Beat-up

Zaterdag avond, je zou het bijna zaterdag nacht kunnen noemen. Als ik naar de kleine klok rechts bovenin de kamer kijk zie ik dat het bijna kwart voor twaalf is. Ik zit hier nu pas tien minuten. De artsen zeiden dat ik hier wel even rustig mocht blijven zitten. Voor alle andere bezoekers was het bezoekuur net afgelopen. Maargoed dat maakt niet echt duidelijk wat er is gebeurt. Dus dat zal ik je vertellen, het begon allemaal zo.
Mijn wekker gaat, zaterdagochtend. Heerlijk paardrijden op de vroege morgen, oh wat hou ik van die beesten. Helaas houd mijn vader mij thuis vandaag, omdat ik als ik wel ging volgens hem de kans had op ziek worden, aangezien ik al een beetje verkouden was. Verdorie dat is al de tweede week dat ik niet kan gaan. Met tegenzin kruip ik mijn half afgekoelde bed weer in.
Ik weet niet precies hoe laat het is als ik mijn half door uitgelopen mascara dichtgeplakte ogen open probeer te krijgen. Ik heb erg onrustig geslapen concludeer ik als ik me tevergeefs probeer om te draaien, de deken zit namelijk helemaal om me heen geklemd. Eenmaal omgedraaid graai ik naar mijn Iphone. 10:42 en een w'appje van Jim: Hee beautiful xx lekker geslapen? Houvanjou Oh de schat, snel typ ik de code van mijn telefoon in en automatisch opent Whatsapp zich. Snel antwoord ik: Goodmorning babe xx ja naja eigenlijk sliep ik best wel slecht. Jij? Hou ook van jou Tsja wat moest ik vandaag allemaal doen? Ik hoopte niet zo veel, kon ik namelijk nog even lekker in mijn bed blijven liggen. Een paar berichtjes over slaap verhalen en een paar lieve woorden verder word ik geroepen door mijn moeder. Kwart voor twaalf alweer? Ze kwam me altijd roepen om kwart voor twaalf in het weekend, dat betekende dat we zo konden gaan eten. Eigenlijk had ik nog geen trek, maar wist wel dat het toch verstandig zou zijn om iets te eten.
Acht voor half twee, wat een rare tijd om op de klok te kijken. Ach ik keek wel vaker op de klok van mijn laptop als ik een woordenlijst op wrts aanmaakte. Duits dit keer, een saaie taal vind ik dat. Het lijkt zo op het platte Nederlands. Al had ik dat wel mee, ik heb nooit echt problemen gehad met talen, zal ik vast ook niet snel krijgen. Mijn vader; leraar op een designacademie, product designer en ontzettend lang, was beneden bezig met nieuwe kastjes installeren. Niet dat dit me heel erg stoorde tijdens het leren, hij had alleen wel eens wat hulp nodig.
Toen ik al mijn woordjes en zinnetjes in mijn leerlijst had staan besloot ik mijn telefoon er weer eens bij te pakken en stuurde een berichtje naar Jim. Ja echt mijn vriendje heet Jim, natuurlijk niet Jim Bakkum, maar gewoon Jim. Hij is minstens net zo knap en een schat van een jongen, en de meest prachtige ogen die er bestaan. Best apart. Vanaf de basisschool viel ik al op de jongens met het meest mooie, felste, indrukwekkendste paar blauwe ogen. Maar die van Jim waren bruin! En hij betekend zo veel meer dan al die blauwkijkers bij elkaar, altijd op het valse pad gebracht vroeger dus. Maargoed ik dwaal af. Ik was dus een berichtje aan het sturen met de belangstellende vraag: Waar bestaat jou zaterdag uit? Waarop hij vrijwel meteen reageerde: Niet zo veel, mijn schat missen, van haar houden, beetje tv kijken en vanavond feestje van de carnavalsclub. Jij? X Dat soort zoetsappige gesprekken hadden we wel vaker. Dus stuurde ik heel gepast terug: Beetje Duits leren, mijn schat missen, van hem houden, hem missen en hem alvast heel veel plezier wensen! X Eigenlijk was het misschien wel slim om even te gaan douchen, maar mijn moeder was al aan het koken. Jezus was het dan al zo laat? Dan nog maar een keertje Duits leren om de tijd tot het eten op te vullen.
Na het eten, wow wel 4 berichten gemist? Eigenlijk zijn dat er niet zo veel, maar ik heb ze gewoon niet horen binnenkomen. Ik glimlach, die vriendin van mij ook hè. Helemaal uitgebreid verslag over hoe heerlijk ze heeft gereden, dat vind ik zo fijn, dat we elkaar goed begrijpen als het over paarden gaat. Snel Jim maar even vragen hoe laat hij vanavond weg zou zijn. Er gingen wel tien niets uitvoerende minuten voorbij voor ik een reactie kreeg: Liefje ik ben aan het omkleden ben zo weg x Jammer dat werd waarschijnlijk weer een hele saaie zaterdagavond. Ach misschien zou ik wel wachten tot hij weer thuis zou komen. Ik scrollde naar boven in ons gesprek, terugzoekende waar ook alweer stond hoe laat hij thuis zou zijn. Na twaalven dus, ik zie wel. Ik sloot snel ons gesprek even af met: Tot morgen mijn liefste xx en legde mijn telefoon neer. Wat zou ik nou eens gaan doen?
