omdat ze allemaal crème wit waren. Ik keek de kamer nog een maal rond, de gezichten van de jongens en haar vriendin zagen er allemaal gespannen uit. Allemaal staarde ze naar de klok. Een zucht rolde over je lippen, de grote wijzer was nu nog maar 5 millimeter van de twaalf verwijderd.

Een tik klonk toen de wijzer de twaalf aantikte, het moment van de waarheid was gekomen...

Je buigt je naarvoren terwijl je de blikken van de andere op je rug voelt branden.
Je pakt een stijf gevouwen kaartje en vouwt hem open...