Hoofdstuk 17

Ik open mijn ogen.
"Anika?!" hoor ik Denise roepen.
Ik zie Eva rondkijken.
"Waar is ze?" hoor ik haar zeggen.
Elodie kijkt bedenkelijk.
'Anika? Waar ben je?' seint Eva.
Ik heb het gevoel alsof ik alleen met Eva kan seinen dus ik sein maar naar haar:
'naast je.'
Eva kijkt stevig rond.
'Ben ik onzichtbaar?' vraag ik.
'ik denk het.' seint Eva terug.
"Anikaah!!" Roept Denise.
Ik ga naast Denise staan en ik knuffel haar.
Ik denk dat ze het wel voelde want ze deinst opzij.
"Hoi Denise!" lach ik.
"Je bent onzichtbaar!" Roept Elodie uit.
Ik probeer me een beetje zichtbaar te maken, wat me wel wat moeite kost, maar het lukt me toch.
"Oooh, Anikaa!! Laat me niet zo schrikken!"
Roept Denise uit terwijl ze mij omhelst.
Ik glimlach en maak mezelf weer helemaal zichtbaar.
'Ik was toch de volgende?' seint Eva.
'Ja, morgen, volgens De Spreker.' sein ik terug.
'En daarna Elodie?' vraagt Eva, via het seinen.
'En daarna Nera.' sluit ik het af.
'cool!' Eva sluit het toch maar af dan.




"ehm..." weer probeer ik een oplossing te zeggen voor het probleem met de deur, maar ik was vergeten dat Elodie en Denise er al 1 hadden.
"Kijk Anika, jij moet die steen daar vervormen en als sleutel gebruiken!" zegt Denise.
Ik kijk haar verbaasd aan, het is te simpel, en de spreker had toch over gedachtes?
"Oke" zeg ik schouders-ophalend.
Ik bekijk het sleutelgat.
En ik vervorm de steen als een sleutel.
Ik stop de sleutel erin.
Zoals ik al doorhad, werkte het niet.