Ging de tijd altijd zo vreselijk langzaam? Het was nog maar iets over acht en de avond was dus nog jong. Ik zat maar wat te dwazen achter mijn computer, luisterde de nieuwe cd van One Direction (ja echt waar ik ben een grote Directioner) al voor de zoveelste keer. Maar toch wist ik nog niet welk liedje ik nou het mooist vond. Little things of Summer love... Maargoed dat doet er niet echt toe. Na een tijdje voor me uit gestaard te hebben vroeg mijn vader mij om gezellig samen tv te gaan kijken. We hebben een AppleTv beneden staan, ja alles hier is zo'n beetje van Apple maar dat krijg je als je vader grote Apple fanaat is. Ik weet ook dat hij helemaal weg is van Waardenberg en de Jong, en dat geweldig vind met mij te kijken. Dus om wat tijd op te vullen met het grappige grappen stel zaten ik en mijn vader al snel bijden op onze "eigen" bank.
Gelukkig vloog de tijd zo voorbij. Ja ik denk ook dat ie kappot is - Er heeft natuurlijk een wijf aan gezeten - Wacht eens even, je kunt niet overal de vrouwen de schuld van geven - Er heeft gewoon een wijf aan gezeten, er heeft een lesbie aangezeten, een lesbie met zulke opgeschoren tondeuse hersens! Lesbies met een broekpak en een sigaar! Die de hele dag opzij zitten te lezen, lesbies die zo nodig mannenwerk moeten doen... Ja dan gaat ie kappot. Samen schateren we het uit. Ook al hebben we deze scène al zo vaak gezien, hij blijft zo ontzettend leuk. Eenmaal uitgelachen trilt mijn mobiel, onbekend nummer... Wat vreemd. Naja toch maar even lezen. Hee Camille, ik wist niet of jij weet dat Jim een feestje had vanavond, maar deze is lichtelijk uit de hand gelopen. Hij ligt op de IC, ik neem aan dat ik jou en (een van) jou ouders daar zo zie. Kamer 126B. Ik en Karin zijn daar ook X Mathijs Met een trillerige stem praat ik mijn vader bij, die mij met wijdopen ogen bijna letterlijk tijdens mijn verhaal naar de auto sleept.
Eenmaal daar aangekomen lopen we erg rustig (zo rustig, we konden net zo goed verdoofd zijn) naar binnen. Ik vraag aan een volgens mij nog niet zo heel oude receptioniste waar we heen moeten voor de IC. Met een enorme kriebel in mijn maag koop ik met mijn vader door de gang. Ik kan al raden welke kamer kamer 126B is, aangezien Mathijs in de deuropening staat. Hij blijkt al te zien dat ik tranen in mijn ogen heb, want als ik nog een paar deuren moet passeren opent hij zijn armen. Het laatste stukje overbrug ik rennend en val half struikelend in zijn armen. Tranen dalen met een behoorlijke snelheid mijn wangen af. Al voor mijn gevoel veel te snel laat hij los. Er staan drie stoelen in de kamer, waarvan er al één word bezet door Karin, en één door mijn vader. Die naast Karin gaat zitten en zich door haar laat bijpraten. Mathijs gaat naast mijn vader zitten en vraagt kort of hij er bezwaar tegen heeft dat hij mij op zijn schoot laat plaatsnemen. Dit was blijkbaar wel oké, aangezien ik door zijn armen op schoot word getrokken. Als ik mijn blik even over Jim laat glijden en zie hoeveel er allemaal aan apparatuur ligt schrik ik. Ik begin eigenlijk meteen weer te huilen, met horten en stoten, op de schoot van zijn broer. Mathijs omhelst me, om me gerust te stellen. Hij praat ook wat tegen me maar dat versta ik niet, te ver verzonken in mijn gedachten. Ik verschuil me in het deukje van zijn schouder, hopend dat ik zo even van deze verschrikkelijke aardbol verdwenen ben. Zo zitten we wel een tijdje, mijn vader praat wat met Karin, en Mathijs probeert me rustig te krijgen. Dit lukt ook wel, en hij adviseert me even naar de wc te gaan om mezelf op te frissen.
Terugkomend van de wc zie ik dat er een vrouwelijke arts in de kamer staat te praten. Toen ze merkte dat ik binnen kwam, stelde ze zich ook even aan mij voor. Sarah in het Groen. Aparte naam, maar oké. Ze kwam blijkbaar vertellen hoe hij ervoor staat, en dat het bezoekuur was afgelopen. Een aantal blauwe plekken, twee gekneusde ribben, een hersenschudding en een gebroken pols. Als hij weet thuis zou zijn zou ik hem eens goed verwennen.
Toen we afscheid moesten nemen mocht ik als laatst, ik ging op een stoel naast zijn bed zitten en begon rustig met mijn afscheidsgesprekje. Een beetje tegen hem praten is goed voor hem, vertelde Sarah mij, die me hier vast had zien zitten. Dus dat deed ik, ik kreeg er zelfs wat extra tijd voor van haar. Mijn vader zou me dan over een half uur voor de deur weer ophalen.